Όταν ο Γέρον Παΐσιος εκάρη
μοναχός, έστειλε μια φωτογραφία στην
πολυαγαπημένη μητέρα του
Ευλαμπία. Στο πίσω μέρος της είχε γράψει ένα
λυρικό ποίημα
αποχαιρετισμού. Το αποχαιρετιστήριο αυτό λυρικό ποίημα
έγραφε τα εξής:
Φεύγω την μάταιαν ζωήν, τον
πλάνον, να γελάσω,
Στην μοναξιάν στην έρημον
τα νιάτα να περάσω,
Δια την αγάπην του Χριστού,
όλα θα τα θυσιάσω.
Όλα του κόσμου τα αγαθά,σαν
σκύβαλλα θα αφήσω,
Να εκτελέσω την πρώτη εντολήν,
τον Θεόν να αγαπήσω
Με τον σταυρόν στον Γολγοθάν,
τον Ιησούν ν’ακολουθήσω,
Και εις την άνω Ιερουσαλήμ,
εύχομαι να σε συναντήσω.
Φεύγω απ’την μεγάλην σου
στοργήν, μαννούλα να μπορέσω
Δια να ήμεθα αιώνια μαζί,
τον Ιησούν, θα παρακαλέσω,
Διαυτό μικρός εθέλησα τα
μαύρα, δια να φορέσω,
Να αφιερωθώ εις τον
Χριστόν, του Θεού να αρέσω.
Και δια μητέρα εις το εξής,
θα έχω την Παναγίαν,
Να με φυλάξη αβλαβή, απ’
του εχθρού την πανουργίαν
Μάννα μου με κατάνυξιν,
στην έρημον εδώ στην ησυχίαν
Θα εύχομαι πάντα δια εσέ,
και διόλην την πολιτείαν.
Μοναχού Παϊσίου Φιλοθεΐτου.
Αγ. Όρος 1-5-1957