Εἰς μνήμη πατρὸς Νικοδήμου Γρηγοριάτου γιὰ τὰ πέντε ἔτη ἀπὸ τὴν ὀσιακὴ κοίμησή του

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΕΞ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΑΦΕΙ ΟΛΙΓΟΝ ΚΑΙΡΟ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΝΙΚΟΔΗΜΟ.

ΔΥΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΣΥΖΗΤΟΥΝ

-Τὰ ‘μαθες τὰ νέα ; Εὐλογία Θεοῦ στὴν πόλη μας.

-Τί ἔγινε γιὰ πὲς ;

-Ἦρθε ὁ Πατὴρ Νικόδημος ὁ Γρηγοριάτης ἀπὸ τὸ Ἅγιο ὅρος.

-Μὴν πιστεύεις ὅ,τι ἀκοῦς φίλε, πᾶμε ἀπὸ κόντα νὰ δοῦμε.

-Αὐτό σοῦ λέω τόση ὥρα ἔρχου καὶ εἶδε.

-Καὶ πάλι, τί θὰ μᾶς πεῖ ;Τί θὰ μᾶς κάνει; Ἕνας ἐξόριστος μοναχός, ἕνας φυλακισμένος σὰν κι ἐμᾶς στὴ φυλακὴ τῶν χοντρῶν ντουβαριῶν τῆς γκρίζας πόλης μας.

Λίγο ἀργότερα...

-Πῶς σου φάνηκε ; Πές μου τώρα ποὺ εἴμαστε μόνοι.

-Τί νὰ σοῦ πῶ φίλε, σὰν νὰ μετέφερε τὸ Ἅγιο ὅρος στὸ σπίτι του.Εὐωδία θείκη,λιτότης, αὐθεντικότης.Καθαριότης καὶ σχολαστικότης γι’ αὐτὴ τὴ γυναῖκα ποὺ τὴν ὑπηρετεῖ πιστὰ σὰν ἀποκλειστικός της νοσοκόμος.

-Γλυκειὰ μορφὴ χαρούμενη ἀλλὰ καὶ ἀπαιτητικὴ πολλὲς φορές.

-Ἔμ, βλέπεις ὁ πόνος τῆς μεγάλος,ἔχασε τὸ παιδὶ τῆς μικρό, νεοαρραβωνιασμένο.Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ ἀρρώστια τῆς δύσπνοιας τὴν πνίγει.Ποῦ καὶ ποῦ ξεσπᾶ γιὰ τὴ μεγάλη ἀπώλεια ἡ μάνα,στὸ ἀκουμπηστῆρι της τὸν Νικοδημάκο ὅπως τὸν ἀποκαλεῖ.

-Ἀλλὰ νὰ δέχεται μετὰ τηλεφώνου ἐπισκεψεις,τι νὰ πῶ !

-Διάκριση φίλε.

-Τί ἐννοεῖς ; Ἐμεῖς ἀπὸ ἀγάπη πᾶμε κοντά του.

-Ἀγάπη μὲ ὑπακοὴ φίλε ὄχι ἀδιάκριτη ἀγάπη.Πολλοὶ οἱ ἐπισκέπτες καθημερινῶς στὸ ταπεινὸ κελὶ νοσοκομεῖο. -Καὶ αὐτὸ τὸ διευχῶν τοῦ γέροντος γιὰ ὅλα!Τὰ ἀσήμαντα ἕως τὰ σημαντικα,τί σοῦ λέει ;

-Ἐμπιστοσύνη,ἀγάπη,ὑπακοή,ἄκρα ταπεινώση στὸ θέλημα τοῦ ὁρατοῦ Θεοῦ ὅπως ἀποκαλοῦσε τὸν πνευματικό του.

-Τί εἶναι αὐτὰ τὰ οὐράνια λόγια θὰ σπάσει ἡ καρδία μου,γρήγορα τρέχω νὰ φιλήσω τὸ χέρι τοῦ πνευματικοῦ μου μὲ πιότερο σεβασμό,μὲ πιότερη ἀγάπη.

-Μὴ φεύγεις ἀκόμα,ἀπὸ ἄλλον ἀδελφὸ ἔμαθα ὅτι ἀπὸ μικρὸς ζητοῦσε ἀπ’ τὸ Θεὸ νὰ παρευρίσκεται στὸν πόνο τῶν ἄλλων ἀνθρώπων.

-Ἀαα, τώρα βγάζει νόημα ἡ ἐξορία του ἀπὸ τὸ μοναστῆρι.Ὑπακοὴ στὸν γέροντα,θέλημα Θεοῦ γιὰ τὴν πόλη μας ποὺ γέμισε ἀπὸ πόνο,πικρία καὶ ψυχολογικὰ προβλήματα.

-Αὐτὸν τὸν ἄγγελο τῆς ἐλπίδας στὸν Κύριο ἠμων Ἰησοῦ Χριστὸ φαίνεται ὅτι διάλεξε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ρουφήξει σὰν σφουγγάρι τὰ πολυποίκιλα προβλήματά μας.

——————————————————————————————————

-Πῶς πάει ὁ γιατρὸς τῶν ψυχῶν τῆς πόλης σας,ἔφυγα κι ἔχω μία νοσταλγία νὰ τὸν ξαναδῶ.

-Χρόνια τώρα διακονία στὴ μητέρα του καὶ σὲ ὅλους ἐμᾶς (εἴτε ἀπὸ κοντὰ εἴτε διὰ τηλεφώνου) . Αὐτη ἡ καρδία ρούφηξε-ρούφηξε…παροτι εἶναι γύρω στὰ 54 ὁ καρδιολόγος ποὺ τὸν παρακολουθεῖ τοῦ εἶπε ὅτι ἔχει καρδιὰ 90 χρόνων γέρου.Δύσκολα θὰ τὴν βγάλει φέτος.

-Ὑπάρχουν καὶ οἱ μεταμοσχεύσεις…

-Ὁ Νικόδημος τί λέει !!

-Ἡ ζωὴ του ὅλη φωνάζει θέλω τὴν καρδία μου νὰ κόψω χίλια κομματάκια καὶ νὰ τὴν μοιράσω στὸν κόσμο.

Ὁ καλὸς γιατρός μου, λέει ὁ π. Νικόδημος, ποὺ τόσο ἐμπιστεύομαι μοῦ προτείνει νὰ δεχτῶ καρδιὰ ἀπὸ πάσχοντα, βαριὰ πάσχοντα ἀδελφό. Ἀρνητὴς νὰ γίνω τῆς παιδικῆς μου προσευχῆς; Νὰ ἀναπαυτῶ ἐνῷ θέλω ὁλόψυχα νὰ ἀναπαύω τὰ ἀδέλφια μου;

-Θέλω νὰ ζήσω γιατρέ,ἐὰν ὑπάρχει κάποια ἐπιστημονικὴ ἀνακάλυψη ἐδῶ ἢ στὸ ἐξωτερικό…

Ἀναπήδησε ἀπὸ χαρὰ ὁ γιατρός, βεβαίως θὰ χρειαστοῦμε ὅμως μία ὑπογραφή ἐδῶ ἐπειδὴ τὰ μηχανήματα εἶναι προσωρινά.Ἐὰν βρεθεῖ κάποιος δότης ἐν τῷ μεταξὺ θὰ πρέπει νὰ πάρουμε τὸ μόσχευμα.

-Ὄχι! αὐτὸ γιατρὲ δὲν γίνεται μὲ τίποτα δὲν τὸ κάνω στὸν βαριὰ πάσχοντα ἀδελφό.

-Μὴν τὸ κάνεις Νικόδημε μόνο ὑπέγραψε νὰ μᾶς βοηθήσεις μὲ τὰ γραφειοκρατικὰ γιὰ νὰ βάλουμε τὴν τεχνητὴ καρδία καὶ βλέπουμε.

-Ὄχι!! δὲν συναινῶ στὶς μεταμοσχεύσεις καρδιᾶς οὔτε ἄμεσα οὔτε ἔμμεσα.Ὁ ἀδελφὸς γιὰ μένα ζεῖ καὶ εἶναι καὶ βαριὰ πάσχων !!

-Ἔ, τότε Νικόδημε… Θὰ ἐπέλθει τὸ μοιραῖο.

-Πατέρα Παισιε σὲ παρακαλῶ εἰδοποίησε τὸν γέροντα καὶ τὸ μοναστῆρι μας γιὰ τὰ τῆς ταφῆς.

-Ὁ ταπεινὸς μπορεῖ νὰ μιλήσει γιὰ τὴν ταπείνωση,ὁ ἁπλὸς γιὰ τὴν ἁπλότητα,ὁ πρᾶος γιὰ τὴν πραοτητα.

-Ὁ Νικόδημός μας, βίωνε τὸν πόνο τοῦ ἀδελφοῦ μέρα μὲ τὴ μέρα,στιγμὴ τὴ στιγμή.

-Ἡ συμπόρευση μὲ τὸν πόνο, τοῦ κάθε ἐλαφρῶς ἢ βαριὰ πάσχοντος ἀδελφοῦ τὸν ἔκανε νὰ ξεχνάει τὸν δικό του πόνο.Νὰ ἀψηφει τὸ σῶμα του,νὰ ἑστιάζει στὸν πόνο τοῦ κόσμου,νὰ δίνεται συνεχῶς μὲ λόγο μὲ παρουσία καὶ μὲ προσευχὴ ὅλο τὸ εἰκοσιτετράωρο.

-Γιὰ ὅλους ἐμᾶς ποὺ τὸν ζήσαμε ἀπὸ κοντὰ ἐπέχει θέση νέου ὀσιομάρτυρα καὶ ὁμολογητὴ τῆς ὀρθόδοξου παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας μας.

-Εἴθε νὰ ἔχουμε τὴν εὐχή του γιὰ καλή ἀντάμωση.

-Μὲ πολλὴ ἐκτιμήση στην Ι.Μ. Γρηγορίου καὶ στοὺς πατέρες πού μας δάνεισαν γιὰ πολλὰ ἔτη ἕναν ἀπὸ τοὺς θησαυρούς τους, σὲ ἐμᾶς τοὺς πτωχοὺς πνευματικὰ ἀδελφούς τοῦ ἀπατηλοῦ αὐτοῦ κόσμου…

Ὅλους μὲ περισια ἀγάπη μας συμπονοῦσες

Στὸν ὁρατὸ Θεὸ τὸν πνευματικό μᾶς ὁδηγοῦσες

Τὸν πόνο μας στὴν καρδία σου ἀκουμποῦσες

Μὲ τὴν προσευχή σου σὰν πατέρας μας φιλοῦσες.

Τὸν Κύριό μας γιὰ ὅλα δοξολογοῦσες

Καὶ τὴν Παναγία μητέρα μὲ δάκρυα ὑμνολογοῦσες

Χωρὶς νὰ τὸ θέλεις κοντά σου μᾶς τραβοῦσες

Στὸν ἴσιο δρόμο τοῦ Χριστοῦ μας ὁδηγοῦσες.

Μόνο ὁ Κύριος γνωρίζει τί περνοῦσες

Ὅταν μὲ ἀγάπη στὸν πνευματικὸ ἀπὸ ἐμᾶς ὑπακοὴ ζητοῦσες

Ὅλα τὰ ἀδέλφια σου ποὺ σ’ αὕτη τὴ ζωὴ ἀγαποῦσες

Πολὺ θὰ θέλαμε νὰ ἤσουν κοντά μας καὶ νὰ ζοῦσες.

<< ΤΡΕΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ>>

Ποιὸς θὰ μᾶς δώσει δάχτυλα νὰ γράψουμε γιὰ σενα;

Εσυ ἤσουν ἡ ἔμπνευση ὅλων μας, ποὺ σὲ γνωρίσαμε, μὲ χαρὰ γιὰ νὰ ἀγωνιστοῦμε

Ἐσυ ἤσουν μικρὸ παιδὶ ὅταν ἔνιωσες γιὰ πρώτη φορά τὴ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ στὴν καρδία σου καί ἀπὸ τότε, μυστικὰ στὸν Κύριο προσευχόσουν. Ὅλα τὰ ἀδέρφια σου στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Χριστου νὰ μποῦν εὐχόσουν.

Ὁ Θεός σὲ φώτισε τὴν στολὴ τοῦ στρατιώτη νὰ φορέσης σὲ τοῦτον τὸν ἀγῶνα, μὲ ἀντίπαλο τὸν ἀνθρωποκτόνο διάβολο σὲ αὐτὸν τὸν ἀπατηλὸ αἰῶνα;                                                                               Ὁ Θεός σὲ βοήθησε νὰ καταταγεῖς στὶς ἐπίλεκτες δυνάμεις τῆς στρατευομένης ἐκκλησίας ἀπο τὰ 17 σου χρόνια;

Ὁ Θεός σὲ ὅρισε νοσοκόμο στὸν πόνο τῶν ἀδελφῶν;

Ὁ Θεός σὲ ἔβαλε νὰ μᾶς ἐμψυχώνεις καθημερινὰ εἴτε φανερὰ εἴτε κρυφά;

Ψιθυριστὰ καὶ μὲ θαυμασμό τὸ φώναζες σὲ ὅλους μας. Θαρσεῖτε ἐγὼ νενικηκα τὸν κόσμο.Ἡ ἐσταυρωμενη ἀγάπη…!!!!

Πόσοι καὶ πόσοι σὲ φώναζαν κοντά τους, στὰ σπίτια τους ,γιὰ νὰ ἁπαλύνεις τὸν πόνο τους.

Ὁ προσωπικός μας γιατρός,ὁ Νικόδημός μας ἔγινες.Γιατί ἄραγε ;

Μήπως γιατί εἶχες μέσα σου τὸν μοναδικὸ ἰατρὸ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, τὸν Κύριό μας ;

Πῶς μὲς στὴν δίνη τοῦ πολέμου μὲ τόσους τραυματίες καὶ πόνο γύρω σου, ὁ ἴδιος συμπολεμιστὴς καὶ τραυματίας δοξολογεῖς τὸν Κύριο συνεχῶς;

Πῶς μὲ τὸ δόξα σοι Χριστέ μου ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὰ χείλη σου ἀποστομώνεις τὴν τυφλὴ ἄπιστη λογική μας ποὺ λίγα κατανοεῖ καὶ μυριάδες δὲν τὰ ὑποπτεύεται;

Πῶς στέκεις ὄρθιος ἀσάλευτος καὶ μέρα μὲ τὴν μέρα πιὸ ἀποφασισμένος γιὰ τὸν ἀγῶνα τὸν καλό;

Ποιὸς σὲ ἐμπνέει μὲ θάρρος γιὰ τὴν τελικὴ ἔκβαση τοῦ πολέμου;

Πῶς μὲ τόση σιγουριὰ μας λὲς ἀκόμα κι ἂν βλέπεις τὸν ἀδελφό σου νὰ χάνεται ἐσὺ μέσα σου θὰ λὲς ὅτι ὁ Χριστός μας ἔστω καὶ τελευταία στιγμὴ θὰ τὸν σώσει.

Τόλμησα νὰ πάρω 3 πνευματικὲς διαστάσεις.

Ἅ: Ὕψος = ταπεινώση

Β: Βάθος = παρθενιά,καθαρότητα ψύχης

Γ: Μῆκος =ὑπακοὴ .

Θέλησα νὰ σὲ μετρήσω ὁ ἀχάριστος.

Ἐσὺ ἤσουν πού μᾶς μάλωνες ὅταν μακριὰ ἀπὸ ἐσενὰ συζητούσαμε γιὰ τὰ χαρίσματα πού σοῦ ἔχει δώσει ὁ θεός.

Ἐσὺ ἤσουν ποὺ τραβοῦσες ἀπαλὰ τὸ χέρι σου ὅταν θέλαμε νὰ τὸ ἀσπαστοῦμε.

Ἐσὺ ἤσουν ποὺ «νὰ χαίρεστε» μᾶς ἔλεγες καὶ τὴ χαρὰ τοῦ Κύριού μας μὲς τὰ σπλάχνα μας σκορποῦσες.

Ἐσύ ἤσουν ποὺ ὅταν ὁ διάβολος μέσα ἀπὸ ἐμᾶς σὲ κατηγοροῦσε καθόλου δὲν ἀντιδροῦσες.

Ἐσύ ἤσουν ποὺ σὲ ὅλους μας μὲ ἀγάπη περισσή μᾶς παρηγοροῦσες καὶ μὲ ἰσότητα ἀδελφική μας μιλοῦσες.

Μόνο ὁ Κυριος μπορεῖ αὐτὸ τὸ ὕψος τῆς ταπείνωσης νὰ δεῖ καὶ νὰ μετρήσει ……

Θέλω νὰ τολμήσω, νὰ κοιτάξω τὸ βάθος καὶ τὴν καθαρότητα τῆς ψυχῆς σου.

Ἐσὺ ἤσουν ποὺ τοὺς λογισμούς μας μὲ ἁπλότητά μᾶς φανέρωνες.

Ἐσὺ ἄνδρες καὶ γυναῖκες σὰν ἀδελφούς μας προϋπαντοῦσες.

Ἐσὺ σήκωνες τὸν πόνο μας, τὸ ἄγχος μας,τὴν ἔλλειψη καὶ τὴν ὑπερβολή μας καὶ μὲ φωτεινοὺς λογισμοὺς τοὺς σκοτεινοὺς δικούς μας διέλυες.

Μόνο ὁ Κύριος μπορεῖ σὲ αὐτὸ τὸ βάθος τῆς ψυχῆς νὰ ἐγκύψει.

Πῶς νὰ τολμήσω τὸ μῆκος τῆς ὑπακοῆς σου νὰ μετρήσω ;

Ἐσὺ ἤσουν ποὺ διευχῶν τοῦ γέροντος γιὰ ὅλα βροντοφωνοῦσες.

Ἐσὺ, ἐν ὑπακοῇ, τὸ ἀγαπημένο σου μοναστῆρι τοῦ Ὅσιου Γρηγορίου ἐν Ἄθῳ καὶ τοὺς ἀδελφούς σου μοναχοὺς ταπεινὰ ἀπὸ μακριὰ φεύγοντας χαιρετοῦσες.

Ἐσὺ ἤσουν ποὺ τὸν Πνευματικό σου, ὁρατὸ θεὸ ἀποκαλοῦσες καὶ τὸν ζυγὸ τῆς ὑπακοῆς μὲ πολλὴ χαρῆ βαστοῦσες.

Ἐσὺ ἤσουν πού μας παρηγοροῦσες μέχρι τὸ τέλος ὅταν ἄλλο πιά νὰ μιλήσεις δὲν μποροῦσες.

Ἐσὺ μὲ τὰ τελευταία λόγια σου βαριὰ ἀναστενάζοντας γλυκὰ στὴν ψυχή μας γιὰ τὸ Χριστο τὴν ἐσταυρωμενη ἀγάπη μᾶς μιλοῦσες.

Ἐσὺ μὲ ἀγάπη καὶ ὑπακοὴ τούς ἀδελφούς σου βοηθοῦσες, βλέποντας στον καθένα μας τὸ πρόσωπο τοῦ Κύριου ποὺ ἀγαποῦσες .

Ἐσὺ λόγῳ ὑπακοῆς τὴν σιωπὴ ποὺ τόσο ποθοῦσες,ἔλυνες χάρη τῶν ὀλιγόπιστων ἀδελφῶν σου καὶ ἀντίθετα στὸ θέλημά σου ἀπὸ ἀγάπη,ὧρες μας μιλοῦσες..

Μόνο ὁ Κύριος τὴν διακριτικὴ ὑπακοή σου μπορεῖ μὲ ἀκρίβεια νὰ μετρήσει.

ΓΙΑΤΙ ΕΝΩ ΔΩΡΕΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ, ΕΥΚΟΛΑ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΟΝΟΥΜΕ ;

ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΠΛΗ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΣΟ ΛΙΓΟ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ;

ΑΣ ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΤΡΑΓΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΑΣ ΣΕ ΜΙΜΗΘΟΥΜΕ.

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΝ ΠΟΛΥΠΑΓΙΔΟ ΠΩΣ ΑΝΤΕΞΕΣ ΟΛΟΙ ΑΣ ΑΝΑΡΩΤΗΘΟΥΜΕ

ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΒΟΗΘΗΣΕ ΝΑ ΞΑΝΑΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ.

ΟΤΑΝ ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΙΔΟΥΜΕ,

ΣΩΣΤΟ ΤΟ ΒΛΕΠΕΤΕ ΑΔΕΛΦΟΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕ;

ΔΩΣΕ ΜΑΣ ΑΓΑΠΗ ΔΩΣΕ ΜΑΣ ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΟΥΜΕ,

ΟΤΙ ΠΡΩΤΟΣ ΕΣΥ ΑΔΕΛΦΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕ.

ΤΙ ΠΙΟ ΑΔΕΛΦΙΚΟ ΤΙ ΠΙΟ ΣΤΟΡΓΙΚΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΑΔΕΡΦΟΥ ΝΑ ΣΥΜΠΟΝΟΥΜΕ,

ΕΣΥ ΝΙΚΟΔΗΜΕ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ ΝΑ ΤΟ ΖΟΥΜΕ;

ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΣΟΥ ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ ΠΟΥ ΣΕ ΕΒΑΛΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΑΝ ΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΒΡΕΘΟΥΜΕ,

ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΑΝΑΛΟΓΑ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΘΟΥΜΕ.

ΠΟΛΛΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΝΑ ΕΙΠΟΥΜΕ,

ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΕΣ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΝΑ ΕΠΙΖΗΤΟΥΜΕ.

ΠΕΝΤΕ ΕΤΗ ΜΑΚΡΙΑ ΜΑΣ ΑΔΕΛΦΕ ΝΙΚΟΔΗΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΠΟΝΟΥΜΕ,

ΚΑΤΑ ΕΝΤΟΛΗ ΔΕΣΠΟΤΟΥ ΕΦΥΓΕΣ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ, ΤΟ ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ.

ΟΜΩΣ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΗΣΟΥΝΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ,

ΑΧΑΡΙΣΤΟΙ ΠΑΡΑ ΚΥΡΙΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΒΡΕΘΟΥΜΕ.

ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΕΥΚΟΛΑ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑΝΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ,

ΓΙΑΤΙ ΣΤΗ ΛΥΠΗ ΜΑΣ ΕΣΤΑΘΗΚΕΣ , ΤΩΡΑ ΕΝΤΟΝΑ ΤΟ ΖΟΥΜΕ.

ΕΥΧΟΥ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΟΠΩΣ ΕΣΥ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΑΓΑΠΟΥΜΕ.

Ἐκ τῶν συντακτῶν: Εὐχαριστοῦμε τὸν ἀδελφὸ Δημήτριο ποὺ ἔγραψε τὸ παρὸν κείμενο καὶ τὸν ἀδελφὸ Ἀλέξανδρο ποὺ μᾶς τὸ ἀπέστειλε.