Ὁ ἄνθρωπος «μοιάζει» μὲ ἕνα μολύβι! Ναί! Καὶ μάλιστα σὲ πέντε σημεῖα! Ἂν τὰ προσέξουμε θὰ θυμόμαστε καλύτερα, πὼς πρέπει νὰ ζοῦμε καὶ νὰ συμπεριφερόμαστε μέσα στὸν κόσμο. Αὐτὰ τὰ σημεῖα εἶναι τὰ ἑξῆς:
1. Ἕνα μολύβι εἶναι τελείως ἄχρηστο, ἂν δὲν ὑπάρχει ἕνα χέρι
ποὺ τὸ κρατᾶ, γιὰ νὰ γράφει. Αὐτὸ τὸ
χέρι γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι ὁ Θεός. Μποροῦμε νὰ «γράψουμε» ἱστορία μὲ τὴν
καθοδήγηση τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ μᾶς δίδαξε ὁ Χριστὸς στὸ «Πάτερ ἠμῶν» νὰ
λέμε: Γενηθήτω τὸ θέλημά Σου.
2. Ὅταν γράφουμε, πότε-πότε πρέπει νὰ χρησιμοποιοῦμε τὴν
ξύστρα. Αὐτὸ κάνει τὸ μολύβι νὰ ὑποφέρει λίγο, ἀλλὰ τελικὰ εἶναι πιὸ μυτερό. Καὶ
γι’ αὐτὸ γράφει καλύτερα. Τὸν ἴδιο ρόλο παίζουν οἱ δοκιμασίες καὶ οἱ θλίψεις στὴ
ζωή μας: Ἂν δείξουμε ὑπομονή, μᾶς κάνουν καλύτερους ἀνθρώπους. Ἀφοῦ, αὐτὲς εἶναι
τὸ ἔσχατο μέσο του Χριστοῦ γιὰ νὰ θεραπεύσει τὸν ἄρρωστο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ἄνθρωπο.
Γι’ αὐτὸ λέει ὁ Χριστός: Στὸν κόσμο θὰ ἔχετε θλίψη καὶ πόνο. Μὰ ἔχετε θάρρος! Ἐγὼ
τὸν νίκησα τὸν κόσμο (=τὸ ἁμαρτωλὸ φρόνημα τοῦ κόσμου) (Ἰωάν. 16,33).
3. Τὸ μολύβι μᾶς ἐπιτρέπει πάντοτε νὰ χρησιμοποιοῦμε γόμα, γιὰ νὰ σβήνουμε τὰ λάθη τῆς γραφῆς μας. Ἔτσι καὶ ἡ μετάνοια-ἐξομολόγηση εἶναι ὁ μόνος τρόπος γιὰ τὸ «σβήσιμο» τὴ διόρθωση τῶν λαθῶν-ἁμαρτιῶν μας. Αὐτὸ γίνεται μέσω τοῦ ἱερέα-πνευματικοῦ πατέρα, σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ στοὺς ἀποστόλους: «Ὅποιου συγχωρήσετε τὶς ἁμαρτίες, θὰ τοῦ συγχωρηθοῦν καὶ ὅποιου θὰ τὶς κρατήσετε ἀσυγχώρητες, θὰ μείνουν ἀσυγχώρητες» (Ἰωᾶν. 20,23).
4. Στὸ μολύβι, αὐτὸ ποὺ στὴν οὐσία ἔχει σημασία δὲν εἶναι τὸ
ξύλο ἢ τὸ ἐξωτερικό του σχῆμα, ἀλλὰ ὁ γραφίτης ποὺ περιέχει. Ἔτσι καὶ στὸν ἄνθρωπο,
τὸ πιὸ οὐσιαστικὸ πράγμα εἶναι τὸ ἐσωτερικό του περιεχόμενο: τί ἔχει ἡ καρδιά
του. Γιατί, ἀπὸ τὴν καρδιὰ τοῦ πηγάζουν ὅλα τα πάθη – ἁμαρτωλὲς συνήθειες, ὡς
λογισμοὶ-σκέψεις. Καὶ μετὰ γίνονται πράξεις. Καὶ ἀποξενώνουν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν
Κύριο καὶ Σωτήρα μᾶς Ἰησοῦ Χριστό. Γι’ αὐτὸ καὶ ἀπαιτεῖται συνεχὴς ἔλεγχος. Τί
σκέφτομαι; Τί αἰσθάνομαι; Τί ἐπιθυμῶ; Καὶ ὅ,τι ἀνακαλύπτω, νὰ τὸ ἀναφέρω στὸν ἱερέα-πνευματικὸ
πατέρα, ὥστε νὰ δώσει τὸ κατάλληλο πνευματικὸ φάρμακο πρὸς θεραπεία.
5. Τέλος, κάθε μολύβι ἀφήνει ἕνα σημάδι, ἕνα ἴχνος πάνω στὸ
χαρτί. Ἔτσι καὶ τὰ «γραπτά» μας (=οἱ ἐνέργειες-πράξεις μᾶς) ἀφήνουν μοναδικὰ ἴχνη-σημάδια
στὴ ζωή μας. Μὲ συνέπειες καὶ στὴν ἐπίγεια ζωή μας καὶ στὴν αἰωνιότητα. Γι’ αὐτὸ
καὶ ὁ ἀπόστολος Πέτρος γράφει: «Ὅταν λοιπὸν θὰ ἔρθει ἡ ὥρα ποὺ ὅλο το σύμπαν θὰ
διαλυθεῖ μὲ τρομερὸ πάταγο, πόσο ἅγια πρέπει νὰ εἶναι ἡ συμπεριφορά μας καὶ μὲ
πόση εὐσέβεια νὰ εἶναι γεμάτη ἡ ζωὴ μᾶς ὅσο καιρὸ θὰ προσμένουμε μὲ λαχτάρα καὶ
ζῆλο τὸν ἐρχομὸ τῆς ἡμέρας τοῦ Θεοῦ!» (Β Πέτρ.3,11-12).
Ἃς γράψουμε λοιπὸν «κείμενα»-πράξεις καὶ σκέψεις τῆς ζωῆς μᾶς
ἄξια του λόγου τοῦ Χριστοῦ: Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι μέσα σας. Δηλαδὴ πάντοτε
σύμφωνα μὲ τὸ θέλημά Του. Γιατί, μόνο τότε ὁ Χριστὸς κατοικεῖ στὶς καρδιές μας.
(Ἀρχιμ. Ν. Κ. «Λυχνία», Νικοπόλεως)