Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Δώδεκα σκέψεις γιὰ μπαμπάδες


1. Ὁ πατέρας μου συνήθιζε νὰ παίζει μὲ τὸν ἀδελφό μου καὶ μένα στὸν κῆπο. Ἡ μάνα μᾶς ἔβγαινε ἔξω καὶ φώναζε: "θὰ χαλάσετε τὸ γκαζόν!". Κι ἐκεῖνος τῆς ἀπαντοῦσε: "Δὲν μεγαλώνουμε γκαζόν, ἀγόρια μεγαλώνουμε!" - Harmon Killebrew

2. Ὑπάρχουν τρία στάδια στὴ ζωὴ ἑνὸς ἄνδρα: Πρῶτο στάδιο: νὰ πιστεύει στὸν Ἀη-Βασίλη. Δεύτερο στάδιο: νὰ μὴν πιστεύει στὸν Ἀη-Βασίλη. Τρίτο στάδιο: νὰ εἶναι ὁ ἴδιος Ἀη-Βασίλης. - Ἀνώνυμος

3. Τὸ πιὸ σημαντικὸ ἔργο ποὺ ἕνας πατέρας μπορεῖ νὰ κάνει γιὰ τὰ παιδιὰ τοῦ εἶναι ν΄ ἀγαπάει τὴ μάνα τοὺς -Theodore M. Hesburgh

4. Ὅταν ἔλθει ἡ ἐποχὴ ποὺ ἕνας ἄντρας ἀντιλαμβάνεται πὼς μᾶλλον ὁ πατέρας τοῦ εἶχε δίκιο γιὰ χιλιάδες πράγματα, συνήθως ἔχει ὁ ἴδιος ἕνα γιὸ ποὺ τὸν θεωρεῖ λάθος! - Charles Wadsworth

5. Ὑποτίθεται πὼς κάθε ἄντρας μπορεῖ νὰ γίνει πατέρας. Χρειάζεται ὅμως κάτι παραπάνω γιὰ νὰ γίνει "μπαμπὰς" - Ἀνώνυμος

6. Ὅταν ἤμουν ἔφηβος 14 ἐτῶν, ὁ πατέρας μου ἦταν τόσο ἀλαζόνας ποὺ δὲν τὸν ἄντεχα λεπτό. Περιέργως, ὅταν ἔφτασα τὰ 21 ἔνιωσα μεγάλη ἔκπληξη ἀπὸ τὸ πόσο πολλὰ κατάφερε νὰ μάθει μέσα σὲ ἑπτὰ μόλις χρόνια! - Μὰρκ Τουαὶν

7. Πραγματικὰ πλούσιος εἶναι ὁ ἄντρας ποὺ ἔχει παιδιὰ ποὺ τρέχουν νὰ χωθοῦν στὴν ἀγκαλιά του, ἀκόμα κι ὅταν τὰ χέρια τοῦ εἶναι ἄδεια- Ἀνώνυμος

8. Δὲν ἔχει τόση σημασία ποιὸς ἦταν ἀληθινὰ ὁ πατέρας μου, ἀλλὰ ποιὸς θυμᾶμαι ἐγὼ πῶς ἦταν - Anne Sexton

9. Εἶναι ὄντως ἀξιέπαινο νὰ πάει ἕνας πατέρας τὸν γιό του γιὰ ψάρεμα. Ὑπάρχει ὅμως ἕνα ἰδιαίτερο μέρος στὸν παράδεισο γιὰ τὸν πατέρα ποὺ θὰ πάει τὴν κόρη του γιὰ ψώνια - John Sinor

10. Οἱ καλοὶ μπαμπάδες δίνουν στὰ παιδιὰ τοὺς ρίζες καὶ φτερά. Ρίζες γιὰ νὰ νιώθουν ποῦ εἶναι τὸ σπίτι τους καὶ φτερὰ γιὰ νὰ πετάξουν μακριὰ ἐλεύθερα - Jonas Salk

11. Μπαμπάδες, ἀγαπῆστε κι ἀποδεχτεῖτε τὰ μέλη τῆς οἰκογένειάς σας γὶ΄ αὐτὸ ποὺ πραγματικὰ εἶναι, ἀκόμα κι ἂν ἡ προσωπικότητά τους εἶναι πολὺ διαφορετικὴ ἀπὸ τὴ δική σας. Τὰ κουνέλια δὲν πετοῦν, οἱ ἀετοὶ δὲν κολυμποῦν, οἱ γάτες δὲν ἔχουν φτερά. Σταματῆστε τώρα τὶς συγκρίσεις. Ὑπάρχει ἄφθονος χῶρος γιὰ ὅλους στὸ δάσος! - Chuck Swindoll

12. Τὰ στάδια στὴ ζωὴ ἑνὸς ἀνθρώπου:

4 ἐτῶν: Ὁ μπαμπάς μου μπορεῖ νὰ κάνει τὰ πάντα!

7 ἐτῶν: Ὁ μπαμπὰς ξέρει τόοοσα πολλά!

8 ἐτῶν: Ὁ μπαμπάς μου δὲν ξέρει τελικὰ καὶ τόσα πολλά.

12 ἐτῶν: Ὁ μπαμπάς μου δὲν ξέρει τί τοῦ γίνεται.

14 ἐτῶν: Ὁ πατέρας μου? Ασε καλύτερα!

21 ἐτῶν: Ὢχ πάλι αὐτὸς μπροστά μου!

25 ἐτῶν: Κάτι ξέρει γιὰ τὸ θέμα ὁ πατέρας μου ἀλλὰ ὄχι καὶ πολλὰ πράγματα.

30 ἐτῶν: Θὰ πρέπει νὰ μάθω τί ξέρει ὁ πατέρας μου γιὰ τὸ θέμα.

35 ἐτῶν: Πρὶν ἀποφασίσουμε ἃς ζητήσουμε καὶ τὴ γνώμη τοῦ μπαμπά.

50 ἐτῶν: Τί ἄραγε νὰ πίστευε ὁ πατέρας γὶ΄ αὐτό?

60 ἐτῶν: Τελικὰ ὁ πατέρας μου εἶχε τεράστια ἐμπειρία!

65+ετών: Ά, ρὲ πατέρα! Μακάρι νὰ ζοῦσες καὶ νὰ μιλούσαμε σήμερα οἱ δυό μας! –