Ἡ Ἑλλάδα πεινάει κι ἐμένα θὰ μοῦ βάλετε τηλέφωνο;

Ἡ φτώχεια τοῦ Ν. Πλαστήρα δὲν λέει τίποτε στοὺς πολιτικοὺς κηφῆνες!

«Ἡ Ἑλλάδα πεινάει κι ἐμένα θὰ μοῦ βάλετε τηλέφωνο», εἶχε πεῖ, ἐνῶ ὁ ἀδελφός του ἦταν ἄνεργος.

Μεταφέρουμε μερικὰ ἀπὸ τὰ πολλὰ ἀξιόλογα συμβάντα τῆς ζωῆς του, τὰ ὁποῖα χαρακτηρίζουν τὸν ἄνδρα καὶ τὸν καθιστοῦν πρότυπο, παράδειγμα πρὸς μίμηση γιὰ παλιότερους ἀλλὰ καὶ σημερινούς, δεδομένου ὅτι, τόσο ὁ ἴδιος ὅσο καὶ ἄλλοι, ἔμπαιναν πλούσιοι στὴν πολιτικὴ καὶ ἔβγαιναν πάμφτωχοι.

Ὁ ἀείμνηστος Ἀνδρέας Ἰωσὴφ – πιστὸς φίλος του – ἀναφέρει: Ὁ στρατηγὸς εἶχε ἀπαγορεύσει στοὺς δικούς του νὰ χρησιμοποιοῦν τὸ ὄνομα “Πλαστήρας” ὅπου κι ἂν πήγαιναν. Ὁ ἀδελφός του ἦταν ἄνεργος. Τὸ ἐργοστάσιο ζυθοποιίας «ΦΙΞ» ζητοῦσε ὁδηγὸ κι ἐκεῖνος ἔκανε αἴτηση. Ὁ ἁρμόδιος ὑπάλληλος τὸν ρώτησε πῶς λέγεται: Κι ἐπειδὴ αὐτὸς δίσταζε νὰ πεῖ τὸ ὄνομά του, ἐνθυμούμενος τὴν ἐντολὴ τοῦ στρατηγοῦ, τὸν ξαναρώτησε καὶ δυὸ καὶ τρεῖς φορές, ὥσπου ἀναγκάστηκε νὰ ὁμολογήσει ὅτι τὸν λένε Πλαστήρα.

Παραξενεμένος ὁ ὑπεύθυνος ζητάει νὰ μάθει ἂν συγγενεύει μὲ τὸ στρατηγὸ καὶ πρωθυπουργό. Μετὰ ἀπὸ πολὺ δισταγμὸ τοῦ ἀποκαλύπτει ὅτι εἶναι ἀδελφός του. Ἀφοῦ ἡ αἴτηση, ἱκανοποιήθηκε, παρακάλεσε νὰ μὴ τὸ μάθει ὁ ἀδελφός του. Ὁ στρατηγὸς τὸ ἔμαθε κι ἀφοῦ τὸν κάλεσε ἀμέσως στὸ σπίτι τοῦ τὸν ἐπέπληξε καὶ τοῦ ἀπαγόρευσε νὰ ἀναλάβει αὐτὴ τὴν ἐργασία λέγοντάς του: «Ἂν ἔχεις ἀνάγκη, κάτσε ἐδῶ νὰ μοιραζόμαστε τὸ φαγητό μου». Καὶ δὲν πῆγε.

Ὁ Πλαστήρας ἦταν ἄρρωστος –ἔπασχε ἀπὸ φυματίωση – κι ἔμενε σ’ ἕνα μικρὸ σπιτάκι στὸ Μέτς, κοντὰ στὸ Παναθηναϊκὸ Στάδιο. Τοῦ πρότειναν νὰ τοῦ βάλουν ἕνα τηλέφωνο δίπλα στὸ κρεβάτι ἀλλ’ αὐτὸς ἀρνήθηκε λέγοντας: «Μὰ τί λέτε; Ἡ Ἑλλάδα πένεται κι ἐμένα θὰ μοῦ βάλετε τηλέφωνο;».Πολλὲς φορὲς μὲ τρόπο ἔστελνε καὶ ἀγόραζαν ψωμί, ἐλιὲς καὶ λίγη φέτα… Τότε οἱ γύρω του, τοῦ ὑπενθύμιζαν ὅτι εἶχε ἀνάγκη καλύτερου φαγητοῦ λόγω τῆς ἀρρώστιας κι ἐκεῖνος μὲ ἁπλότητα τοὺς ἀπαντοῦσε: «Τί κάνω… σκάβω γιὰ νὰ καλοτρώγω;».

Ὁ Βάσος Τσιμπιδάρος, δημοσιογράφος στὴν ἐφημερίδα «Ἀκρόπολη», περιγράφει τὸ ἑξῆς περιστατικό: «Κάποτε, ὁ στενός του φίλος Γιάννης Μοάτσος, εἶχε πάρει τὴν πρωτοβουλία νὰ τοῦ ἐξασφαλίσει μόνιμη στέγη, γιὰ νὰ μὴν περιφέρεται ἐδῶ καὶ ἐκεῖ σε ἐνοικιαζόμενα δωμάτια. Πῆγε λοιπὸν σὲ μιὰ Τράπεζα καὶ μίλησε μὲ τὸν διοικητή. «Τί;», ἀπόρησε ἐκεῖνος. «Δὲν ἔχει σπίτι ὁ Πλαστήρας; Βεβαίως καὶ θὰ τοῦ δώσουμε ὅ,τι δάνειο θέλει καὶ μάλιστα μὲ τοὺς καλύτερους ὅρους!» Ὁ Μοάτσος ἔτρεξε περιχαρὴς στὸν Πλαστήρα, τοῦ τὸ ἀνήγγειλε καὶ εἰσέπραξε τὴν ἀντίδραση: «Ἄντε ρὲ Γιάννη, μὲ τί μοῦτρα θὰ βγῶ στὸ δρόμο, ἂν μαθευτεῖ πῶς ἐγὼ πῆρα δάνειο γιὰ σπίτι;». Ἔσχισε τὸ ἔντυπο στὰ τέσσερα καὶ τὸ πέταξε.

Ὁ Δημήτρης Λαμπράκης «δώρισε» κάποια στιγμὴ στὸν Πλαστήρα ἕνα ὡραῖο χρυσὸ στυλὸ κι ἀφοῦ ὁ στρατηγὸς κάλεσε τὸν φίλο του Ἀνδρέα τοῦ λέει: – Ἐγὼ δὲν βάζω χρυσὲς ὑπογραφές. Μοῦ φτάνει τὸ στυλουδάκι μου. Νὰ τὸ στείλεις πίσω. – Μὰ θὰ προσβληθεῖ… – Δὲν πειράζει… Ἅς μου κόψει τὸ νερὸ ἀπὸ τὸ κτῆμα. Δὲν θέλω δῶρα Ἀνδρέα. Γιατί τὰ δῶρα φέρνουν καὶ ἀντίδωρα!

Τὸ 1952, πρωθυπουργὸς ὁ Πλαστήρας, ἦταν κατάκοιτος ἀπὸ τὴν ἀρρώστια ποὺ τὸν βασάνιζε, ὅταν μία μέρα δέχθηκε τὴν ἐπίσκεψη τῆς Βασίλισσας Φρειδερίκης.

Μπαίνοντας ἐκείνη στὸ λιτὸ ἐνοικιαζόμενο διαμέρισμά του, ἐξεπλάγη ὅταν εἶδε τὸν πρωθυπουργὸ νὰ χρησιμοποιεῖ ράντζο γιὰ τὸν ὕπνο του, καὶ τὸν ρώτησε μὲ οἰκειότητα: «Νίκο, γιατί τὸ κάνεις αὐτό;» καὶ ἡ ἀπάντηση ἦρθε ἀφοπλιστική. «Συνήθισα, Μεγαλειοτάτη, τὸ ράντζο ἀπὸ τὸ στρατὸ καὶ δὲν μπορῶ νὰ τὸ ἀποχωριστῶ…».

Ὁ στρατηγὸς Νικόλαος Σαμψῶν, φίλος του Πλαστήρα, σὲ ἐπιστολὴ τοῦ περιγράφει, τὸ παρακάτω: «Ὅταν πέθανε ὁ Πλαστήρας δὲν ἄφησε πίσω του σπίτι, ἀκίνητα ἢ καταθέσεις σὲ τράπεζες.

Ἡ κληρονομιὰ ποὺ ἄφησε στὴν ὀρφανὴ προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του, ἦταν 216 δρχ., ἕνα δεκαδόλλαρο καὶ μιὰ λακωνικὴ προφορικὴ διαθήκη: «Ὅλα γιὰ τὴν Ἑλλάδα!».

Βρέθηκε ἐπίσης στὰ ἀτομικά του εἴδη ἕνα χρεωστικό του Στρατοῦ (ΣΥΠ 108) γιὰ ἕνα κρεβάτι ποὺ εἶχε χάσει κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ἐπιχειρήσεων στὴ Μικρὰ Ἀσία καὶ 8 δρχ. μὲ σημείωση νὰ δοθοῦν στὸ Δημόσιο γιὰ τὴν ἀξία τοῦ κρεβατιοῦ, ὥστε νὰ μὴν χρωστᾶ στὴν Πατρίδα».

Ὅταν πέθανε ὁ Πλαστήρας στὶς 26/7/1953 τὸν ἕντυσαν τὸ νεκρικὸ κοστούμι, ποὺ τὸ ἀγόρασε ὁ φίλος του Διονύσιος Καρρὲρ – γιατί ὁ ἴδιος τὸν μισθὸ τοῦ τὸν πρόσφερε διακριτικὰ σὲ ἄπορους καὶ ὀρφανὰ παιδιὰ – ὁ δὲ γιατρός, ποὺ ἦταν παρὼν καὶ ὑπέγραψε τὸ σχετικὸ πιστοποιητικὸ θανάτου, μέτρησε στὸ ταλαιπωρημένο κορμί του: 27 σπαθιὲς καὶ 9 σημάδια ἀπὸ βλήματα.

Πηγή: defencenet.gr