Τὰ ὀνόματα τῶν Ἁγίων Ματρύρων εἶναι: Ἰέρων, Νίκανδρος, Ἠσύχιος,
Βαράχος (ἢ Βαράχιος), Μαξιμιανός, Καλλίνικος, Ξαντικὸς (ἢ Ξανθιᾶς), Ἀθανάσιος,
Θεόδωρος, Δουκίτιος, Εὐγένιος, Θεόφιλος, Οὐαλέριος, Θεοδοτός, Καλλίμαχος, Ἰλάριος,
Γιγάντιος, Λογγίνος, Θεμέλιος, Εὐτύχιος, Διόδοτος, Καστρίκιος, Θεαγένης, Μάμας,
Νίκων, Θεοδοῦλος, Βοστρύκιος (ἢ Οὐστρίχιος), Οὐΐκτωρ, Δωρόθεος, Κλαυδιανός, Ἐπιφάνιος,
Ἀνίκητος καὶ ἄλλος Ἰέρων.
Ὁ πρῶτος ἀπ' αὐτούς, ὁ Ἰέρων, ἦταν ἀπὸ τὰ Τύανα τῆς
Καππαδοκίας. Ὁ πατέρας τοῦ πέθανε γρήγορα καὶ τὴν ἀνατροφή του, καθὼς καὶ τῶν
δύο ἀδελφῶν του, Ματρωνιανοῦ καὶ Ἀντωνίου, ἀνέλαβε ἐξ ὁλοκλήρου ἡ μητέρα τοὺς
Στρατονίκη. Παρ' ὅλο ποὺ ὁ Ἰέρων πῆρε ἀρκετὴ μόρφωση, ἀσχολήθηκε μὲ τὸ γεωργικὸ
ἐπάγγελμα. Οἱ εἰδωλολάτρες τέτοιες ἐνασχολήσεις τὶς θεωροῦσαν ὑποτιμητικές. Ἀλλὰ
οἱ χριστιανοὶ ἤξεραν ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἀπαξίωσε τὸν ἱδρώτα τοῦ ταπεινοῦ ἐργάτη.
Καὶ ὅτι κάθε τίμια ἐργασία εἶναι ἀρετὴ καὶ μόνο ἡ ἀργία, ποῦ φέρνει τὴν ἁμαρτία,
ἀποτελεῖ γιὰ τὸν ἄνθρωπο στίγμα. Ἄλλωστε, ὁ θεόπνευστος λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς
περιγράφοντας τὴ ζωὴ τῶν Ἀποστόλων καὶ κατ' ἐπέκτασιν, ὅλων των χριστιανῶν,
λέει: «κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίοις χερσὶ» (Ἃ' πρὸς Κορινθίους, δ' 12).
Κοπιάζουμε, δηλαδή, ἐργαζόμενοι μὲ τὰ ἴδια μᾶς τὰ χέρια.
Ὅταν ἐπὶ Διοκλητιανοὺ ἄρχισε ὁ διωγμὸς κατὰ τῶν χριστιανῶν,
ὁ ἔπαρχος Ἀγρικόλας συνέλαβε τὸν Ἰέρωνα μὲ τὴν κατηγορία ὅτι τὶς Κυριακὲς καὶ τὶς
ἄλλες γιορτὲς περιφερόταν καὶ κήρυττε τὸ Χριστὸ στοὺς ἐργάτες, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ
ἀποσπάσει πολλοὺς ἀπὸ τὴν εἰδωλολατρία. Μαζί του συνελήφθησαν οἱ δύο ἀδελφοί
του καὶ τριάντα ἀκόμα συνεργάτες του στὴ διακονία τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀφοῦ
φυλακίστηκαν καὶ φρικτὰ βασανίστηκαν, τελικὰ ὁ ἔπαρχος Ἀγρικόλας τοὺς ἀποκεφάλισε
ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη Μελιτινή.