Ἱερά Μονή Κωνσταμονίτου Ἁγίου Ὅρους

Ἀπό τίς εἴκοσι Ἱερές Μονές τῆς Ἀθωνικῆς Πολιτείας, τό Μοναστήρι τοῦ Κωνσταμονίτου ἦταν τό μοναδικό πού δέν εἶχα ἐπισκεφθεῖ. Μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀξιώθηκα νά πάω κι ἐκεῖ, λίγες ἡμέρες πρίν.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι πώς εἶχα ἀκούσει ἀρκετά γιά τή συγκεκριμένη Μονή, θετικά καί ἀρνητικά. Ὅπως συμβαίνει πάντα, γιά νά σχηματίσει κάποιος μιά γνώμη, θά πρέπει νά ἐπισκεφθεῖ τό μέρος. Ἔτσι λοιπόν, τήν Κυριακή του Θωμά, λίγο πρίν τό μεσημέρι, πέρναγα τήν παλιά πύλη τοῦ Μοναστηριοῦ, κατευθυνόμενος πρός τό Ἀρχονταρίκι του.

Ἐδῶ, κυριαρχεῖ μιά ἀπόλυτη ἠρεμία καί γαλήνη, πού εὐθύς ἐξαρχῆς ξεκουράζει τόν προσκυνητή. Ἡ Μονή, παρότι ἴσως ἡ φτωχότερη ὅλων στό Ἅγιον Ὅρος - κάτι πού φαίνεται εἰδικά στά κτίσματα πού δέν ἔχουν ὑποστεῖ σημαντικές ἐργασίες ἀναστήλωσης, ἀφοῦ τό Μοναστήρι ἀρνεῖται νά πάρει χρήματα ἀπό τήν Ε.Ἐ - ἔχει μεγάλη ἱστορία: Ἱδρύθηκε ἀπό τόν γιό τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, τόν Κώνστα, κάτι πού ἐξηγεῖ καί τήν ὀνομασία της. Εἶναι ἀφιερωμένη στόν Πρωτομάρτυρα Ἅγιο Στέφανο, μέ τήν θαυματουργή εἰκόνα τοῦ μαζί μέ τῆς Παναγίας τῆς Ὁδηγήτριας νά δεσπόζουν στό Καθολικό, κατάφορες ἀπό ἀφιερώματα – ζωντανές ἀποδείξεις τῶν θαυμάτων πού ἐπιτελοῦν.

 

Οἱ μοναχοί, παρότι εἶναι πάνω ἀπό 40, δύσκολα κάνουν αἰσθητή τήν (ὑλική) παρουσία τους. Μάλιστα, πιθανόν αὐτό νά δημιουργήσει ἀπορία στούς προσκυνητές, ἀφοῦ ὅπως εἴπαμε ὁ χῶρος εἶναι ἀπόλυτα ἤρεμος, μέ μιά ἐκκωφαντική θά ἔλεγε κανείς ἡσυχία – ὅσο κι ἄν ἀκούγεται ὀξύμωρο κάτι τέτοιο.

Ὅμως, ὅλοι κάνουν τό πᾶν γιά νά μᾶς περιποιηθοῦν καί νά μᾶς φιλοξενήσουν. Ἁπλοί καί καταδεκτικοί, συνομιλοῦν μέ τόν κόσμο μετά τό πέρας τῶν Ἀκολουθιῶν, γιά τά θέματα πού τόν ἀπασχολοῦν. Ξεχωριστή φυσιογνωμία ἀποτελεῖ ὁ Ἡγούμενος Ἀγάθωνας, ἀλλά καί ὁ π. Βαρνάβας, ὁ Ἀρχοντάρης πού μέ χαμόγελο καί αὐθορμητισμό ἀπαντᾶ στίς ἐρωτήσεις μας.

Μάλιστα, λίγο πρίν τή δύση τοῦ ἥλιου, καθόμαστε μέ τόν π. Παῦλο ὅλοι οἱ προσκυνητές σέ ἕναν ἐξώστη καί ἀκοῦμε τά ὅσα ὠφέλιμα ἔχει νά μᾶς πεῖ. Ὅσο κι ἄν ἀκούγεται παράξενο, ἐδῶ οἱ μοναχοί εἶναι πιό ἐνημερωμένοι γι’ αὐτά πού συμβαίνουν στόν «ἔξω κόσμο» ἀπ’ ὅ,τι ἐμεῖς οἱ κοσμικοί! Δέν χρειάζεται ἡ τηλεόραση, ὅταν ὑπάρχει ἡ «πνευματική τηλεόραση», ὅπως ἔλεγε κι ὁ Γέροντας Παϊσιος…

Ἀφοῦ μᾶς προμηθεύσουν μέ τίς ἀπαραίτητες λάμπες πετρελαίου γιά νά ὑπάρχει στοιχειώδης φωτισμός τό βράδυ (ἐδῶ δέν ὑπάρχει ἠλεκτρικό ρεῦμα),ἡ διαμονή μας στήν Μονή Κωνσταμονίτου ὁλοκληρώνεται μέ τήν πρωινή Ἀκολουθία πού τελεῖται σέ κλίμα κατάνυξης καί ἁπλότητας. Ἀπόλυτη τάξη καί Ὀρθόδοξη πνευματικότητα ἐπικρατοῦν στόν Ἱερό Ναό, μέ τίς Ἀναστάσιμες ψαλμωδίες νά δίνουν ἕναν διαφορετικό, χαρμόσυνο τόνο.

Θά’ λεγα πώς, τό προσκύνημα στήν ἐν λόγω Μονή, ἀποτελεῖ ἴσως μία πραγματική γνωριμία μέ τόν Ἁγιορείτικο μοναχισμό πού ἔχει διατηρήσει τόν ἁπλό καί ἀνόθευτο, μή κοσμικό χαρακτήρα του. Γι’ αὐτό τήν συστήνω σέ ὅλους ὅσους ἐπισκέπτονται τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, ἀλλά κυρίως σέ ὅσους δέν ἔχουν πάει ποτέ καί τό σκέφτονται…!

Πηγή: Ἁγιορείτικο βῆμα