Λέγομαι Γεωργία Σ. Μένω στήν Ἀθήνα. Εἶχα τήν εὐλογία νά
γνωρίσω πιό κοντά τόν Ἅγιο Ραφαήλ.
Τί ἐννοῶ μέ αὐτό: Πρίν χρόνια ἔπασχα ἀπό βαριές ἡμικρανίες,
στήν ἡλικία τῶν 30 ἐτῶν. Γύρναγα στούς γιατρούς χωρίς ἀποτέλεσμα. Ἡ ἀδελφή μου
εἶχε ἐπισκεφθεῖ τόν Ἅγιο Ραφαήλ στήν Μυτιλήνη μέ δικό της θαῦμα καί μοῦ εἶπε νά
πιστεύω στόν Ἅγιο Ραφαήλ καί θά γίνω καλά. Ἐγώ, μήν πιστεύοντας σέ αὐτό, τῆς ἔλεγα
τά γνωστά: δέν μποροῦν οἱ γιατροί νά μέ κάνουν καλά, τί νά μοῦ κάνει ὁ Ἅγιος.
Καθώς τό μαρτύριο συνεχιζόταν, ἕνα μεσημέρι, ἐνῶ εἶχα ξαπλώσει, προσευχήθηκα
καί εἶπα: «Ἄν εἶσαι Ἅγιος θεράπευσε μέ».
Καί, ὤ τοῦ θαύματος, μόλις μέ πῆρε ὁ ὕπνος, ἀκούω
καμπάνες νά ἠχοῦν στά αὐτιά μου καί μέ ψαλμωδίες «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ» καί ἀπό
τήν σιαγόνα μου μέχρι τήν κορυφή τῆς κεφαλῆς μου νά τραβιοῦνται οἱ πόνοι.
Ξύπνησα καί ἤμουν τελείως καλά καί δοξάζω τούς Ἁγίους γιά τό θαῦμα. Ὥσπου, ἐδῶ
καί ἕνα χρόνο ἔχω νέα προβλήματα μέ τήν ὑγεία μου. Ἐκτός ἀπό ὀστεοπόρωση καί ἀνεπάρκεια
παθαίνω σόκ πανικοῦ στόν ὕπνο μου. Ξαπλώνω καί νιώθω ὅτι σβήνω. Αὐτό εἶναι τό
χειρότερο ἀπ’ ὅλα καί ἦταν πλήρως ἀνεξέλεγκτο.
Τό ἀπέκτησα ἀπό μιά φορά πού μπῆκα στό ἀεροπλάνο, ἴσως ἀπό
τήν ἀλλαγή πίεσης. Συνέχεια παρακαλοῦσα τόν Ἅγιο Ραφαήλ νά μοῦ τό πάρει. Τήν
Λαμπροτρίτη, ἦρθα στήν Ἱερά Μονή σας, στό Ἄνω Σούλι Μαραθώνα, στήν Χάρη τῶν Ἁγίων
καί προσκύνησα. Τά προβλήματα ὅμως μέ τήν ὑγεία μου συνεχίζονταν. Τελικά,
παίρνω μιά μέρα τηλέφωνο στό Μοναστήρι σας καί ζητάω ἀπό τόν πατέρα Ραφαήλ νά
προσευχηθεῖ γιά μένα.
Ἔτσι, ἔκανε ὁ Ἅγιος Ραφαήλ πάλι τό θαῦμα Του, μέ τίς
προσευχές σας, διότι ἀπό τότε νιώθω πολύ καλύτερα. Τώρα, παρόλο πού τό πρόβλημα
δέν ἔχει φύγει τελείως, μοῦ ἔφυγε τό ἄγχος, δέν νιώθω βάρος στήν καρδιά, μπορῶ
πλέον νά κοιμηθῶ. Γιατί προηγουμένως ἔνιωθα τά παραπάνω σε σημεῖο τρέλας. Εὐχαριστῶ
τούς Ἁγίους Ραφαήλ, Νικόλαο καί Εἰρήνη. Μαζί μέ τό δικό μου θαῦμα, ἔκανε καί
στό σύζυγο. Εἶχε ἕναν ἀνεξήγητο πόνο στό πλευρό. Φοβόμασταν ὅτι κάτι συμβαίνει
στό συκώτι του. Ἄλλος ἔλεγε γιά χολή. Ξεκίνησε, λοιπόν, νά πάει νά τόν ἐξετάσει
κάποιος γιατρός καί ἐγώ προσευχήθηκα στόν Ἅγιο Ραφαήλ νά τοῦ πεῖ ὅτι δέν εἶναι
τίποτα, ὅτι ὁ πόνος προέρχεται ἀπό ἁπλό χτύπημα. Καί ὤ τοῦ θαύματος, αὐτό ἀκριβῶς
εἶπε ὁ γιατρός.
Τά λόγια αὐτά πού εἶπα στήν προσευχή μου. Γιά μένα εἶναι
καθαρό θαῦμα. Μάλιστα, πρίν πάει στό γιατρό ὁ σύζυγος εἶχε δεῖ ἕνα ὄνειρο. Εἶδε
δύο ἄντρες καί ἕνα κοριτσάκι σέ ἕνα λόφο, σέ ἕνα δρομάκι. Ὁ ἕνας ἦταν πιό ψηλά
καί οἱ δύο πιό χαμηλά. Ὅπως εἶναι ἡ εἰκόνα τῶν Ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης
πού ἔχετε στό Μοναστήρι σᾶς (τήν ὁποία, σημειωταῖον, δέν εἶχε δεῖ ὁ σύζυγος,
καθώς τότε δέν εἶχε ἔρθει ἀκόμα στή Μονή σας). Αἰσθάνθηκε τόσο ὡραία στό ὄνειρο
πού ἀναφώνησε: Τί ὡραία πού εἶναι! Ἐδῶ θά ἔρχομαι νά ξεκουράζομαι, ὅταν νιώθω
κουρασμένος. Εἶναι θαυμαστή ἡ μέριμνα τῶν Ἁγίων γιά μᾶς καί τούς εὐχαριστοῦμε
πολύ, ἐκ βάθους καρδιᾶς. Εἴθε νά εἶναι πάντοτε μαζί μας, καί μέ ὅλο τόν κόσμο.
Γεωργία Σ.
Πηγή: Ἁγιορείτικο
Βῆμα