Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Ὅταν ὁ Κύριος ἔμπαινε γιά τελευταία φορά στά Ἱεροσόλυμα ὁ λαός βγῆκε νά τόν
προϋπαντήσει. Ἀμέτρητα μάτια ἔκθαμβα τόν ἔβλεπαν καί ἀμέτρητα στόματα χαρούμενά
του φώναζαν: «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Μάρκ. 11,9).
Ἀκούγοντας αὐτό οἱ Φαρισαῖοι, κινούμενοι ἀπό ζηλοφθονία τοῦ ζήτησαν νά μήν
ἐπιτρέπει στόν λαό νά φωνάζει. Τούς ἁπαντά ὁ ταπεινός Κύριος: «Ἄν αὐτοί
σιωπήσουν, θά φωνάξουν οἱ λίθοι» (Λουκ. 19,40). Τώρα μετά ἀπό εἴκοσι αἰῶνες
ρωτᾶτε τί εἴδους λίθοι εἶναι αὐτοί καί ἄν μποροῦν οἱ λίθοι νά φωνάξουν;
Δέν ἔχετε διαβάσει πώς οἱ Ἑβραῖοι μετά πέντε μέρες σιώπησαν καί πῶς οἱ
πέτρες φώναξαν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ; Ὅταν ἐξέπνευσε τήν Μεγάλη
Παρασκευή πάνω στόν Σταυρό «ἡ γῆ σείστηκε καί οἱ πέτρες σκίστηκαν» (Ματθ.
27,51). Οἱ πέτρες σκίστηκαν ἀπό τόν σεισμό, διαλύθηκαν. Αὐτή εἶναι ἡ γλώσσα τῶν
λίθων. Μπορεῖ ἄραγε νά ὑπάρξει δυνατότερη γλώσσα καί φοβερότερη φωνή καί πιό
ὀφθαλμοφανής μαρτυρία τοῦ εὐλογημένου Βασιλέα πού κατέβηκε ἀνάμεσα στούς
ἀνθρώπους καί οἱ ἀνόητοι τόν ἀρνήθηκαν καί τόν θανάτωσαν;
Δεύτερος λίθος. Ὅταν οἱ Ἑβραῖοι σιώπησαν, οἱ ἄπιστοι φώναζαν: «Ὡσαννά»! Οἱ
Ἑβραῖοι ἔβλεπαν τούς ἄπιστους ὡς λίθους. Μέ τήν πνευματική σημασία αὐτοί ἦταν
ὄντως λίθοι, χωρίς τήν γνώση γιά τόν ἕνα ζῶντα Θεό καί προσκυνοῦσαν πέτρινα
εἴδωλα.
Ὅταν λοιπόν οἱ Ἑβραῖοι ἔπαψαν νά μιλοῦν περί τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, οἱ
ἀπόστολοι βγῆκαν στόν κόσμο γιά νά βαπτίσουν τούς ἄπιστους λαούς. Καί οἱ λαοί
αὐτοί ἔγιναν σάν ζωντανοί λίθοι κατά τήν ἔκφραση τοῦ ἀποστόλου Πέτρου: «Καί
αὐτοί ὡς λίθοι ζῶντες οἰκοδομεῖσθε οἶκος πνευματικός» (Ἅ’ Πετρ. 2,5). Ὡς
ζωντανοί λίθοι οἱ ἄπιστοι συνέχιζαν νά δοξάζουν τόν Θεό ἐνῶ οἱ Ἑβραῖοι
λιθοβόλησαν καί σιώπησαν.
Τρίτος λίθος. Ὅταν τά στόματα τῶν Ἑβραίων ἔκλεισαν φώναξαν οἱ πέτρες τοῦ
ναοῦ τοῦ Σολομώντα. Ἀκόμα καί σήμερα φωνάζουν. Ἀφοῦ ἐκπληρώθηκε ἡ προφητεία γι’
αὐτόν τόν ναό πού ἔλεγε: «Δέν θά ἀφεθεῖ ἐδῶ πέτρα πάνω σε πέτρα» (Ματθ.
24,2). Ἡ ὑπερηφάνεια καί ἡ δόξα τοῦ Ἰσραήλ, ὁ ναός τοῦ Σολομώντα σήμερα δέν
ὑπάρχει. Ὑπάρχουν μόνο μερικές πέτρες σήμερα ἀπό αὐτόν τόν ναό, τόσες ὅσες
εἶναι ἀρκετές ὥστε οἱ γιοί καί οἱ κόρες τοῦ Ἰσραήλ νά χτυποῦν τά κεφάλια τους
σέ αὐτές τίς πέτρες τῶν στεναγμῶν ὀδυρόμενοι καί θρηνώντας. Αὐτά τά ὑπολείμματα
λίθων μέ τή σιωπή τούς φωνάζουν σάν τόν ἀγγελιοφόρο ἀπό τό πεδίο τῆς μάχης πού
ἀναγγέλει τήν ἥττα.
Τέταρτος λίθος. Οἱ Ἑβραῖοι γιά μεγάλο χρονικό διάστημα σταμάτησαν νά μιλοῦν
γιά τόν Χριστό. Οὔτε χαίρονταν, οὔτε δόξαζαν, οὔτε φώναζαν «Ὡσαννά». Γι’
αὐτό καί προσβεβλημένος ὁ Θεός κατέστρεψε τόν μοναδικό ναό τῶν θυσιῶν τούς σ’
Αὐτόν. Τόν παρέδωσε στόν ἀφανισμό. Ἀλλά ἑκατοντάδες χιλιάδες ναοί ἀπό πέτρα
ἀνεγέρθηκαν σέ ὅλο τόν κόσμο πρός δόξα τοῦ Χριστοῦ. Καί αὐτές οἱ πέτρες
φωνάζουν αὐτό πού οἱ Ἑβραῖοι ἀποσιωποῦν.
Πέμπτος λίθος. Εἶναι αὐτός πού ἀκόμα δέν φώναξε, ἀλλά θά φωνάξει πρίν τό
τέλος τοῦ κόσμου, μπροστά ἀπό τό δεύτερο ἐρχομό τοῦ Κυρίου. Γιά τό τέλος τοῦ
κόσμου προεῖπε ὁ πλέον Προορατικός: «Ὁ ἥλιος θά σκοτινιάσει καί ἡ σελήνη δέν θά
δώσει τό φῶς της, καί οἱ ἀστέρες θά πέσουν ἀπό τόν οὐρανό». (Ματθ.
24,29). Τί εἶναι ἡ γῆ, ὁ ἥλιος καί ἡ σελήνη παρά ἀστέρες μέ πέτρες; Μέ τή δική
τους γλώσσα καί τόν δικό τους τρόπο λοιπόν αὐτοί οἱ καυτοί λίθοι θά φωνάξουν
τήν συγκεκριμένη ἐποχή. Δηλαδή, τήν ἐποχή πού θά παρουσιαστούν πολλοί
ψευδοπροφῆτες καί θά πληθύνουν οἱ παράνομοι καί ἡ ἀγάπη τῶν περισσότερων γιά
τόν Θεό θά παγώσει. Μέ μιά λέξη, ὅταν μετά τούς Ἑβραίους καί πολλοί χριστιανοί
σωπάσουν. Τότε αὐτό τό οὐράνιο σῶμα, αὐτός ὁ πύρινος λίθος τοῦ Θεοῦ θά φωνάξει μέ
τήν γλώσσα του καί τόν τρόπο του. Καί θά ἀναγγείλει τόν ἐρχομό τοῦ Κριτῆ ὅπως
τό ἄστρο τῆς ἀνατολῆς κάποτε ἀνήγγειλε τή γέννηση τοῦ Σωτήρα.
«Δρόμος δίχως Θεό δέν ἀντέχεται…»