Πνευματικές δοκιμασίες- Θεοεγκατάλειψη!

Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης

Ἡ ὁδός τοῦ χριστιανοῦ σέ γενικές γραμμές εἶναι τέτοιας λογῆς.

Στήν ἀρχή ὁ ἄνθρωπος προσελκύεται ἀπό τό Θεό μέ τή δωρεά τῆς χάρης, κι ὅταν ἔχει πιά προσελκυσθεῖ, τότε ἀρχίζει μακρά περίοδος δοκιμασίας. Δοκιμάζεται ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καί ἡ ἐμπιστοσύνη του στό Θεό, καί δοκιμάζεται «σκληρά».

Στήν ἀρχή οἱ αἰτήσεις πρός τό Θεό, μικρές καί μεγάλες, ἀκόμη καί οἱ παρακλήσεις ποῦ μόλις ἐκφράζονται, ἐκπληρώνονται συνήθως μέ γρήγορο καί θαυμαστό τρόπο ἀπό τό Θεό.

Ὅταν ὅμως ἔλθει ἡ περίοδος τῆς δοκιμασίας, τότε ὅλα ἀλλάζουν καί σάν νά κλείνεται ὁ οὐρανός καί νά γίνεται κουφός σ' ὅλες τίς δεήσεις.

Γιά τό θερμό χριστιανό ὅλα στή ζωή τοῦ γίνονται δύσκολα. Ἡ συμπεριφορά τῶν ἀνθρώπων ἀπέναντί του χειροτερεύει, παύουν νά τόν ἐκτιμοῦν αὐτό ποῦ ἀνέχονται σ' ἄλλους, σ' αὐτόν δέν τό συγχωροῦν, ἡ ἐργασία τοῦ πληρώνεται, σχεδόν πάντοτε, κάτω ἀπό τό νόμιμο, τό σῶμα τοῦ εὔκολα προσβάλλεται ἀπό ἀσθένειες. Ἡ φύση, οἱ ἄνθρωποι, ὅλα στρέφονται ἐναντίον του.

Παρότι τά φυσικά του χαρίσματα δέν εἶναι κατώτερα ἀπό τά χαρίσματα τῶν ἄλλων, δέν βρίσκει εὐνοϊκές συνθῆκες νά τά χρησιμοποίηση. Ἐπί πλέον ὑπομένει πολλές ἐπιθέσεις ἀπό τίς δαιμονικές δυνάμεις καί τό ἀποκορύφωμα εἶναι ἡ ἀνυπόφορη θλίψη ἀπό τή θεία ἐγκατάλειψη.

Τότε κορυφώνεται τό πάθος του, γιατί πλήττεται ὁ ὅλος ἄνθρωπος σ' ὅλα τα ἐπίπεδά της ὑπάρξεώς του.

Ὁ Θεός ἐγκαταλείπει τόν ἄνθρωπο;... Εἶναι δυνατό αὐτό;...

Κι ἐν τούτοις στή θέση τοῦ βιώματος τῆς ἐγγύτητας τοῦ Θεοῦ ἔρχεται στήν ψυχή τό αἴσθημα πῶς Ἐκεῖνος εἶναι ἀπείρως, ἀπροσίτως μακριά, πέρα ἀπό τούς ἀστρικούς κόσμους κι ὅλες οἱ ἐπικλήσεις πρός Αὐτόν χάνονται ἀβοήθητες στό ἀχανές του κοσμικοῦ διαστήματος. H ψυχή ἐντείνει ἐσωτερικά τήν κραυγή της πρός Αὐτόν, ἀλλά δέν βλέπει ἀκόμα οὔτε βοήθεια ΟΥΤΕ προσοχή. Ὅλα τότε γίνονται φορτικά.

Ὅλα κατορθώνονται μέ δυσανάλογα μεγάλο κόπο. H ζωή γεμίζει ἀπό μόχθους κι ἀναδεύει μέσα στόν ἄνθρωπο τό αἴσθημα πῶς βαραίνει πάνω του ἡ κατάρα καί ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ.

Ὅταν ὅμως περάσουν αὐτές οἱ δοκιμασίες, τότε θά δεῖ πῶς ἡ θαυμαστή πρόνοια τοῦ Θεοῦ τόν φύλαγε προσεκτικά σ' ὅλες τίς πτυχές τῆς ζωῆς του.

Χιλιόχρονη πείρα, ποῦ παραδίνεται ἀπό γενιά σέ γενιά, λέει πῶς, ὅταν ὁ Θεός δεῖ τήν πίστη τῆς ψυχῆς τοῦ ἀγωνιστῆ γι' Αὐτόν, ὅπως εἶδε τήν πίστη τοῦ Ἰώβ, τότε τόν ὁδηγεῖ σέ ἀβύσσους καί ὕψη ποῦ εἶναι ἀπρόσιτα σ' ἄλλους.

Ὅσο πληρέστερη καί ἰσχυρότερη εἶναι ἡ πίστη καί ἡ ἐμπιστοσύνη τοῦ ἀνθρώπου στό Θεό, τόσο μεγαλύτερο θά εἶναι καί τό μέτρο τῆς δοκιμασίας καί ἡ πληρότητα τῆς πείρας, ποῦ μπορεῖ νά φτάσει σέ μεγάλο βαθμό.

Τότε γίνεται ὁλοφάνερο πῶς ἔφτασε στά ὅρια, ποῦ δέν μπορεῖ νά ξεπεράσει ὁ ἄνθρωπος.

Πηγή: Ἀϊδόνι