Ὁ Φύλακας Ἄγγελός μας βοηθὸς στὸν καιρὸ τῆς «ἐξόδου» μας

Τὸ χειρόγραφο τῶν ἁμαρτιῶν μας *

῞Οταν ὁ Πνευματικὸς παπα-Γαβριὴλ ἐπέστρεψε ἀπὸ τὸν κόσμο στὴν Νέα Σκήτη, εἶχε ἀρρωστήσει πολὺ βαριὰ καὶ ἦταν πρὸς θάνατον ὁ Μοναχὸς Κύριλλος Κουμιώτης ἀπὸ τὴν Καλύβα τῆς «Ζωοδόχου Πηγῆς» καί, ἐπειδὴ πλησίαζε ἡ ὥρα τῆς ἐκδημίας του, κάλεσε τὸν Πνευματικό του νὰ ἐξομολογηθεῖ, τὸ ἔτος 1965.

Ὁ Πνευματικός του παπα-Ἐφραὶμ προσπάθησε νὰ βοηθήσει τὸν πάσχοντα νὰ ἐξομολογηθεῖ, ἀλλὰ ὁ ἀσθενὴς ἔλεγε πὼς στὸν ἀριστερὸ ὦμο του ἦταν κολλημένο ἕνα χαρτὶ ποὺ κάτι ἔγραφε, ἀλλὰ τί ἔγραφε δὲν μποροῦσε νὰ εἰπεῖ.

Πῆγε κι ἄλλος Πνευματικός, ὁ παπα-Χαράλαμπος ἀπὸ τὰ γύρω ἀσκητικὰ Καλύβια, ἀλλὰ κι αὐτὸς στάθηκε ἀδύνατο νὰ βοηθήσει τὸν ψυχορραγοῦντα Ἀδελφὸ Κύριλλο.

Τότε ὁ κατὰ σάρκα ἀδελφός του παπα-Νεόφυτος, Πνευματικὸς κι ἐκεῖνος, κάλεσε καὶ τὸν Γέροντα Πνευματικὸ παπα-Γαβριὴλ Λευτεριώτη, ὁ ὁποῖος, μ᾿ ὅλη τὴν ἀδελφικὴ ἀγάπη, πῆγε κοντὰ στὸν ἀσθενῆ καὶ σὰν ἔμπειρος Πνευματικός, ὅταν τοῦ εἶπε γιὰ τὸ χαρτί, ρώτησε τὸν Μοναχὸ Κύριλλο νὰ τοῦ πεῖ τί ἀκριβῶς βλέπει.

Ὁ ἀσθενὴς εἶπε πὼς στὰ δεξιὰ βλέπει δύο λευκοφόρους Ἀγγέλους καὶ στὰ ἀριστερὰ ἦταν ἕτοιμοι νὰ ἁρπάξουν τὴν ψυχή του πολλοὶ Δαίμονες, ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς ὁποίους μὲ τὴν οὐρά του ἔπαιζε μὲ τὸ κομβοσχοίνι τοῦ ἡσυχαστῆ Γέροντα Ἰωσήφ, ποὺ βρισκόταν κι αὐτὸς ἐκεῖ.

Ὁ Πνευματικὸς παπα-Γαβριὴλ παρεκάλεσε ὅλους τοὺς Ἀδελφοὺς νὰ βγοῦν ἔξω ἀπὸ τὸ δωμάτιο τοῦ ἀσθενῆ καὶ ρώτησε γιὰ δεύτερη φορὰ τὸν Μοναχὸ Κύριλλο νὰ τοῦ πεῖ τὰ κρυπτὰ τῆς καρδίας του.

Ἀφοῦ ὁ ἀσθενὴς τὰ εἶπε ὅλα, τότε τὸν ἐρώτησε ἂν τὸ χαρτὶ εἶναι ἀκόμα κολλημένο στὸν ὦμο του. Ὁ ἀσθενὴς ἀπάντησε πὼς ἦταν ἀκόμη ἐκεῖ.

Ὁ Πνευματικὸς τότε εἶπε στὸν Μοναχὸ Κύριλλο νὰ ρωτήσει τὸν Φύλακα Ἄγγελο νὰ τοῦ εἰπεῖ ἐκεῖνος τί γράφει τὸ χαρτί.

Ὁ Μοναχὸς Κύριλλος γύρισε πρὸς τοὺς Ἀγγέλους καὶ τοὺς μίλησε σὲ γλῶσσα, ποὺ ὁ Πνευματικὸς δὲν καταλάβαινε οὔτε μία λέξη ἀπ᾿ αὐτὰ ποὺ ἔλεγε. Κι ὁ Ἄγγελος τοῦ ἀπαντοῦσε στὴν ἴδια γλῶσσα.

Τότε ὁ παπα-Γαβριὴλ ἔβαλε τὸ πετραχήλι ἐπάνω στὸν ἀσθενῆ καὶ τὸν ἐρώτησε τί τοῦ εἶπε ὁ Ἄγγελος ὅτι γράφει τὸ χαρτί.

Κι ὁ Μοναχὸς Κύριλλος τοῦ εἶπε δύο ἁμαρτίες ποὺ αὐτὸς πρῶτα δὲν θυμόταν νὰ τὶς πεῖ. Ὁ Πνευματικός, μόλις ἄκουσε αὐτά, τοῦ διάβασε τὴν συγχωρετικὴ Εὐχή.

Ὅταν τελείωσε, πῆρε τὸ πετραχήλι κι ὁ ἀσθενὴς εἶπε στὸν Πνευματικὸ πὼς τὸ χαρτὶ κόλλησε πάνω στὸ πετραχήλι καὶ ἔσβησαν τὰ ἁμαρτήματά του, ποὺ ἦταν γραμμένα σ᾿ αὐτό.

Καὶ μὲ τὸν λόγο αὐτόν, παρέδωκε τὸ πνεῦμα καὶ κοιμήθηκε τὸν αἰώνιο ὕπνο τῶν μακαρίων.

Ἡ πεῖρα καὶ διάκριση τοῦ Πνευματικοῦ βοήθησε τὸν Ἀδελφὸ Κύριλλο νὰ ἐξομολογηθεῖ καὶ νὰ καθαρισθεῖ ἀπὸ τὶς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες του, μὲ διερμηνέα καὶ βοηθὸ τὸν Ἄγγελο φύλακα τῆς ψυχῆς.

(*) Ἀνδρέου Μοναχοῦ Ἁγιορείτου, Τὸ Γεροντικὸ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, σελ. 408- 409, ἐκδόσεις «Ἄθως», Ἀθήνα 2009

Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τῆς  Μέλιας»

Οἰκοδομὴ καὶ Παραμυθία
Περιοδική Ἔκδοσις  τῆς Ἱερᾶς Γυναικείας Μονῆς τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων
Ἀριθμὸς τεύχους 5 ● Σεπτέμβριος – Νοέμβριος 2014

Εἰκόνα ἀπὸ: pravoslavie.ru

Πηγή: τὸ «σπιτὰκι τῆς  Μέλιας»