Η αδιαφορία για τον Θεό φέρνει την
αδιαφορία και για όλα τα άλλα, φέρνει την αποσύνθεση. Η πίστη στον Θεό είναι
μεγάλη υπόθεση. Λατρεύει ο άνθρωπος τον Θεό και ύστερα αγαπάει τους γονείς του,
το σπίτι του, τους συγγενείς του, την δουλειά του, το χωριό του, τον νόμο του,
το κράτος του, την πατρίδα του.
Αγνοια δεν δικαιολογείται σήμερα στον
κόσμο. Λείπει η καλή διάθεση, το φιλοτιμο. Εκείνος που έχει καλή διάθεση για να
γνωρίση τον Χριστό, θα Τον γνωρίση. Θα πάρη στροφή. Και αν δεν βρεθή ούτε
θεολόγος, ούτε ένας καλόγερος, και δεν ακούση τον λόγο του Θεού, άμα έχη καλή διάθεση,
θα πάρη στροφή ή από ένα φίδι ή από ένα θηρίο ή από μια αστραπή, από έναν κατακλυσμό,
ή από κάποιο άλλο γεγονός. Θα τον οικονομήση ο Θεός.
Και δίκαιο να έχη κανείς, όταν πάη να
δικαιώση τον εαυτό του, πάλι ανάπαυση δεν έχει, πόσο μάλλον να μην έχη δίκαιο
και να δικαιολογεί την πτώση του με αναιδέστατο τρόπο. Γι αυτό, όσο μπορούμε,
να προσέχουμε την αναίδεια και την περιφρόνηση όχι μόνον προς τα θεία αλλά και
προς τον πλησίον μας, διότι είναι εικόνα Θεού. Οι αναιδείς άνθρωποι βρίσκονται
στο πρώτο στάδιο της βλασφημίας κατάτου Αγίου Πνεύματος.
Εκείνοι που περιφρονούν τα θεία
βρίσκονται στο δεύτερο, και στο τρίτο βρίσκεται ο διάβολος.