Τὸ παραπάνω βίντεο ἀποτελεῖ ἀπόσπασμα ἀπὸ μία συζήτηση/ὁμιλία τοῦ γέροντος Ἰωσὴφ τοῦ Βατοπεδινοῦ μὲ τὸν π. Θεόφιλο Ζησόπουλο, μὲ θέμα, "Ἡ ἀγάπη μεταξὺ συζύγων", ποὺ εἶχε γίνει γιὰ τὸ 4Ε. Τὸ ἀπόσπασμα αὐτό, ὅπως φαίνεται καὶ ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ γέροντος Ἰωσὴφ πρὸς τὸ τέλος, εἶναι ἕνα περιστατικὸ ποὺ ἔζησε κάποιος νέος μὲ τὴ γυναίκα του καὶ τὸ ἐξομολογήθηκε ἔπειτα στὸ γέροντα. Ἀποτελεῖ ἕνα παράδειγμα γιὰ τὰ σημερινὰ ζευγάρια, διότι διαδραματίστηκε στὴν ἐποχή μας καὶ δείχνει τὸ θαῦμα ποὺ μπορεῖ νὰ κάνει ἡ ἀγάπη καὶ ἡ αὐτοθυσία ἀνάμεσα στοὺς συζύγους. Ἐπισημαίνει ὅτι τὸ "δίκιο", ποὺ δὲ θέλει κανείς μας νὰ χάσει, εἶναι δίκαιο μὲ τὰ ἀνθρώπινα μάτια, ἐνῶ μὲ τὰ πνευματικὰ μάτια τὸ "ἄδικο" εἶναι τελικὰ αὐτὸ ποὺ μᾶς δικαιώνει καὶ σ' αὐτήν, ἀλλὰ καὶ στὴν ἄλλη ζωή. Τέλος, ἀποδεικνύει ξεκάθαρα ὅτι ἡ ταπείνωση καὶ ἡ καταπάτηση τοῦ ἐγωισμοῦ μέσα στὸ γάμο, ὁδηγοῦν στὴν ἁγιότητα (τὴν ὁποία μάλιστα ταπεινὰ δείχνει νὰ θαυμάζει καὶ ὁ γέροντας Ἰωσήφ).
Παρακάτω δίνεται ἡ ἀπομαγνητοφώνηση τοῦ ἀποσπάσματος, διότι σὲ κάποια σημεῖα δὲν ἀκούγονται καθαρά τα λόγια τοῦ γέροντα.
Ἀπομαγνητοφώνηση τοῦ ἀποσπάσματος:....
....Θὰ σᾶς δώσω κι ἕνα παράδειγμα ἀπὸ τὰ μέσα ποὺ χειρίζονται οἱ πραγματικοὶ σύζυγοι γιὰ νὰ συγκρατήσουν τὴν ἑνότητά τους, τὸ ὁποῖο εἶναι πολὺ συγκλονιστικὸν καὶ εἶναι γεγονὸς ποὺ συνέβη τώρα, εἰς τὰς ἡμέρας μας καὶ πραγματικὰ αὐτὸ πείθει περισσότερο.
Ἕνας, νὰ τὸ ποῦμε σὲ ξένη γλώσσα, ἕνας τζέντλεμαν, μὲ τὴ σημασία τῆς λέξεως, σὲ μεγάλη ἡλικία, πέρα τῶν τριάντα ἐτῶν, ἀπόφασισε νὰ παντρευτεῖ. Ἀληθινὸς χριστιανός, συνειδητός. Καὶ ἔκανε τὴν προσευχούλα του καὶ ὅπως τοῦ ἔτυχε ἐκεῖ, βρῆκε μιὰ κορούλα καὶ τὴν πῆρε ὡς σύζυγό του, τὴν παντρεύτηκε νομίμως. Ἦταν μικρότερη, κάμποσο μικρότερη ἡ κορούλα αὐτή, ἦταν κάτω καὶ τῶν εἴκοσι σχεδὸν ἐτῶν. Λοιπόν, ζήσαν λίγο καιρὸ ἐδῶ καί... ἦταν ζωηρούλα καὶ ἔκανε λάθη. Ἀλλὰ ἔκανε πὼς δὲ βλέπει, σὰν πατέρας της φερόταν. Ὅμως οἱ ἐργασίες τους... φαίνεται ἦταν μέτοχοι κάποιας ἐπιχειρήσεως καὶ ἔπρεπε νὰ φύγουν στὸ ἐξωτερικό. Ε, τὴν πῆρε καὶ ἔφυγαν στὸ ἐξωτερικό. Σὰν σύζυγό του μαζὶ ἐκεῖ. Αὐτὴ πείσμωσε ἐπειδὴ ἦταν λίγο ζωηρούλα καὶ ἀκατάρτιστη, ποιὸς ξέρει καὶ σκέφτηκε καὶ εἶπε ὅτι, "αὐτὸ γιὰ 'μένα τὸ 'κανε, νὰ μὲ χωρίσει ἀπὸ τὸ περιβάλλον μου". Τὸν παρατάει τὸν ἄντρα της καὶ φεύγει καὶ ἔρχεται πίσω στὴν Ἑλλάδα. Καὶ πηγαίνει σ' ἕνα καζίνο καὶ δουλεύει σὰν ἐλεύθερη γυναίκα, ἐπὶ ἀμοιβή. Αὐτός, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἔφυγε ἀπὸ κοντά του ἄρχισε νὰ ἐξομολογεῖται εἰς τὸν Θεὸν καὶ νὰ τὸν παρακαλεῖ. Μὲ ἕνα εἶδος δηλαδή, πῶς νὰ σοῦ εἰπῶ, δικαζόταν μὲ τὸν Θεό. Ἐπὶ δύο ἔτη κάθε μέρα ἔκλαιγε. Ἔλεγε, "Πανάγαθε, παρὰ Κυρίου ἁρμόζεται ἀνδρὶ γυνή. Ἐγὼ προσευχήθηκα σὲ 'Σένα καὶ ξέρεις τὴν διάθεσή μου καὶ εἶναι ἀδύνατον νὰ πιστέψω ὅτι αὐτὴ ἡ γυναίκα εἶναι τυχαία γιὰ 'μένα. Ἐσύ μου τὴν ἔδωσες. Τὴν θέλω Πανάγαθε, ζητῶ τὴν γυναίκα μου. Τί πειράζει ἂν πλανεύθηκε ἕνα κοριτσάκι; Γιὰ ποιὸν σκοπὸ ἦρθες εἰς τὴ γῆ; Δὲν ἦρθες ἐσὺ νὰ ἐπιστρέψεις τὸ πεπλανημένο; Δὲν ὁρκίστηκες εἰς τὸ ὄνομά σου ὅτι δὲν θέλεις τὸν θανάτον τοῦ ἁμαρτωλοῦ; Ἐγὼ δὲν ὑποχωρῶ. Ἐπιμένω. Ζητῶ δικαιοσύνη. Θέλω τὴν γυναίκα μου, νὰ μοῦ τὴν φέρεις πίσω. Δὲν μπορεῖ ἐκεῖνο γιατί πλανεύθηκε, πάρε τὴ δική μου προσευχή. Δὲν εἶπες "εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων ὅπως ἰαθῆτε"; Λοιπόν, ἐπὶ δυὸ χρόνια μ' αὐτὸ τὸ κλάμα, μ' αὐτὴ τὴ διάθεση ἐστεκόταν στὴν ἔπαλξη τῆς ἀπαιτήσεως μπροστὰ στὸν Θεό. Στὰ δύο χρόνια ξύπνησε ἡ κόρη. Ἄρχισε νὰ σκέφτεται... Λέει, "α, πρέπει ὁ Θεὸς νὰ κάνει ἄλλην κόλαση, γιατί τούτη ποὺ εἶναι, εἶναι μικρὴ γιὰ 'μένα". Πιάνει καὶ γράφει ἕνα γράμμα καὶ λέει, "δὲν τολμῶ νὰ σὲ ὀνομάσω, δὲν ἔχω θέσην, ἀλλὰ ἂν ἐπιστρέψω δὲ μὲ δέχεσαι ὑπηρέτρια;". Ἀπαντάει αὐτός, "ἀγάπη μου, γιατί εἶπες αὐτὸ τὸ λόγο; Δὲ σὲ ἔστειλα γιὰ διακοπὲς καὶ ἀναμένω τὴ σύζυγό μου νὰ 'ρθει στὴν ἀγκαλιά μου;".
Ε, πῆρε θάρρος αὐτὴ καὶ τοῦ λέει, "ἔρχομαι". Συνεννοήθηκαν τὸ χρόνο καὶ τὴν περίμενε στὸ ἀερόδρομιο. Ὅταν ἦρθε στὸ ἀεροδρόμιο καὶ βγῆκε ἔξω καὶ ἐλευθερώθηκε, μόλις τὸν εἶδε ἀπέναντί της, ἔπεσε κάτω κι ἄρχισε νὰ κλαίει, νὰ χτυπιέται. Ἐκεῖνος τὴν πῆρε στὴν ἀγκάλια του, μπροστὰ στὴν κόσμο, "ἀγάπη μου, γιατί κάνεις ἔτσι καὶ μὲ πληγώνεις; Μὲ πόση λαχτάρα σὲ περιμένω νὰ πᾶμε στὸ σπίτι μας καὶ 'συ κάνεις ἔτσι;".
Τὴν πῆρε ἔτσι στὸ σπίτι του...
"Ε, αὐτὸ τὸ βράδυ, πάτερ, ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ ἔβαλα τὸ κεφάλι μου στὸ μαξιλάρι μέχρι τὸ πρωί, ὁ φύλακάς μου ἄγγελος, μὲ γύρισε ὅλες τὶς χορεῖες τῶν ἁγίων, ὅλην τὴν δόξαν τοῦ Παραδείσου". Καὶ πραγματικά, γέροντα, μέμφθηκα τὸν ἑαυτό μου καὶ εἶπα, "νὰ βρὲ παλιοκαλόγερε, αὐτὸς μὲ μιὰ θυσία ἀνέβηκε μέχρι Τρίτου Οὐρανοῦ". Τί ἔχουν νὰ ποῦν τώρα οἱ κύριοι... "Φταίει ἡ γυναίκα καὶ ἡ γυναίκα...". Ἐδῶ, αὐτὸς εἰν' ὁ λόγος τῆς ἑνότητος, "Οὕς ὁ Θεὸς συνέζευξεν..." ὄχι ἄνθρωπος, κανένας παράγων, δὲ χωρίζει. Ποῦ εἶναι ἡ αὐτοθυσία καὶ ἡ ἀγάπη; Πῶς ἔκαμεν... ἀφοῦ λέμε τὸ παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν ἐκκλησία... Ε, ἐὰν λοιπὸν οἱ σύζυγοι σκέπτονται ἔτσι, οἱ σύζυγοι ἀφοῦ δὲν τὸ τηροῦν ποτὲ αὐτό, οὔτε κατάλαβαν τίποτε. Ἀπὸ ἕναν συναισθηματισμὸ τῆς ἐξωτερικῆς μορφῆς, τῆς κτηνωδίας. Ἀπὸ 'κεί κινοῦνται. Εἶναι γιὰ θυσία ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον; Ἀφοῦ σκοτώνει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Ἐὰν ὅμως ὁ πραγματικὸς γάμος εἶχε αὐτὸ τὸ νόημα... ἔχουμε πολλὰ παραδείγματα τέτοια. Τί ἔχουν νὰ ποῦν τώρα ἐδῶ; Ἔχει γίνει τώρα αὐτό, ὄχι τὸν καιρὸ ἐκεῖνον...
Χριστόδουλος Ηλιάδης, φιλόλογος
Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό