Ἀνοίγουν οἱ πύλες τῆς Ἀγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Εἶναι ἡ πιὸ κατανυκτική, ἡ πιὸ πνευματική, ἡ πιὸ ὡραία περίοδος τοῦ ἔτους.
Καλούμαστε πιὸ σοβαρά, πιὸ ὑπεύθυνα, πιὸ ὥριμα νὰ δοῦμε τὸ σπουδαῖο θέμα τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς μας καὶ νὰ προετοιμασθοῦμε γιὰ τὴ μεγάλη ἑορτὴ τοῦ Πάσχα, γιὰ ἕναν ἀληθινὸ καὶ πνευματικὸ ἑορτασμό.
Ἕνας ὕμνος τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ συγκεκριμένα τὸ δοξαστικὸ τῶν αἴνων τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς ἀρχίζει μὲ τὰ ἑξῆς λόγια: «Ἔφθασε καιρός, ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή…». Λίγο πρὶν οἱ ὕμνοι μᾶς παρουσίασαν τὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ ὡς στάδιο ἀρετῶν, στὸ ὁποῖο ὅσοι θέλουν μποροῦν νὰ εἰσέλθουν καὶ ν᾿ ἀγωνισθοῦν. Καὶ τώρα μᾶς λέει ὁ ὑμνωδὸς πὼς ἔφθασε ὁ καιρὸς γιὰ ν᾿ ἀρχίσουν οἱ πνευματικοὶ ἀγῶνες, τὰ πνευματικὰ ἀθλήματα.
Μιὰ ἀπορία κυριαρχεῖ στὸ ἐσωτερικό μας: Τώρα ξεκινοῦν οἱ πνευματικοὶ ἀγῶνες; Σ᾿ ὅλη του τὴ ζωὴ ὁ πιστὸς δὲν καλεῖται ν᾿ ἀγωνίζεται; Γιατί ἄραγε ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ τώρα σὲ ἀρχὴ πνευματικῶν ἀγώνων;
Ἀσφαλῶς ὁ πιστὸς Χριστιανὸς ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ βαπτίζεται, μπαίνει μέσα στὴν Ἑκκλησία καὶ ἀρχίζει ν᾿ ἀγωνίζεται· καὶ ἀγωνίζεται σὲ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς του. Λέει χαρακτηριστικὰ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Ὥστε ὅσον καιρὸ βρισκόμαστε σ’ αὐτὸν ἐδῶ τὸν κόσμο, εἶναι ἀνάγκη νὰ παλεύουμε, καὶ ὅταν βρισκόμαστε στὸ σπίτι καὶ ὅταν πηγαίνουμε στὴν ἀγορὰ καὶ ὅταν τρῶμε καὶ ὅταν εἴμαστε ἄρρωστοι καὶ ὅταν εἴμαστε ὑγιεῖς» (ΕΠΕ 5, 240).
Καλεῖται λοιπὸν ὁ καθένας μας νὰ βαδίσει τὸν δύσκολο καὶ ἀνηφορικὸ δρόμο, νὰ περάσει μέσα ἀπὸ τὴ «στενὴ πύλη» καὶ τὴν «τεθλιμμένη ὁδό», νὰ σηκώσει τὸν σταυρό του «καθ᾿ ἡμέραν» (Ματθ. ζ΄ 14, Λουκ. θ΄ 23) καὶ ν᾿ ἀγωνίζεται ἐναντίον τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους, νὰ παλεύει μὲ τὸν ἴδιο του τὸν ἑαυτὸ καὶ νὰ περιφρονεῖ τὸ φρόνημα τοῦ κόσμου.
Ὁ ἀγώνας αὐτὸς ἔχει καὶ τὶς στιγμὲς τῆς ἀδυναμίας, κατὰ τὶς ὁποῖες ἡ ψυχὴ λυγίζει, χαλαρώνει, κάποιες φορὲς ἀποπροσανατολίζεται, ἀναστατώνεται μπροστὰ στὶς πολυποίκιλες παγίδες τοῦ πονηροῦ καὶ σταματᾶ. Χρειάζεται τότε μιὰ καινούργια ἀρχή, ἕνα νέο ξεκίνημα.
Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶναι ὁ κατάλληλος καιρὸς γιὰ μιὰ τέτοια ἀρχή. Διότι τὴν περίοδο αὐτὴ ὅλα βοηθοῦν ὥστε ἡ ψυχὴ νὰ ξεκινήσει πιὸ ἐντατικά, πιὸ συστηματικά. Νὰ ξεκινήσει καὶ πάλι αὐτὸν τὸν ἀγώνα καὶ ν᾿ ἀνεβεῖ πνευματικά. Νὰ θέσει στόχους συγκεκριμένους ποὺ θέλει νὰ ἐπιτύχει μὲ τὶς κατάλληλες συμβουλὲς τοῦ Πνευματικοῦ της καὶ νὰ προχωρήσει.
Ἔπειτα βοηθᾶ ἡ νηστεία τῆς περιόδου αὐτῆς, νηστεία στὰ ὑλικὰ καὶ στὰ πνευματικά. Ἡ προσπάθειά μας νὰ ἐγκρατευθοῦμε σὲ ὅλα μᾶς κάνει προσεκτικότερους στὸν ἑαυτό μας, εὐάρεστους στὸν Θεό.
Τὸ κατὰ Χριστὸν πένθος γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, χωρὶς ὅμως ἀπογοήτευση ἀλλὰ μὲ τὴν ἐλπίδα μας πάντοτε στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, μᾶς βοηθᾶ νὰ φθάσουμε στὴν ἀληθινὴ μετάνοια.
Ἀκόμη οἱ πολλὲς καὶ ποικίλες ἱερὲς Ἀκολουθίες μὲ τοὺς κατανυκτικοὺς ὕμνους, ἀλλὰ καὶ τὰ Ἀναγνώσματα μὲ τὰ πλούσια καὶ δυνατὰ μηνύματά τους μᾶς ἀνεβάζουν ψηλότερα.
Ἡ σκέψη πὼς ὅλη ἡ Ἐκκλησία, ὅλοι οἱ πιστοί, βρίσκονται σὲ ἀγώνα αὐτὴ τὴν περίοδο «μιᾷ ψυχῇ συναθλοῦντες» (Φιλιπ. α΄ 27), ἐνισχύει τὸν ἀγώνα μας. Ἕνας πνευματικὸς συναγερμὸς ἔχει ξεσηκώσει ὅλους. Αὐτὴ ἡ πνευματικὴ συνάθληση παρακινεῖ καὶ τοὺς πιὸ νωθροὺς κάτι νὰ κάνουν, κάτι νὰ προσφέρουν στὸν προσωπικό τους ἀγώνα.
Ἔφθασε λοιπὸν ὁ καιρὸς γιὰ νὰ γίνει «ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή». «Πρὸ τῶν ἐπάθλων ἀθλεῖν», πρὶν ἀπὸ τὰ βραβεῖα ἀπαιτεῖται ἀγώνας (ΕΠΕ 25, 126), θὰ μᾶς ὑπενθυμίσει τὸ χρυσὸ στόμα τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «οὗτος ὁ τῶν σκαμμάτων καιρὸς καὶ τῶν ἀγώνων, ἐκεῖνος δὲ τῶν στεφάνων καὶ τῶν βραβείων» (ΕΠΕ 5, 178).
Τὴν εὐκαιρία αὐτὴ ὅλοι μας ἂς τὴν ἐκμεταλλευθοῦμε γιὰ νὰ κάνουμε ἕνα βῆμα μπροστὰ καὶ ἕνα ἅλμα στὴν πνευματικὴ ζωή, γιὰ νὰ φθάσουμε λαμπροφόροι στὴν Ἀνάσταση ποὺ προσμένουμε!
Πηγή: Ο Σωτήρ