Γράφει ὁ ὅσιος γέροντας Ἰωσὴφ ὁ ἡσυχαστὴς γιὰ τὸν δάσκαλο τοῦ πάπα Δανιὴλ
«Τὴν τάξιν αὐτὴν παρελάβαμε μὲ τὸν Γέροντα Ἀρσένιον ἀπὸ ἕναν
νηπτικὸν καὶ ἅγιον Γέροντα, τὸν Πάπα-Δανιήλ. Εἶχε καὶ ἄλλους ἐτότε ἁγίους
πολλούς. Αὐτὸς ἦτο ὁ ἕνας. Καὶ ἱερεὺς καὶ ἡσυχαστὴς ἄκρον. Δὲν ἐδέχετο εἰς τὴν
λειτουργίαν κανένα. Βαστοῦσε ἡ λειτουργία τοῦ τρισήμισυ καὶ τέσσαρες ὧρες. Ἀπὸ
τὰ δάκρυα δὲν ἠμποροῦσε νὰ δώση τὰς ἐκφωνήσεις. Ἐγένετο λάσπη τὸ ἔδαφος. Δὶ αὐτὸ
καὶ ἀργοῦσε πολύ.»
Καμμιὰ φορᾶ τὰ φέρνει ἔτσι ὁ καλὸς Θεὸς τὰ πράγματα ὥστε
νὰ μεταφέρονται τροπικῶς, οἱ ἐρημιὲς τῶν ἡσυχαστῶν στὴν μισόκαλη τσιμεντούπολη.
Εἶναι ἕνας νέος παπὰς σὲ μιὰ μεγάλη ἐνορία τοῦ
Λεκανοπεδίου ποὺ ὧρες -ὧρες δὲ μπορεῖ νὰ συγκρατήσει τὰ κύματα ἀγάπης, χαρᾶς καὶ
κατανύξεως κατὰ τὴν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας ὥστε κάποτε δυσκολεύεται μέχρι
καὶ νὰ προφέρει τὶς ἐκφωνήσεις , καὶ γίνεται ἀντιληπτὸς ἀπὸ τοὺς ἐνορίτες του,
κάποιοι ἀπὸ τοὺς ὁποίους μοιράζονται τὴν σὺν-κίνηση καὶ κλαῖνε μαζὶ μὲ τὸν
ποιμένα τοὺς , μπροστὰ στὸν Ἀμνὸ τοῦ Θεοῦ , τὸν προσφερόμενο καὶ μηδέποτε
δαπανώμενο.
Κάποιοι θεωροῦσαν καὶ θεωροῦν ὑπερβολικὸ τὸν λόγο τοῦ ὁσίου Συμεὼν τοῦ νέου Θεολόγου «Ἄνευ δακρύων μὴ κοινωνήσης ποτέ», τὸν ὁποῖο ἐπανέλαβε στοὺς χρόνους μας καὶ ὁ γέροντας Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης. Ὅμως στὸ πρόσωπο αὐτοῦ του νέου ἱερέως βλέπουμε τὸν λόγο αὐτὸ νὰ σαρκώνεται , νὰ γίνεται κὰθ΄ ἡμέραν πράξη....
«Πλῦνον μὲ τοῖς δάκρυσί μου κάθαρον αὐτοῖς μὲ Λόγε...»
Πάτερ Χ. σὲ εὐχαριστῶ πού μου θύμησες πῶς ὁ Χριστὸς γεννᾶται στὶς καρδιές μας, ποὺ κατάντησαν σπήλαια ληστῶν ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια καὶ τὴν ἀγνωσία ...
Πηγή: Τρελογιάννης