Προαιώνιε Πατήρ των οικτιρμών, και Θεέ πάσης
παρακλήσεως. Εγώ, ο ταλαίπωρος, θέλοντας να εξετάσω την Συνείδησίν μου επάνω
εις ταις ανομίαις μου, φοβούμαι κατά πολλά και τρέμω• επειδή και σου είναι
τόσον φανερή η κατάστασις της ζωής μου, οπού κανένα έργον, και κανένας
συλλογισμός μου δεν ημπορεί να είναι κρυπτός εις τους οφθαλμούς σου. Όθεν σου
ζητώ με όλην την ταπείνωσιν διά τους οικτιρμούς του Μονογενούς σου Υιού, να μου
δώσης την χάριν να γνωρίσω καλά, να μισήσω, και να διορθώσω όλα μου τα
αμαρτήματα. Δος μοι, ω Πατήρ των φώτων, το Πανάγιόν σου Πνεύμα, διά να μου φέρη
εις την ενθύμησιν ταις αμαρτίαις, οπού αλησμόνητα, και διά να παρακινήση την
καρδίαν μου εις συντριβήν, και μετάνοιαν επάνω εις αυταίς, διά να ταις μισήσω,
και να απέχω από κάθε αμαρτίαν εις το ερχόμενον. Και Συ, Παρθένε Θεοτόκε, Μήτερ
ελέους, και καταφυγή των αμαρτωλών, συντρόφευσόν με, σε παρακαλώ, με την
βοήθειάν σου εις τούτο το Κριτήριον της ευσπλαχνίαςκαι δικαιοσύνης του Θεού,
διά να γνωρίσω, να μισήσω εκ καρδίας, και να εξομολογηθώ όλας μου τας αμαρτίας.
Το όμοιον και συ, ω Άγιε Άγγελε, φύλαξ της ψυχής μου, σε παρακαλώ να μου
βοηθήσης εις τούτο το έργον, οπού είναι τόσον αναγκαίον δια την αιώνιον
σωτηρίαν μου. Αμήν
Πηγή: Η
Αγάπη πάντα ελπίζει