Γυναίκα μου, ἔστειλες τήν Παναγία στό σπίτι μας

Ἦλθε κρατώντας μιά λαμπάδα σάν τόν κορμό μικροῦ δένδρου! Ἦταν πλημμυρισμένος χαρά κι εὐγνωμοσύνη. Μαζί του εἶχε ἔλθει καί ἡ εὐσεβής γυναίκα του.

Πρίν μερικές ἑβδομάδες, πιστοί ἀπό τό Ἀγρίνιο μέ τόν π. Θεοκλητό εἶχαν ἔρθει στήν Βαρνάκοβα, γιά νά προσκυνήσουν καί νά κάνουν καί Θεία Λειτουργία. Μαζί τους εἶχε ἔλθει καί ἡ σύζυγος τοῦ κυρίου Σωτήρη, κατά προτροπή τοῦ ἰδίου.

- Ἤμουν ἄρρωστος ἀπό πολύ καιρό καί οἱ γιατροί δέν μποροῦσαν νά βροῦν τί ἔχω. Ἔφθασα στό σημεῖο νά μήν ἔχω κουράγιο νά ὁδηγήσω τό αὐτοκίνητο, νά πάω νά ψωνίσω γιά τά παιδιά μου, διηγήθηκε πολύ συγκινημένος τήν ἡμέρα πού ἦλθε καί πρόσθεσε:

Ἐγώ ἔστειλα τήν γυναίκα μου στήν Παναγιά, γιά νά προσευχηθεῖ καί νά βοηθηθῶ, γιατί κόντευα ν’ ἀπελπιστῶ. Καθώς λοιπόν ἤμουν ξαπλωμένος μέ πόνους καί στά κακά μου χάλια, κατά τίς ἐννέα το πρωί, ἔνοιωσα ξαφνικά μιά ἀλαφράδα καί μαζί χαρά! Ἀμέσως κατάλαβα! Ἡ Παναγία ἔστειλε τή Χάρι Της. Ἔκανα τόν Σταυρό μου καί δοκίμασα νά σηκωθῶ. Τό κατάφερα χωρίς πόνους. Ἔνοιωθα δύναμη καί εὐεξία. Ντύθηκα, πλύθηκα, χτενίστηκα καί περίμενα τή γυναίκα μου γεμάτος συγκίνησι καί χαρά.

Ἦρθε κατά τό μεσημέρι. Ὅταν μέ εἶδε σηκωμένο καί ὑγιῆ, ἄρχισε νά κλαίει ἀπό εὐγνωμοσύνη πρός τόν Θεό.

Τήν ἄλλη μέρα πῆγα στήν ἀγορά τοῦ Ἀγρινίου καί ἀγόρασα τήν πιό μεγάλη λαμπάδα. Μέ κοιτοῦσαν καλά καλά. Ἐμένα ὅμως δέν μέ ἔνοιαζε τίποτε. Ἤθελα νά ἀνέβω, ἄν ἦταν δυνατό, κάπου ψηλά καί νά φωνάξω τίς εὐχαριστίες μου στόν Θεό καί στήν Παναγιά. Νά τ’ ἀκούσουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι γιά νά πιστέψουν!

---

Πηγή: (Ἀπό τό βιβλίο: «ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ (καί ἡ Παράκλησή Της)» ΙΕΡΑ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ-ΚΟΙΝΟΒ. ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ 2005), Ἁγιορείτικο Βῆμα