Ἕνας Παλαιὸς Πατέρας, πρὸς νέο πατέρα
Ἔχει εὐθύνες ἡ πατρότητα…
… ἡ ἀπασχόληση μὲ τὸν μικρὸ δὲν εἶναι χάσιμο χρόνου!
Θερμὰ συγχαρητήρια! Νὰ τὸ χαίρεστε! Εὐλογημένο καὶ
καλοφώτιστο νὰ εἶναι. Τὸ πρῶτο σας παιδί;… Ἡ ζωὴ σᾶς λοιπὸν ἀλλάζει ἀπὸ δῶ καὶ
πέρα. Ἄλλος τώρα θὰ καθορίζει τί ὥρα καὶ πόσο θὰ κοιμόσαστε, ποιανοὺ τὸ φαγητὸ
θὰ ἑτοιμαστεῖ πρῶτο, πῶς θὰ διακοσμηθεῖ τὸ καθιστικό, ἂν θὰ βγεῖτε γιὰ ἐπίσκεψη,
τί ὥρα θὰ πᾶτε ἐκκλησία…
Μέχρι προτινός, θεωροῦσες ἴσως τὶς συζητήσεις μεταξὺ
νέων γονέων ἀνιαρές. Δὲς ὅμως, ποιὸς θὰ εἶναι τὸ ἐπίκεντρο ἐνδιαφέροντος στὶς
συντροφιές σας ἀπὸ δῶ καὶ πέρα. Ἀκόμη καὶ οἱ πλέον ἀσήμαντες λεπτομέρειες τῆς
ζωῆς τοῦ μικροῦ θὰ μονοπωλοῦν τὶς συζητήσεις σας. «…Νὰ τὸν βλέπατε τὴν ὥρα ποὺ ἔτρωγε
τὴ σουπίτσα του. Τοῦ εἴχαμε δώσει κουτάλι γιὰ νὰ μάθει νὰ τρώει μόνος του.
Λοιπόν, ἔβαζέ το ἀριστερὸ χεράκι τοῦ μέσ’ στὴ σούπα, ἐπίανε τὶς πατάτες, τὶς ἔβαζε
στὸ κουτάλι καὶ μετὰ ἔβαζέ το κουτάλι στὸ στόμα…».
Δὲν ξέρω τί δουλειὰ κάνεις. Ἴσως καὶ νὰ ‘ναὶ ἐπίσημη, ἴσως
καὶ νὰ φορᾶς κουστούμι καὶ γραβάτα. Ὅμως αὐτὸς ἐδῶ ὁ «μπόμπιρας», ὅταν γυρίζεις
σπίτι θὰ σὲ ξαπλώνει κάτω. Θὰ σὲ ἀναγκάζει νὰ σέρνεσαι στὰ τέσσερα. Θὰ σὲ βάζει
νὰ κάνεις ὅλα τα ζῶα, μετὰ τὸ αὐτοκίνητο καὶ μετὰ τὸ τραῖνο… Εὐτυχῶς ποὺ δὲν εἶναι
κοντὰ οἱ συνάδελφοι ἢ οἱ ὑφιστάμενοί σου νὰ σὲ καμαρώσουν!
Εἶναι καὶ ἀπαιτητικός. Ἀπαιτεῖ διαρκῆ προσοχὴ καὶ ἀπασχόληση.
Ἔμεινες, ἃς ποῦμε, μόνος στὸ σπίτι μαζί του καὶ σκέφθηκες, ὅτι εἶναι εὐκαιρία
τώρα νὰ γράψεις στὸν ὑπολογιστὴ τὸ κείμενο πού σου ζήτησε ὁ προϊστάμενος, νὰ
τακτοποιήσεις τὴν ἀλληλογραφία σου καὶ νὰ μελετήσεις καὶ ἕνα-δυὸ ἄρθρα…. Ἀφελὴς
ἡ σκέψη σου(!), διότι ὁ μικρὸς κοιμήθηκε καλά το μεσημέρι καὶ τώρα θέλει νὰ
παίξει καὶ θέλει καὶ σένα κοντά του. Μιὰ λύση εἶναι νὰ τὸν βάλεις στὴν κούνια
ποὺ κρέμασες ἀπ’ τὸ ταβάνι, νὰ ξεχαστεῖ λίγο. Ἀλλά,… θὰ πρέπει κάθε τόσο νὰ
σηκώνεσαι νὰ τὸν κουνᾶς! … Κᾶνε λοιπὸν τὸ ἑξῆς. Δέσε ἕνα μακρὺ σχοινὶ ἀπ’ τὴν
κούνια μέχρι τὸ γραφεῖο σου. Μὲ τὸ ἕνα χέρι θὰ γράφεις στὸν ὑπολογιστὴ καὶ μὲ τὸ
ἄλλο θὰ τὸν κουνᾶς. Εἶναι κι αὐτὸ μιὰ κάποια λύση. Θὰ ἔχεις τὴν ψευδαίσθηση ὅτι
προχώρησες τὴ δουλειά σου καὶ ὅτι ἀπασχόλησες καὶ τὸν μικρό. Μόνο φρόντισε νὰ
κρύψεις τὸ σχοινί, προτοῦ ἐπιστρέψει ἡ σύζυγος! Ἐπ’ εὐκαιρία, ἡ ἀπασχόληση μὲ τὸν
μικρὸ δὲν εἶναι χάσιμο χρόνου! Καὶ κάτι ἀκόμα. Ἐὰν σὲ φωνάζει τώρα καὶ σὺ δὲν
τοῦ δίνεις σημασία, διότι εἶσαι ἀπασχολημένος στὸν ὑπολογιστὴ ἢ διαβάζεις ἐφημερίδα,
ἀργότερα θὰ τοῦ μιλᾶς ἐσὺ καὶ δὲν θὰ σοῦ δίνει αὐτὸς σημασία!
Πρέπει πάντως νὰ παραδεχτεῖς, ὅτι ὁ μικρὸς ἔχει τὴν ἱκανότητα
νὰ σὲ κερδίζει, ἀκόμη κι ὅταν εἶναι ἔνοχος. Δοκίμασε τὸ ἕξης: κάθε φορᾶ ποὺ
κάνει κάποια σοβαρὴ ἀταξία, προτοῦ τὸν τιμωρήσεις, σκύψε καὶ κοίταξε τὸν στὰ
μάτια. Αὐτὸ θὰ εἶναι ἀρκετὸ νὰ σὲ ἀφοπλίσει, νὰ σὲ κάνει νὰ κατεβάσεις τὸ ὀργισμένο
χέρι κάτω!
Συμφώνησες νὰ καταλάβει τὸν καλύτερο ἴσως χῶρο τοῦ
σπιτιοῦ. Ἔχει ἤδη καταλάβει καὶ ἕνα χῶρο στὴν καρδιά σου, ἕνα χῶρο, ποὺ δὲν εἶχες
ὑποψιασθεῖ ὅτι ὑπῆρχε. Εἶσαι διατεθειμένος νὰ ξοδέψεις γενναιόδωρα γιὰ ὅλες του
τὶς ἀνάγκες, νὰ τοῦ πάρεις τὸ πιὸ ὡραῖο κρεβατάκι, τὸ πιὸ ὡραῖο καροτσάκι, τὰ
πιὸ ὄμορφα παιχνίδια. Ἀπ’ τὸ χρόνο σου (!), … εἶσαι πρόθυμος νὰ ξοδέψεις;
Ἀντιλαμβάνομαι τὴν ἀμετάκλητη ἀπόφασή σου νὰ δώσεις
προτεραιότητα στὴ δουλειὰ (καριέρα;) σοῦ. Ἔπειτα, τὸ εἶχες ξεκαθαρίσει αὐτὸ μὲ
τὴ σύζυγο προτοῦ παντρευτεῖτε. Μὲ τὸν μικρό τα … συζήτησες; Τοῦ ἐξήγησες, ὅτι ἡ
δουλειά σου εἶναι πολὺ σημαντική, ὅτι στὸ κάτω-κάτω κι αὐτὸς κάποτε θὰ ὠφεληθεῖ
ἀπὸ αὐτήν; Τοῦ ἐξήγησες ἐπίσης, ὅτι τὶς ἥμερες ποὺ γυρίζεις πολὺ ἀργὰ σπίτι καὶ
τὸν βρίσκεις νὰ κοιμᾶται, εἶναι διότι κάνεις καὶ μιὰ πρόσθετη δουλειά, ὥστε νὰ
ζεῖτε πιὸ ἄνετα; … Δὲν τὰ κατάλαβε αὐτά; … Δὲν τὸν ἐνδιαφέρουν οἱ ἐπαγγελματικὲς
ἐπιτυχίες καὶ τὰ πολλὰ χρήματα, ἀλλὰ προτιμᾶ νὰ ἔχει τὸν πατέρα τοῦ κοντά του;
… Μήπως τότε μπορεῖ νὰ γίνει κάποιος μικρὸς συμβιβασμός; Νὰ ἐξοικονομήσεις
περισσότερο χρόνο γιὰ τὴν οἰκογένεια; Νὰ βρεῖς στιγμὲς ποῦ θὰ κάθεσαι ἤρεμα
μαζί τους στὸ σπίτι ἢ στὸν περίπατο ἢ κάπου στὴν ἐξοχή; Ξέρεις, αὐτὲς οἱ
στιγμές, ὅσο καὶ ἀσήμαντες νὰ φαίνονται, εἶναι μοναδικὲς καὶ ἀνεπανάληπτες. Ἂν
δὲν τὶς ἐκμεταλλευτεῖς, τὶς ἔχασες ὁριστικὰ καὶ ἀμετάκλητα!… Ξέρεις, κάποια
στιγμὴ ὁ μικρὸς θὰ μάθει νὰ ζωγραφίζει καὶ τότε θὰ ἐκπλαγεῖς μὲ τὸ πῶς βλέπει τὸν
πατέρα του. Θὰ βλέπεις ζωγραφιὲς ὅπου ἡ μαμὰ θὰ πιάνει ὅλο τὸν χῶρο καὶ σὺ θὰ
‘σαὶ τόσος δὰ πίσω ἀπ’ τὴν ὀθόνη τοῦ ὑπολογιστῆ ἢ θὰ φαίνεται μόνο ἡ πλάτη σου
τὴν ὥρα ποὺ ἀφήνεις τὸ σπίτι γιὰ τὶς ἀμέτρητες ὑποχρεώσεις σου. Ὅσο πιὸ μεγάλη ἡ
ἀφοσίωση στὴν καριέρα σου, τόσο πιὸ ἀσήμαντος θὰ γίνεσαι στὶς ζωγραφιὲς τοῦ
μικροῦ. … Ἀλήθεια μὲ τί ἀσχολεῖσαι; … Καὶ εἶναι αὐτὸ πιὸ σημαντικὸ ἀπ’ τὸ
καταπληκτικὸ δημιούργημα ποῦ σᾶς χάρισε ὁ Θεός; … Καὶ κάτι ἀκόμη. Ἂν τώρα
γυρίζεις ἀργὰ στὸ σπίτι, μεθαύριο ἴσως γυρίζει αὐτὸς ἀργὰ καὶ σὺ θὰ τὸν
περιμένεις στὴν πολυθρόνα, κοιτώντας τὸ ρολόι!
Καὶ κάτι τελευταῖο. Ὅταν ἀργότερα θὰ πηγαίνεις στὸ σχολεῖο
καὶ θὰ συναντᾶς κι ἄλλους γονεῖς, θὰ σὲ δείχνουν καὶ θὰ λένε. «Αὐτὸς εἶναι ὁ
μπαμπὰς τοῦ Κωστάκη». Νά, λοιπόν, ποὺ κοντὰ στὶς ἄλλες ἰδιότητες ἢ προσόντα, ἀπέκτησες
καὶ ἕνα νέο ρόλο. Εἶσαι καὶ ὁ μπαμπὰς τοῦ Κωστάκη. Χαριτωμένος ὁ νέος ρόλος
σου, γεμάτος οἰκογενειακὴ εὐτυχία, ἀλλὰ καὶ πολὺ ὑψηλός. Ὑψηλότερος ἀπ’ ὅτι ἴσως
φαντάζεσαι. Ὅταν κάθεσαι κοντά του καὶ τοῦ διηγεῖσαι ἱστορίες ἀπ’ τὴν Ἁγία Γραφὴ
καὶ τοῦ μιλᾶς γιὰ τὴν Ἀγάπη καὶ τὴν Προστασία τοῦ Θεοῦ, στὰ μάτια τοῦ μικροῦ θὰ
φαντάζεις σὰν μικρογραφία τοῦ Θεοῦ: πάνσοφος, παντοδύναμος, πανάγαθος, ἕτοιμος
νὰ θυσιαστεῖς γιὰ τὰ παιδιά σου… Ἔχει εὐθύνες ἡ πατρότητα… Γιὰ νὰ μὴν πάρεις
λοιπὸν ὅλες τὶς εὐθύνες ἐπάνω σου θὰ σὲ συμβούλευα νὰ ἀναθέσεις τὰ παιδιά σου
στὸν Πάνσοφο, Παντοδύναμο, Πανάγαθο Οὐράνιο Πατέρα.
Συγχαρητήρια, λοιπόν, καὶ καλὴ ἐπιτυχία στὸν νέο σου ὑψηλὸ
ρόλο.
Ἕνας παλαιὸς πατέρας
Υ.Γ. Συγγνώμη γιὰ τὸ συμβουλευτικό του ὕφους, Ἀλλά… δὲν ἀπευθυνόμουν
σὲ σένα. Καθὼς σὲ εἶδα μὲ τὸ μωρὸ στὴν ἀγκαλιὰ θυμήθηκα τὸν ἑαυτό μου στὴν ἡλικία
σου. Γιὰ μένα τὰ ‘γραψα αὐτά. Προσπάθησα νὰ δῶ πῶς θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχα φερθεῖ σὰν
νέος πατέρας. Ἴσως μερικὰ νὰ εἶναι χρήσιμα καὶ σὲ σένα, Ἀλλὰ πολὺ πιθανὸν ἐσὺ ἔχεις
θέσει πολὺ ὑψηλότερους στόχους. Πιθανὸν νὰ βλέπεις τὴν οἰκογένεια σὰν μέσο ἁγιασμοῦ,
σὰν φυτώριο Ἁγίων. Ἐκεῖ ἀδυνατῶ νὰ σὲ συμβουλεύσω. Ἕνα μόνο θὰ σοῦ πῶ: Μὴν ξεχνᾶς
νὰ ἀφιερώνεις χρόνο στὸ παιδί σου. Σὲ χρειάζεται! Χρειάζεται καὶ τὸν πατέρα
του! Τώρα!… Ἀργότερα, θὰ εἶναι πάρα πολὺ ἀργά!
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “Η ΔΡΑΣΗ ΜΑΣ”, Τεῦχος 489, ΜΑΙΟΣ 2011