Συ παρέχεις τα αγαθά, Σωτήρ, εγώ Σοί ανταποδίδω τα
πονηρά· μακροθύμησον επ’ εμοί τω διεστραμμένω· δεν ζητώ συγχώρησιν μόνον περί
λόγων αργών, αλλά ζητώ παρά της αγαθότητός Σου άφεσιν και των ανοσίων πράξεών
μου.
Ελευθέρωσόν με, Κύριε, από παντός έργου πονηρού· πριν με
προφθάση το τέλος, όπως εύρω χάριν ενώπιόν Σου εν ώρα θανάτου· διότι εν τω άδη
τις θέλει εξομολογηθή εις Σε;
Σώσον την ψυχήν μου, Κύριε εκ του μέλλοντος φόβου, και
λεύκανον τον κατασπιλωθέντα χιτώνα μου διά τους οικτιρμούς και την αγαθότητά
Σου· όπως κι εγώ ο ανάξιος καταξιωθώ της Βασιλείας των Ουρανών λαμπροφορών· και
αφού φθάσω εις ανέκφραστον χαράν είπω, ας ήναι δόξα εις Εκείνον, όστις ελύτρωσε
ψυχήν τεθλιμμένην εκ στόματος λέοντος και έθεσεν αυτήν εις τρυφήν Παραδείσου.
Διότι εις Σε τον Πανάγιον Θεόν πρέπει δόξα εις πάντας
τους αιώνας.
Αμήν.