Στην Ιρλανδία η έκτρωση είναι προς το παρόν παράνομη, αλλά δυστυχώς μάλλον δε θα παραμείνει έτσι για καιρό. Το Μάιο, οι ψηφοφόροι θα πάνε στις κάλπες να αποφασίσουν αν η 8η Τροπολογία του συντάγματος, η οποία αναγνωρίζει ότι μητέρα και παιδί έχουν ίδιο δικαίωμα στη ζωή, θα καταργηθεί. Αυτή τη στιγμή, γυναίκες που θέλουν να κάνουν έκτρωση πρέπει να ταξιδέψουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου η έκτρωση είναι νόμιμη τις πρώτες 24 εβδομαδες εγκυμοσύνης.Μετά αυτή απαγορεύεται, με εξαίρεση περιπτώσεις διααταραχής στη διάπλαση του εμβρύου – ακόμη κι αν πρόκειται για απλή χειλεοσχιστία.
Το λόμπι των εκτρώσεων κάνει μεγάλη εκστρατεία για να καταργήσει την 8η τροπολογία και να νομιμοποιήσει την έκτρωση στην Ιρλανδία, άλλα άλλοι έχουν επίσης κινητοποιηθεί για να διαδηλώσουν υπέρ αυτής. Μία από τους τελευταίους είναι μια Ιρλανδέζα νοσηλεύτρια που έχει να διηγηθεί μιά συγκλονιστική ιστορία.
Η Κάρεν εργαζόταν ως νοσηλεύτρια στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας όταν μια γυναίκα μπήκε στο νοσοκομείο της για να κάνει έκτρωση. Το μωρό της είχε μια χρωμοσωμική ανωμαλία και, παρά το ότι δεν είχε ανατεθεί η φροντίδα της στην Κάρεν, η γυναίκα ήταν στην πτέρυγά της. «Μπήκα μέσα στο δωμάτιο με τους νιπτήρες και είδα το μωρό, ένα αγοράκι 22 εβδομάδων κύησης, μέσα σε ένα νεφροειδές , στο νεροχύτη όπου ρίχναμε για να φύγουν στην αποχέτευση όλα τα βιολογικά απόβλητα», είπε. «Ήταν μικρός, αλλά ήταν τέλειος. Μπορούσες να δεις τα δάχτυλα των ποδιών του, τα χέρια του. Έμοιαζε σαν να είχε ξανθά μαλλιά. Το κορμάκι του έπιανε όλο το νεφροειδές και ήταν ζωντανός. Μπορούσα να δω το στήθος του να ανεβοκατεβαίνει: Ανέπνεε.
Ως νεαρή νοσοκόμα η Κάρεν δεν ήξερε τι να κάνει. «Επειδή επρόκειτο για έκτρωση, διηγείται, δεν μου επιτρεπόταν να επέμβω. Δεν μπορούσα να φέρω βοήθεια για το μωρό, δεν μπορούσα να τον κρατήσω ή να τον ηρεμήσω, να του φέρω οξυγόνο ή να ζητήσω από κάποιον να τον βοηθήσει να επιζήσει.» θυμάται. «Το να βλέπω αυτό το μωρό να προσπαθεί να αναπνεύσει και κανείς να μην τον βοηθάει ήταν τόσο στενάχωρο που θα με στοιχειώνει για το υπόλοιπο της ζωής μου. Έπρεπε να φύγω από το δωμάτιο και έπρεπε να αφήσω το μωρό εκεί και αυτό ήταν το δυσκολότερο πράγμα, επειδή καταλάβαινα οτι το είχα εγκαταλείψει.Ήταν ένα παιδί, ήταν ένα ανθρώπινο όν.
Η ανάμνηση αυτή ακόμη και σήμερα την παραλύει και το ίδιο έκαμε και στη μητέρα του παιδιού αυτού.”Το ίδιο ακριβώς βράδυ -θυμάται η Κάρεν-την άκουσα στο δωμάτιό της να κλαίει.”Ηταν απαρηγόρητη.Αναρωτήθηκα τί της είχαν πεί, και άν άλλοι την είχαν συμβουλέψει να κάνει έκτρωση στο παιδί της επειδή είχε κάποια ενδεχόμενη ατέλεια.
Τώρα η Κάρεν θέλει να εξασφαλίσει ότι η 8η Τροπολογία δε θα καταργηθεί. «Δεν υπάρχει καθόλου αξιοπρέπεια στην έκτρωση. Δεν υπάρχει καθόλου σεβασμός. Δεν υπάρχει καθόλου δικαιοσύνη.» είπε. «Φοβάμαι για τις νοσηλεύτριες σαν κι εμένα, εαν η πρόταση για τις εκτρώσεις περάσει, και για το κακό κατεστημένο που θα δημιουργηθεί στα Ιρλανδικά νοσοκομεία. Φοβάμαι ότι θα καλούνται οι γιατροί να κρίνουν την αξία της ζωής του μωρού και να αποφασίζουν γιαυτήν με βάση μια πιθανή του ανωμαλία.»
Και συνέχισε, «Υπάρχει μια πραγματικότητα στην κατάργηση της Τροπολογίας και στην νομιμοποίηση της έκτρωσης που σου ραγίζει την καρδιά και αγνοείται από τους περισσότερους. Δε θέλω ποτέ καμία νοσοκόμα να αναγκαστεί να αντιμετωπίσει αυτήν την σπαρακτική πραγματικότητα που είδα εγώ.»
Είναι γεγονός ότι τα εκτρωθέντα έμβρυα που συχνά εξέρχονται ζώντα από την μήτρα εγκαταλείπονται να πεθάνουν,και το ίδιο θα συμβεί αναμφίβολα και στην Ιρλανδία αν η 8η τροπολογία καταργηθεί. Ήδη η χώρα δοκιμάζεται αρκετά από την πραγματικότητα της έκτρωσης ,η νομιμοποίησή της θα χειροτερέψει επιπλέον τα πράγματα. Η Ιρλανδία πρέπει να σώσει την 8η τροπολογία.
Πηγή: Live Action, Αφήστε με να ζήσω!