Δέσποτα
Κύριε ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, η πηγή της ζωής και της αθανασίας, ο πάσης
ορατής και αοράτου κτίσεως δημιουργός, ο του ανάρχου Πατρός συναίδιος Υιός, και
συνάναρχος, ο δι' υπερβολήν αγαθότητος επ' εσχάτων των ημερών σάρκα φορέσας, και
σταυρωθείς, και τυθείς υπέρ των αχαρίστων και αγνωμόνων ημών, και του οικείου
σου Αίματι αναπλάσας την φθαρείσαν υπό της αμαρτίας φύσιν ημών, αυτός, αθάνατε
Βασιλεύ, πρόσδεξαι καμού του αμαρτωλού την μετάνοιαν, και κλίνον το ους σου
εμοί, ακι εισάκουσον των ρημάτων μου. 'Ημαρτον γαρ Κύριε, ήμαρτον εις τον
ουρανόν και ενώπιόν σου και ουκ ειμί άξιος ατενίσαι εις το ύψος της δόξης σου.
παρώργισα γαρ σου την αγαθότητα, τας σας εντολάς παραβάς, και μη υπακούσας τοις
σοις προστάγμασιν. Αλλά συ, Κύριε , ανεξίκακος ων, μακρόθυμος τε και πολυέλεος,
ου παρέδωκάς με συναπολέσθαι ταις ανομίαις μου, την εμήν πάντων αναμένων
επιστροφήν. Συ γαρ είπας, φιλάνθρωπε, δια του Προφήτου σου, ότι ου θελήσει θέλω
τον θάνατον του αμαρτωλού ως το επιστρέψαι και ζην αυτόν. ου γαρ βούλει,
Δέσποτα, το πλάσμα των σων απολέσθαι χειρών, ουδέ ευδοκείς επ' απωλεία
ανθρώπων, αλλά θέλεις πάντας σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν. Διό
καγώ, ει και ανάξιος ειμί του ουρανού και της γής, και αυτής της προσκαίρου
ζωής, όλον εμαυτόν υποτάξας τη αμαρτία και ταις ηδοναίς δουλώσας, και την σην
αχρειώσας εικόνα, αλλά ποίημα και πλάσμα σον γεγονώς, ουκ απογινώσκω την
εμαυτού σωτηρίαν ο άθλιος. Τη δε ση αμετρήτω ευσπλαχνία θαρρήσας προσέρχομαι.
Δέχαι ουν καμέ, φιλάνθρωπε Χριστέ, ως την Πόρνην, ως τον Ληστήν, ως τον
Τελώνην, και ως τον 'Ασωτον, και άρον μου το βαρύ φορτίον των αμαρτιών, ο την
αμαρτίαν αίρων του κόσμου, και τας ασθενείας των ανθρώπων ιώμενος. ο τους
κοπιώντας και πεφορτισμένους προς σεαυτόν καλών και αναπαύων. ο μη ελθών
καλέσαι δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν. και καθάρισόν με από παντός
μολυσμού σαρκός και πνεύματος. δίδαξόν με επιτελείν αγιωσύνην εν φόβω σου. ίνα,
εν καθαρώ τω μαρτυρίω της συνειδήσεώς μου, των Αγιασμάτων σου την μερίδα
υποδεχόμενος, ενωθώ τω αγίω Σώματί σου και Αίματι, και έξω σε εν εμοί
κατοικούντα και μένοντα, συν τω Πατρί και τω Αγίω σου Πνεύματι. Ναι, Κύριε
Ιησού Χριστέ, ο Θεός μου. Και μη εις κρίμα μοι γένοιτο η μετάληψις των αχράντων
και ζωοποιών Μυστηρίων σου, μηδέ ασθενής γενοίμην ψυχή τε και σώματι, εκ του
αναξίως αυτών μεταλαμβάνειν. αλλά δος μοι, μέχρι τελευταίας μου αναπνοής,
ακατακρίτως υποδέχεσθαι την μερίδαν των Αγιασμάτων σου, εις Πνεύματος αγίου
κοινωνίαν, εις εφόδιον ζωής αιωνίου, και εις ευπρόσδεκτον απολογίαν επί του
φοβερού βήματός σου. όπως αν καγώ, συν πάσι τοις εκλεκτοίς σου, μέτοχος γένωμαι
των ακηράτων σου αγαθών, ων ητοίμασας τοις αγαπώσι σε, Κύριε. εν οις
δεδοξασμένος υπάρχεις εις τους αιώνας. Αμήν.