“Δεύτε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς”.
Ο Χριστός είπε ότι μπορεί να μας αναπαύσει. Επομένως εάν κάποιος δεν αναπαύεται με την πνευματική ζωή, εάν κάποιος δεν αρκείται στον Χριστό, αυτό που ζει είναι μία μεγάλη συκοφαντία για τον Χριστό, διότι αυτός ο άνθρωπος νομίζει ότι ζει πνευματικά, μα δεν ζει· νομίζει ότι έχει τον Χριστό μας δεν Τον έχει.
Δεν γίνεται να έχεις τον Χριστό και να μην σου αρκεί. Δεν γίνεται να έχεις τον Χριστό και να φλετάρεις με το χώμα. Και χώμα δεν είναι μόνο τα υλικά αγαθά. Χώμα είναι η διάθεσή μας να υπερτερούμε έναντι των άλλων. Χώμα είναι η μανία μας να μην μας υποτιμήσει κανείς. Χώμα είναι η προσπάθειά μας να γίνουμε το κέντρο της ζωής των άλλων. Χώμα είναι να ποθούμε την εξουσία, την δόξα, την ικανοποίηση της σάρκας μας. Χώμα είναι να διεκδικούμε το αλάθητο, την αυθεντία. Χώμα είναι το κάθετί που προσπαθεί να αντικαταστήσει ή να συμπληρώσει τον Χριστό.
------------------------------
Ατιμάζουμε τον Χριστό, όταν τολμούμε και λέμε ότι η πνευματική ζωή δεν μας γεμίζει, ότι η πρόταση ζωής της Εκκλησίας είναι βαρετή ή ελλειπής. Αυτό συμβαίνει διότι προσεγγίζουμε την πνευματική ζωή ως μια ζωή κανόνων, και όχι ως μία πρόταση ζωής κοινωνίας με τους άλλους εν Χριστώ. Βλέπουμε την Εκκλησία ως κάτι ξένο από εμάς, ως ένα δικαστήριο και όχι ως ένα τόπο συνύπαρξης και συγχώρεσης.
------------------------------
Έχουμε μέσα στο μυαλό μας μια λάθος εικόνα της πνευματικής ζωής. Θεωρούμε πνευματική ζωή την ηθική ζωή. Κάτι το οποίο είναι ολέθριο για την πορεία μας. Πνευματική ζωή είναι η ζωή της μετάνοιας, της ταπείνωσης και της ζητιανιάς του Θείου Ελέους δια των Μυστηρίων. Ηθικοί άνθρωποι μπορεί να υπάρχουν και εκτός Εκκλησίας. Πνευματικοί άνθρωποι όμως είναι εκείνοι οι οποιοι αν και αμαρτωλοί αποδέχτηκαν την ανεπάρκειά τους μέσα στην Εκκλησία, χωρίς να απογοητευτούν. Πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που δεν κατακρίνει τους πάντες και τα πάντα γιατί έχει δει το δοκάρι στο δικό του μάτι. Πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που σηκώνει τον σταυρό του καθημερινά χωρίς να γογγύζει. Πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που πόρνευσε, που έκλεψε, που έκανε έκτρωση, που μοίχευσε, που είπε ψέμματα, που απάτησε, που πρόδωσε, που έβρισε, που αδίκησε, που ίσως έπεσε σε κάθε αμάρτημα μα μετανόησε, εξομολογήθηκε, έκλαυσε και αναστήθηκε.
------------------------------
Αυτοί που έζησαν αληθινά την αμαρτία, και την βίωσαν ως ένα γεγονός απώλειας τελικά μετανιώνουν. Πολλές φορές εμείς δεν μετανιώνουμε για τίποτα διότι ακόμα και την αμαρτία μας την ζήσαμε ψεύτικα.
------------------------------
Πνευματικούς ανθρώπους βλέπουνε καθημερινά οι πνευματικοί πατέρες στην εξομολόγηση. Ανθρώπους που οι πληγές της αμαρτίας μπορεί να τους λύγισαν, μα δεν τους έσπασαν. Ανθρώπους των οποίων η κόλαση δεν ξεθύμανε κι όμως βρίσκονται κάτω απο το πετραχήλι του πνευματικού ζητώντας μια γωνιά αποδοχής του σκοταδιού τους. Και βλέπεις μέσα σ’αυτές τις “βρώμικες και σκοτεινές” ψυχές ν’ανθίζουν παράδεισοι. Πνευματικοί άνθρωποι είναι αυτοί που παλεύουν καθημερινά με την αλαζονεία της υγείας τους, της εξυπνάδας τους, τις γνώσεις τους, της φήμης τους, του πλούτου τους. Παλεύουν με τα πάθη αλλά και την οίηση που κρύβεται στις αρετές τους.
------------------------------
Πνευματικοί άνθρωποι είναι συνήθως οι ζαλισμένοι.
Ζαλισμένοι από τις πτώσεις και αναστάσεις τους, από την ακατάπαυστη προσπάθεια να μην κοιτούνε μόνο χώμα, μα και ουρανό.
αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Πηγή: Με παρρησία...