Μητροπολίτης
Διοκλειας ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ WARE
Πρώτιστως σκοπός αυτής της “σταθερής” χρήσης της Ευχής του Ιησού
είναι να εδραιωθεί μέσα μας, δια του θείου ελέους, η εσωτερική ησυχία και
δημιουργική σιγή, που στην Ορθοδοξία ονομάζουμε ησυχία -εξ ου και ο όρος
“ησυχαστής” - σημαίνει εκείνον που ασκεί την εσωτερική προσευχή.
Η προσευχή του Ιησού, αφ’ εαυτής, είναι μια προφορική προσευχή, μια προσευχή με λόγια. Επειδή όμως τα λόγια είναι εξαιρετικά απλά, επειδή επαναλαμβάνονται πανομοιότυπα, είναι προσευχή που μας οδηγεί δια των λόγων στη σιωπή ή ακριβέστερα, μας επιτρέπει να ανακαλύψουμε τη διάσταση της σιωπής που είναι κρυμμένη μέσα στις λέξεις. Μιλούμε, αλλά ταυτόχρονα αφουγκραζόμαστε. Η σιωπή με την έννοια αυτή δεν πρέπει να εκληφθεί ως κάτι αρνητικό αλλά ως κάτι θαυμαστά θετικό. Δεν είναι απλώς μια παύση μεταξύ των λέξεων, μια κατάπαυση των ήχων, αλλά στάση ανοικτότητας, άγρυπνης προσδοκίας του Θεού. Δεν είναι απομόνωση αλλά σχέση, δεν είναι κενό αλλά πληρότητα, δεν είναι απουσία αλλά παρουσία: στον πυρήνα της είναι ο Θεός.
Είναι σημαντικό ότι
ο Ψαλμωδός δεν λέει “σχολάσατε(αφήστε κατά μέρος κάθε βιοτικό περισπασμό)”,
αλλά σχολάσατε και γνώτε ότι εγώ είμι ο Θεός” (Ψαλμ. 45,11). Η αληθινή σιωπή
δεν είναι τίποτε άλλο παρά γνώση Θεού. Έτσι, εκείνος που ζητά τη σιωπή, με αυτή
τη θετική της έννοια, ουσιαστικά λέει στον Θεό, με λόγια του παιδός Σαμουήλ:
“Λάλει, Κύριε, ότι ο δούλος σου ακούει” (Βασιλ. 3,9).