Το βασικότερο πρόβλημα των ανθρώπων είναι το “ποιος θα βγει από πάνω”. Αυτό αφορά στα πάντα και γίνεται ο κινητήριος μοχλός των σχέσεων των ανθρώπων, είτε μέσα στα ζευγάρια, είτε στην οικογένεια, είτε στην εργασία και στο σχολείο. Ο καθένας θα κοιτάξει να πετύχει τον άλλον στη γωνία για να του υποδείξει το λάθος του.
Το να λες στον άλλον που είναι λάθος δεν είναι βέβαια κατ' ανάγκη κακό. Απεναντίας, ο ένας βοηθά τον άλλον αφού ο καθένας σίγουρα ξέρει κάτι παραπάνω από τον άλλον σε κάποιον άλλον τομέα. Κανένας δεν είναι τέλειος. Ο καθένας από κάπου μπάζει.
Σημασία έχει να γίνει ο ένας για τον άλλον ασπίδα και όχι πρόκα και ξυράφι που θέλει να γιγαντώνει το κενό του άλλου.
Το πρόβλημα δημιουργείται όταν διορθώνοντας τον άλλον, μέσα μας ηλεκτριζόμαστε και πάμε να βγούμε από πάνω: να το παίξουμε σοφοί και ακλόνητοι.
Όλοι στην τελική είμαστε εγωιστές, στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Ας δώσουμε ο ένας χέρι στον άλλον να γλιτώσουμε απ' τη κόλαση της μοναξιάς μας.
αρχιμ. Ιάσων Κεσέν
Πηγή: Με παρρησία...