Γιατί λέμε ΟΧΙ στὰ νέα Θρησκευτικὰ

Ἦταν φυσικὸ καὶ ἀναμενόμενο νὰ ἀν­τιδράσουν οἱ γονεῖς ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ πῆραν στὰ χέρια τους τὰ βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν ποὺ δόθηκαν στὰ παιδιά τους.

Καὶ μόνο ἂν ξεφυλλίσει κανεὶς τὰ βιβλία, ποὺ ὀνομάζουν «Φακέλους Μαθήματος» (Φ.Μ.), μπορεῖ νὰ διαπιστώσει τὴ ριζικὴ ἀλλοίωση τοῦ Μαθήματος. Κι ἂν μελετήσει πιὸ προσεκτικὰ τὴν κατανομὴ καὶ ἀνάπτυξη τῆς ὕλης, τότε μὲ θλίψη θὰ ὁμολογήσει ὅτι τὸ Μάθημα στὴ μορφὴ ποὺ προσ­φέρεται ἀπὸ τὰ ἐγχειρίδια αὐτά, ὄχι μόνο δὲν διατηρεῖ τὸν ὀρθόδοξο χαρακτήρα του, ἀλλὰ ἀποπροσανατολίζει τοὺς μαθητὲς καὶ τοὺς ἀφήνει ἀθωράκιστους στὸν κόσμο στὸν ὁποῖο μεγαλώνουν.

Γιὰ νὰ ἐξηγήσουμε τὴν παραπάνω διαπίστωση θὰ ἀναφέρουμε τέσσερις βασικοὺς λόγους, γιὰ τοὺς ὁποίους τὰ νέα βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν εἶναι ἀπαράδεκτα:

1. Ἀποτελοῦν θρησκειολογικὸ μεῖγμα

Τὰ βιβλία εἶναι γεμάτα ἀπὸ παράλληλες ἀναφορὲς σὲ ἄλλες θρησκεῖες σχεδὸν σὲ κάθε θεματικὴ ἑνότητα καὶ σὲ κάθε τάξη, ἀκόμη καὶ στὴ Γ΄ Δημοτικοῦ!

Ἔτσι οἱ μικροὶ μαθητὲς τῆς Γ΄ Δημοτικοῦ μποροῦν νὰ μάθουν μαζὶ μὲ τὶς χριστιανικὲς γιορτὲς τὴν Ρὸς Ἀσανὰ τῶν Ἑβραίων καὶ τὴν Ἲντ ἀλ Φὶτρ τῶν Μουσουλμάνων¹, καὶ ἀντίστοιχα οἱ μαθητὲς τῆς Δ΄ Δημοτικοῦ νὰ γνωρίσουν ἁγίους, ὅπως ὁ ἅγιος Πορφύριος καὶ ἡ ἁγία Λυδία, μαζί τους ὅμως καὶ «ἱερὰ καί σεβαστὰ πρόσωπα» ὅπως ὁ Μωάμεθ, ὁ ραββίνος Ἐλιέζερ, ὁ Ὄσκαρ Ρομέρο, ὁ Μαχάτμα Γκάντι κλπ.²

Ἐπίσης στὴ Δ΄ Δημοτικοῦ, στὴ θεματικὴ ἑνότητα «Ἱερὰ Βιβλία», οἱ μαθητὲς διδάσκονται ὅτι ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι τὸ ἱερὸ βιβλίο τῶν Χριστιανῶν, ὅπως εἶναι ἡ Τανὰκ γιὰ τοὺς Ἑβραίους ἢ τὸ Κοράνιο γιὰ τοὺς Μουσουλμάνους, γιὰ τὸ ὁποῖο μάλιστα ὑπάρχει εἰκόνα μὲ τὴν ἑξῆς λεζάντα: «Ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ παραδίδει τὸ Κοράνιο στὸν Μωάμεθ»³!

Στὴν Ε΄ Δημοτικοῦ στὴν ἑνότητα «Μαθητὲς καὶ δάσκαλοι» ὁ Χριστὸς παρουσιά­ζεται «ὡς διδάσκαλος, συνοδοιπόρος καὶ ὁδηγός», καὶ στὴν ἴδια συνάφεια ὑπάρχει εἰδικὴ παράγραφος μὲ τίτλο «Δάσκαλοι ἄλ­λων θρησκειῶν τοῦ κόσμου», ὅπου ἀναφέρονται ὁ Μωάμεθ, ὁ Βούδας, ὁ Λάο Τσὲ κι ὁ Κομφούκιος⁴.

Εἶναι ἀδύνατον νὰ ἐκθέσουμε ἐδῶ τὴν πληθώρα ἀπὸ παρόμοιες θρησκειολογικὲς ἀναφορὲς ποὺ ὑπάρχουν σὲ κάθε τάξη. Ἄλ­λωστε τὶς εἶχε ἐπισημάνει ἤδη ἀναλυτικὰ ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἰερώνυμος, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ μελέτησε τὸ δη­μοσιευμένο ὑλικὸ τῶν Φακέλων προτοῦ ἀκόμη τυπωθεῖ στὴν τελική του μορφή, ἔστειλε ἐκτενέστατη ἐπιστολὴ διαμαρτυρίας στὸν Πρωθυπουργὸ στὶς 27 Σεπτεμβρίου 2016. Σ᾿ αὐτὴν ἐπεσήμαινε ὅτι ὅλο αὐτὸ τὸ ἐκπαιδευτικὸ ὑλικὸ «ὄχι μόνο δὲν μπορεῖ νὰ βοηθήσει τὸ παιδὶ μιᾶς ὀρθόδοξης οἰκογένειας στὴ διαμόρφωση μιᾶς συνεκτικῆς εἰ­κόνας γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ (μπορεῖ) νὰ κλονίσει καὶ τὶς νωπὲς ἀκόμα θρησκευτικές του πεποιθήσεις, νὰ τοῦ προκαλέσει σύγχυση, ἐνσπείροντάς του τὴν λογικὴ ἀμφιβολία ὅτι δὲν ἀποκλείεται τελικὰ ὁ Χριστὸς νὰ εἶναι καὶ προφήτης τοῦ Ἰσλὰμ ἢ ὅτι ὅλες οἱ θρησκευτικὲς παραδοχὲς εἶναι τὸ ἴδιο ἀληθεῖς ‒ ὅλα αὐτὰ σὲ παιδιὰ τῶν 8 ἢ 9 ἐτῶν χωρὶς τὴν ἀνεπτυγμένη κριτικὴ ἱκανότητα καὶ τὸ στέρεο γνωστικὸ ὑπόβαθρο, ποὺ προϋποθέτει μία τέτοια συζήτηση».
Βέβαια οἱ ὑποστηρικτὲς τῶν νέων Προγραμμάτων, θέλοντας νὰ ἀμ­­βλύνουν τὶς ἐντυπώσεις, προ­βάλ­λουν τὸ ἐπιχείρημα ὅτι ὁ ἐκπαιδευτικὸς ἔ­χει τὴν εὐχέρεια νὰ μὴ δι­δάξει αὐτὲς τὶς θρησκειολογικὲς ἀναφορές, ἂν δὲν τὸ κρίνει ἀπαραίτητο. Ἐξάλλου ὑποστηρίζουν ὅ­τι τὸ ποσοστὸ τῶν κειμένων ποὺ ἀφοροῦν στὴν ὀρ­θόδοξη πίστη εἶναι συντριπτικά μεγαλύτερο καὶ συνεπῶς τὸ μάθημα εἶναι ὀρ­θόδοξο.

Κατ’ ἀρχάς, εἶναι ἀπορίας ἄξιο πῶς αὐτοὶ ποὺ ὑποστηρίζουν ὅτι τὸ μάθημα δὲν πρέπει νὰ εἶναι ὁμολογιακὸ ἢ κατηχητικό, τώρα σπεύδουν νὰ ὑπεραμυνθοῦν τοῦ τάχα ὀρθόδοξου χαρακτήρα του! Ὀφείλουν ὅμως νὰ μὴν ἐξετάζουν μόνο τὴν ποσότητα ὕλης ἀλλὰ καὶ τὴν ποιότητα. Διότι, δυσ­τυχῶς, ὅπως θὰ δοῦμε στὴ συνέχεια, τὸ ὑλικὸ ποὺ παρέχεται γιὰ τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία εἶναι τόσο ἀκατάστατα δομημένο καὶ μὲ τόσες τραγικὲς ἐλλείψεις, ὥστε τελικὰ οἱ μαθητὲς μέσα ἀπό αὐτὰ τὰ Προγράμματα διδάσκονται τὴν ὀρθόδοξη πίστη ἀκρωτηριασμένη καὶ διαστρεβλωμένη.

2. Δὲν ἔχουν λογικὴ δομὴ

Τὸ δεύτερο βασικὸ πρόβλημα τῶν νέων προγραμμάτων Θρησκευτικῶν εἶναι ὅτι ἡ δι­δασκαλία τῆς ὀρθοδόξου πίστεως προσ­φέρεται χωρὶς λογικὴ δομὴ. Ἡ ὕλη ἀναπτύσσεται ἀποσπασματικὰ καὶ ἐπιλεκτικὰ καὶ ὄχι συστηματικὰ καὶ μεθοδικὰ μὲ ἀντικειμενικὴ βάση τὴν ἱστορικὴ σειρὰ τῶν γεγονότων. 

Ἔτσι ἐγκαταλείπεται ἡ καθιερωμένη σει­ρά, δηλαδὴ νὰ διδάσκονται τὰ παιδιὰ στὴν Α΄ Γυμνασίου τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, στὴ Β΄ Γυμνασίου τὴν Καινὴ Διαθήκη, στὴ Γ΄ Γυμνασίου τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία κλπ. Μὲ τὰ νέα προγράμματα ἡ ὕλη ἀναπτύσσεται ἐννοιολογικὰ κατὰ θέματα (λατρεία, προσευχή, ἱερὰ βιβλία, ἱερὲς πορεῖες, γιορτές, ἁγιότητα, ἐλευθερία, ἀγάπη κλπ.). Κάτι τέτοιο ὅμως εἶναι ἐντελῶς ἀντιπαιδαγωγικό, καθώς ὁ μαθητὴς δὲν ἔχει τὸ γνωστικὸ ὑπόβαθρο, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ τοποθετεῖ τὰ γεγονότα ποὺ δίνονται ὡς ἀφορμὴ γιὰ συζήτηση, στὸ ἱστορικό τους πλαίσιο. Ἐξάλλου ἡ ἀκατάστατη αὐτὴ δομὴ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὶς συχνὲς ἐπαναλήψεις ἴδιων κειμένων καὶ παραδειγμάτων. 

Τὸ κυριότερο ὅμως εἶναι ὅτι ἡ ἀποκοπὴ τῶν γεγονότων τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας του ἀπὸ τὴν ἱστορική τους συνάφεια συνιστᾶ τραγικὴ ἀλλοίωση τῆς πραγματικότητας. Ἡ ὀρθόδοξη πίστη δὲν ἀποτελεῖ ἀνθρώπινη ἰδεολογία ἢ φιλοσοφία. Βασίζεται σὲ γεγονότα - ἀποκαλύψεις τοῦ Θεοῦ ποὺ λαμβάνουν χώρα μέσα στὴν ἱστορία σὲ συγκεκριμένο τόπο καὶ χρόνο. Αὐτὸ τὴν καθιστᾶ μοναδικὴ ἀνάμεσα στὶς τόσες θρησκευτικὲς διδασκαλίες καὶ φιλοσοφίες ποὺ δημιούργησε κατὰ καιροὺς ἡ ἀνθρώπινη φαντασία. Μήπως αὐτὴ ἡ μοναδικότητα κάποιους ἐνοχλεῖ καὶ θέλουν ἔμμεσα νὰ τὴν ἀποκρύπτουν;

3. Παραλείπουν βασικὰ θέματα πίστεως

Ἕνα τρίτο σημαντικὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι στὰ νέα Προγράμματα παραλείπονται ‒ἄραγε σκόπιμα; ‒ βασικὰ θέματα πίστεως. 

Ἀναφέρουμε ἐνδεικτικὰ ὅτι, σὲ σύγκριση μὲ τὰ μέχρι πέρυσι ἰσχύοντα βιβλία, στὰ Νέα Προγράμματα:

● Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ἀφαιρέθηκε ἀπὸ τὴν Α΄ Γυμνασίου καί μετατοπίσθηκε στὴ Γ΄ καὶ στὴ Δ΄ Δημοτικοῦ, ὅπου ἐκτίθεται πολὺ περιληπτικὰ καὶ οὐσιαστικὰ ἀποδυναμωμένη, ἀφοῦ σὲ αὐτὴ τὴν ἡλικία τὰ παιδιὰ δὲν μποροῦν νὰ κατανοήσουν δύσκολα σημεῖα ποὺ ἀπαιτοῦν εἰδικὴ ἀνάπτυξη γιὰ νὰ μὴν παρερμηνευθοῦν. 

● Τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ποὺ μέχρι τώρα διδασκόταν σὲ Δημοτικό, Γυμνάσιο καὶ Λύκειο, ἀπαλείφθηκε ἐντελῶς ἀπὸ τὸ Δημοτικὸ καὶ τὸ Λύκειο καὶ παρατίθεται μόνο στὴν Α΄ Γυμνασίου ὡς ἀνερμήνευτο κείμενο μὲ μιὰ σύντομη εἰσαγωγὴ γιὰ τὴν ἱστορία του⁵ καὶ στὴν Α΄ Λυκείου μόνο τὸ ἄρθρο περὶ Ἐκκλησίας⁶. 

● Στὸ Δημοτικὸ παραλείπονται ἐπίσης τὰ κεφάλαια «Οἱ αἱρέσεις νοθεύουν τὴν ἀλήθεια» καὶ «Οἱ Σύνοδοι τῆς Ἐκκλησίας...» ποὺ ὑπῆρχαν στὴν ὕλη τῆς ΣΤ΄ Δημοτικοῦ. Στὴν ἴδια τάξη, ὅπως ἐπίσης καὶ στὴ Γ΄ Γυμνασίου πολὺ ἐκτενέστερα, ὑπῆρχε ἰδιαίτερη ἀναφορὰ στὴ Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύν­οδο καὶ στὴ συμβολή της στὴ διατύπωση τοῦ δόγματος ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος, κάτι ὅμως ποὺ ἐξαλείφθηκε στὰ νέα προγράμματα. Στὰ νέα βιβλία ὑπάρχει χῶρος γιὰ ἐκτενεῖς ἀναφορὲς καὶ κείμενα ἀπὸ τὴν «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο τῆς Κρήτης» (2016)⁷, ὄχι ὅμως καὶ γιὰ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους. Θέματα γιὰ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ποὺ ἔδωσαν ἀγῶνες γιὰ τὴ διαφύλαξη τῆς ἀλήθειας, εἴτε παραβλέπονται εἴτε παρουσιάζονται κολοβωμένα. Γιὰ παράδειγμα, γιὰ τὸν ἅγιο Μᾶρκο τὸν Εὐγενικὸ παρατίθεται ἀπόσπασμα λόγου του ὑπὲρ τῆς Ἑνώσεως, δὲν ἀναφέρεται ὅμως τίποτε γιὰ τὴν ἀνυποχώρητη στάση του στὴ Σύνοδο Φερράρας - Φλωρεντίας⁸. 

● Ἐντύπωση προκαλεῖ καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι στὸ Λύκειο ἀγνοήθηκαν ἐντελῶς τὰ κεφάλαια ποὺ ἔκαναν λόγο γιὰ τὶς Παραθρησκεῖες, τὴ Μαγεία, τὸν Σατανισμό, τὶς Σύγχρονες Αἱρέσεις, τὴ Μασονία καὶ τοὺς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ. Πρόκειται ὅμως γιὰ θέματα πολὺ σημαντικὰ ποὺ ἀπασχολοῦν τοὺς ἐφήβους καὶ τὰ θέτουν ὡς ἐρωτήματα στοὺς θεολόγους. Γιατί νὰ μὴν τοὺς δώσουμε σω­στὴ ἐνημέρωση καὶ νὰ τοὺς ἀφήσουμε ἀ­προστάτευτους στὰ ἐρεθίσματα ποὺ ἔχουν ἀπὸ τοὺς ἐπικίνδυνους αὐτοὺς χώρους;

● Ἐκείνη ὅμως ἡ ἔλλειψη ποὺ εἶναι ἀπολύτως ἀπαράδεκτη ἀφορᾶ στὸ πρόσωπο καὶ τὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Ἐνῶ ὑπάρχουν ὁλόκληρες θεματικὲς ἑνότητες μὲ τίτλο «Ποιὸς εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός», οἱ ἀναφορὲς μέσα εἶναι τόσο φτωχές, ποὺ τελικὰ δίνουν διαστρεβλωμένη εἰκόνα γιὰ τὸν Θεάνθρωπο: Στὴ Γ΄ Δημοτικοῦ παρουσιάζεται περίπου ὡς ἕνας ξένος καὶ κατατρεγμένος μετανάστης καὶ «δάσκαλος ποὺ ὅλοι θαύμαζαν»⁹, ἐνῶ σὲ καμία τάξη τοῦ Δημοτικοῦ δὲν ἀναφέρονται θαύματά Του! Ἐλάχιστα μόνο θαύματα ἀναφέρονται στὴ Β΄ Γυμνασίου, ὅπως π.χ. ὅτι χόρτασε τοὺς πεντα­κισχιλίους, παραλείπονται ὅμως ἄλλα ποὺ ὑπῆρχαν στὰ προηγούμενα βιβλία, ὅπως ἡ κατάπαυση τῆς τρικυμίας, ἡ ἀνάσταση τῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου κι ἡ ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου. Γενικὰ ἀποσιωπᾶται ὁτιδήποτε μπορεῖ νὰ κινήσει στοὺς μαθητὲς ἔστω καὶ τὴν ὑποψία ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι Θεός! Ἀλλιῶς δὲν ἐξηγεῖται γιατί ἀπουσιάζουν βασικοὶ στα­­θμοὶ τῆς ζωῆς τοῦ Θεανθρώπου ποὺ συνιστοῦν καὶ μεγάλες ἑορτές. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι στὸ Γυμνάσιο καὶ στὸ Λύκειο δὲν ὑπάρχει πουθενὰ διδακτικὴ ἑνότητα γιὰ τὰ Χριστούγεννα, γιὰ τὸ μυστήριο δηλαδὴ τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως, οὔτε γιὰ τὴ Βάπτιση, ποὺ σήμανε τὴ φανέρωση τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, οὔτε γιὰ τὴν ἔνδοξη Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου, ποὺ ἄνοιξε τὸν δρόμο γιὰ τὴ θέωση τοῦ ἀνθρώπου.

● Παρομοίως στὸ Γυμνάσιο - Λύκειο δυσ­τυχῶς παραγκωνίζεται καὶ ἡ Ὑπεραγία Θεο­τόκος, τὴν ὁποία συναντᾶ κανεὶς μόνο σέ μερικὲς σκόρπιες εἰκόνες, σὲ δύο λαογραφικὰ κείμενα στὴ Β΄ Λυκείου¹⁰ καὶ σὲ μία παράγραφο στὴν Α΄ Γυμνασίου, ὅπου ἀναφέρεται ὁ Εὐαγγελισμός της¹¹. Οὔτε μία διδακτικὴ ἑνότητα δὲν εἶναι ἀφιερωμένη στὸ πρόσωπο ποὺ συγκινεῖ τὶς καρδιὲς ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων σὲ ὅλο τὸν κόσμο...

Ἀπὸ τὰ παραπάνω καὶ πολλὰ ἄλλα στοιχεῖα εἶναι φανερὸ ὅτι ἀκόμη καὶ ἡ ὀρθόδοξη διδασκαλία, ὅπως τήν προσφέρουν τὰ νέα βιβλία, φαίνεται νὰ εἶναι καθαρὰ ἀνθρωποκεντρική. Στὰ νέα Προγράμματα κυριαρχοῦν τὰ θέματα κοινωνικῆς φύσεως, ὁ δὲ Χριστιανισμὸς ἀναφέρεται στὸν βαθμὸ ποὺ ἐξυπηρετεῖ τὴ στοχοθεσία τοῦ κάθε θέματος. Τὴν Ἀλήθεια ὅμως ποιὸς θὰ τὴν ὑπηρετήσει;...

4. Διαστρεβλώνουν καὶ παραπλανοῦν

Δυστυχῶς ἡ ἀλήθεια ὄχι μόνο ἀποκρύπτεται, ἀλλὰ καὶ διαστρεβλώνεται στὰ νέα βιβλία:

● Στὸ Βιβλίο τῆς ΣΤ΄ Δημοτικοῦ, κάτω ἀπὸ τὸν τίτλο «Χριστιανικὲς παραδόσεις τῆς χώρας μας» στεγάζονται Ὀρθόδοξοι, Κα­θο­λι­κοί, Ἀρμένιοι, Κόπτες, Ἀγγλικανοί, Εὐ­αγ­γε­λικοί, Πεντηκοστιανοὶ καὶ Ἀντβεντιστές, ἐνῶ συμπεριλαμβάνονται καὶ οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ μὲ μόνη ἐπισήμανση γι᾿ αὐ­τοὺς ὅτι «χαρακτηριστικό τους εἶναι ἡ προ­σή­λωση στὴ μελέτη τῆς ἁγίας Γραφῆς καὶ ἡ προσ­μονὴ ἐγκαθίδρυσης χιλιετοῦς βα­σι­λεί­ας τοῦ Χριστοῦ στὴ γῆ»¹². Ἔτσι οἱ μα­θητὲς τῆς ΣΤ΄ Δημοτικοῦ ἀποκτοῦν μία θε­τικὴ εἰ­κόνα γιὰ ὅλους τοὺς αἱρετικούς, ἀ­κόμη καὶ γιὰ τοὺς Χιλιαστές, ποὺ εἶναι γνωστοὶ γιὰ τὴν ὀργανωμένη προπαγάνδα καὶ τὴν ἀν­τεθνικὴ καὶ ἀντικοινωνική τους δράση. 

● Γενικότερα ἡ προσέγγιση τῶν ἄλλων θρησκειῶν γίνεται μὲ ἀποσπάσματα προσ­εκτικὰ ἐπιλεγμένα, ὥστε νὰ ἀποκρύπτονται ἐπιμελῶς στοιχεῖα ἐξωφρενικὰ καὶ παράλογα, ἀκόμη κι ἂν αὐτὰ διαμορφώνουν τὶς κοινωνίες τῶν θρησκειῶν αὐτῶν καὶ ὑποβαθμίζουν τὸν σύγχρονο πολιτισμό. 

Γιὰ παράδειγμα, ἐνῶ σὲ ὅλες τὶς τάξεις τοῦ Γυμνασίου γίνεται λόγος γιὰ τὸ Ἰσλάμ, πουθενὰ δὲν ἀναφέρεται ἡ ὑποτίμηση τῆς γυναίκας, ποὺ ἀποτελεῖ χαρακτηριστικὴ θέση τῆς θρησκείας αὐτῆς. Ἐπίσης στὴ Β΄ Γυμνασίου παρατίθεται ἐδάφιο ἀπὸ τὸ Κοράνιο γιὰ τὴ φροντίδα τῶν ξένων¹³ καὶ στὴ Γ΄ Γυμνασίου εἰδικὴ ἑνότητα μὲ τίτλο «Τὸ Κοράνιο προτρέπει σεβασμὸ πρὸς τοὺς λαοὺς τῆς Βίβλου καὶ τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο»¹⁴. Δὲν γίνεται ὅμως κάποια ἀναφορὰ σὲ ἄλλα ἐδάφια, ὅπου τὸ Κοράνιο παρακινεῖ σὲ πόλεμο ἐναντίον τῶν ἀπίστων, οὔτε δίνεται κάποια ἐξήγηση γιὰ τὴ βία καὶ τὴν τρομοκρατία ποὺ δοκιμάζει ὅλος ὁ κόσμος ἀπὸ τοὺς φανατικοὺς ἰσλαμιστές!

Εἶναι σαφής ἡ προσπάθεια τῶν νέων Προ­γραμμάτων νὰ ἐξωραΐσουν τὶς ἄλλες θρησκεῖες, ἀκόμη καὶ μὲ ἀποσιώπηση τῆς ἀλήθειας, γεγονὸς ποὺ καθιστᾶ τὰ νέα βιβλία, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, καὶ παραπλανητικά!

***

Μερικὰ μόνο στοιχεῖα παρουσιάσαμε ἀ­πὸ τὶς ἀπαράδεκτες καινοτομίες τοῦ νέου προγράμματος τῶν Θρησκευτικῶν. Πιστεύουμε ὅμως ὅτι εἶναι ἀρκετὰ γιὰ νὰ γίνει ἀντιληπτὸ τὸ συμπέρασμα στὸ ὁποῖο εἶχε καταλήξει ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος: «Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν τώρα πλέον ἔγινε “κατηχητικό”... διότι προσπαθεῖ, μὲ σαφῆ πολιτικὰ κριτήρια, νὰ κατηχήσει καὶ νὰ στρατεύσει τοὺς μαθητὲς σὲ μία ἐκκοσμικευμένη στάση ἀπέναντι στὸ θρησκευτικὸ φαινόμενο. Παράλληλα συντηρεῖ μία θεολογικὰ ρηχὴ προσέγγιση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἐκμηδενίζοντας τὴν ἰδιαιτερότητα τοῦ ὀρθόδοξου δόγματος καὶ τῆς χριστιανικῆς παράδοσης, ἀφοῦ τὰ καταβιβάζει καὶ τὰ μελετᾶ στὸ ἐπίπεδο τοῦ ἁπλοῦ κοινωνικοῦ ἢ φιλοσοφικοῦ κινήματος».

Εἶναι ἀπορίας ἄξιον γιατί ἀγνοήθηκαν οἱ τόσο σαφεῖς ἐπισημάνσεις ποὺ ἔκανε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ‒ ἀφοῦ ἐλάχιστες ἐπιμέρους διορθώσεις ἔγιναν ‒ καὶ πῶς τολμᾶ τὸ Ὑπουργεῖο νὰ διακηρύσσει ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι σύμφωνη μὲ αὐτὰ τὰ ἀπαράδεκτα ἐκτρώματα.

Ἀπομένει πλέον στοὺς πιστοὺς γονεῖς, στοὺς εὐσυνείδητους ἐκπαιδευτικοὺς καὶ σὲ ὅσους ἀκόμη πιστεύουν στὶς ἀρχὲς τῆς ἑλληνορθόδοξης παιδείας, νὰ ἀντιδράσουν μὲ σθένος. Νὰ μὴν ἐπιτρέψουν νὰ διδαχθοῦν τὰ παιδιά τους τέτοια Θρησκευτικὰ ποὺ κλονίζουν τὴν πίστη, ἀλλὰ νὰ ἀπαιτήσουν τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν νὰ παραμείνει ὀρθόδοξο.

Σύμφωνα μὲ τὸ Σύνταγμα (ἄρθρο 16 § 2) καὶ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Σύμβαση γιὰ τὰ Δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου οἱ γονεῖς ὡς Ἕλληνες πολίτες ἔχουν δικαίωμα νὰ ἀπαιτήσουν ἀπὸ τὴν Πολιτεία νὰ παρέχει στὰ παιδιά τους παιδεία σύμφωνη μὲ τὶς θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Ἄλλωστε καὶ ὁ Νόμος 1566/1985 (ἄρθρο 1 § 1) ὁρίζει συγκεκριμένα ὅτι ἡ πρωτοβάθμια καί δευτεροβά­θμια ἐκπαίδευση ὀφείλει νὰ ὑποβοηθεῖ τοὺς Ὀρ­θόδοξους Χριστιανοὺς μαθητές, ὥστε «νὰ διακατέχονται ἀπὸ πίστη πρὸς τὴν πατρίδα καὶ τὰ γνήσια στοιχεῖα τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς παράδοσης».

Γι᾿ αὐτὸ καὶ πολλοὶ γονεῖς ἐπιστρέφουν τὰ βιβλία αὐτὰ ὡς ἀπαράδεκτα. Γι᾿ αὐτὸ καὶ Σύλλογοι Γονέων, ὁ ἕνας μετὰ τόν ἄλλον, ἀποστέλλουν ψηφίσματα διαμαρτυρίας. 

Εἶναι καιρὸς ὅλοι νὰ εὐαισθητοποιηθοῦ­με. Νὰ διακηρύξουμε πρὸς κάθε κατεύθυν­ση ὅτι δὲν θέλουμε Θρησκευτικὰ ποὺ δίνουν ἐγκυκλοπαιδικὲς πληροφορίες ἀπὸ τὰ διάφορα θρησκεύματα. Θέλουμε Θρησκευτικὰ ποὺ προσφέρουν ἀλήθεια, διαμορφώνουν συνείδηση, καλλιεργοῦν ἦθος. Αὐτὰ τὰ Θρησκευτικὰ θέλουμε. Τὰ ἄλλα ποὺ θέλουν νὰ μᾶς ἐπιβάλουν, ἐπιστρέφον­ται ὡς ἀπαράδεκτα!

1. Φ.Μ. Γ΄ Δημοτικοῦ, σ. 37.
2. Φ.Μ. Δ΄ Δημοτικοῦ, σ. 121-125.
3. Φ.Μ. Δ΄ Δημοτικοῦ, σ. 137-138.
4. Φ.Μ. Ε΄ Δημοτικοῦ, σ. 20.
5. Φ.Μ. Α΄ Γυμνασίου, σ. 104-105.
6. Φ.Μ. Α΄ Λυκείου, σ. 114-116.
7. Βλ. ἐνδεικτικά: Φ.Μ. Γ΄ Γυμνασίου, σ. 9, 24-25, 29, 42-43, 50, 118.
8. Φ.Μ. Β΄ Γυμνασίου, σ. 114.
9. Φ.Μ. Γ΄ Δημοτικοῦ, σ. 88-92.
10. Φ.Μ. Β΄ Λυκείου, σ. 26, 133.
11. Φ.Μ. Α΄ Γυμνασίου, σ. 70-71.
12. Φ.Μ. ΣΤ΄ Δημοτικοῦ, σ. 91.
13. Φ.Μ. Β΄ Γυμνασίου, σ. 98.
14. Φ.Μ. Γ΄ Γυμνασίου, σ. 46.

---

Πηγή:Ο Σωτήρ