Μητροπολίτης Αντώνιος (Μπλουμ) του Σουρόζ
«Ὅταν ἀνακαλύπτεις τὴν πόρτα τῆς καρδιᾶς σου, ἀνακαλύπτεις τὴν πύλη τ’ οὐρανοῦ». (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)
~ Τὸ νὰ ζεῖ κανεὶς μόνο μέσα στὸν ὁρατὸ κόσμο εἶναι σὰν νὰ ζεῖ στὴν ἐπιφάνεια, ἀγνοεῖ ἢ παραγκωνίζει ὄχι μόνο τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ τὸ βάθος τῶν δημιουργημάτων.
Σημαίνει καταδίκη τοῦ ἑαυτοῦ μας σὲ μιὰ ἐπιφανειακὴ μόνο ἀντίληψη τοῦ κόσμου. Ὅταν ὅμως δοῦμε βαθύτερα τότε ἀνακαλύπτουμε στὴν καρδιὰ τῶν πραγμάτων ἕνα σημεῖο ἰσορροπίας ποὺ ἀποτελεῖ τὴν τελείωσή τους.
Στὰ γεωμετρικὰ μεγέθη δὲν ὑπάρχει ἐσωτερικότητα. Τὰ ὅριά τους εἶναι πεπερασμένα. Ὁ κόσμος τέτοιων μορφῶν εἶναι δυνατὸ νὰ πολλαπλασιαστεῖ, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ ἐπεκταθεῖ σὲ βάθος.
Ἡ καρδιὰ ὅμως τοῦ ἀνθρώπου διαθέτει βάθος. Ὅταν προσεγγίσουμε τὴν ἀπαρχὴ τῆς ζωῆς μέσα στὸν ἄνθρωπο, ἀνακαλύπτουμε πὼς ἡ ἴδια αὐτὴ ἡ ζωὴ πηγάζει ἀπὸ πιὸ πέρα.
Ἡ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀνοιχτὴ στὸ μὴ ὁρατό. Ὄχι στὸ μὴ ὁρατό τῆς ψυχολογίας τοῦ βάθους, ἀλλὰ στὸ ἄπειρο μὴ ὁρατό, στὸ δημιουργικὸ Λόγο τοῦ Θεοῦ, στὸν Θεὸ τὸν ἴδιο.
Ἔτσι ἡ ἐπιστροφὴ στὸν ἑαυτό μας δὲν εἶναι συνώνυμη μὲ τὴν ἐνδοστρέφεια, ἀλλὰ μὲ τὴν ἀνάδυσή μας πέρα ἀπὸ τὰ ὅρια τοῦ πεπερασμένου ἑαυτοῦ μας.
Ἡ ἀπεραντοσύνη τῆς προσωπικῆς μας κλήσεως εἶναι ὅτι μετέχουμε στὴ θεία φύση, καὶ ὅτι ἀνακαλύπτοντας τὸ προσωπικό μας βάθος ἀνακαλύπτουμε τὸν Θεὸ…
Πηγή: Με παρρησία..., Σημεία Καιρών