Παρατηροῦμε ὁ ἕνας τὶς ἁμαρτίες τοῦ ἄλλου, ὄχι γιὰ νὰ κλάψουμε, ἀλλὰ γιὰ νὰ κατηγορήσουμε ·
οὔτε γιὰ νὰ θεραπεύσουμε, ἀλλὰ γιὰ νὰ μεγαλώσουμε ἀκόμα περισσότερο τὴν πληγή ·
καὶ γιὰ νά ᾽χουμε δικαιολογία γιὰ τὶς δικές μας κακίες τὰ τραύματα τοῦ πλησίον.
Τοὺς κακοὺς καὶ τοὺς καλοὺς τοὺς χαρακτηρίζει ὄχι ἡ συμπεριφορά, ἀλλὰ ἡ διαφορὰ γνώμης καὶ ἡ φιλία.
Ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἐπαινοῦμε σήμερα, τὰ κατηγοροῦμε αὔριο ·
κι᾽ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα καταδικάζουν οἱ ἄλλοι, ἐμεῖς τὰ θαυμάζουμε .
Καὶ ὂλα συγχωροῦνται στὸν ἀσεβῆ.
Τόσο μεγαλόψυχοι εἴμαστε ἀπέναντι στὴν κακία!»
Πηγή: Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τὴς Μέλιας», Αντέχουμε...