- Γέροντα, μαθαίνω για την ταλαιπωρία των δικών μου. Θα τελειώσουν ποτέ τα βάσανά τους;
-
Κάνε υπομονή, αδελφή μου, και μη χάνεις την ελπίδα σου στον Θεό. Όπως
κατάλαβα από όλες τις δοκιμασίες που περνούν οι δικοί σου, ο Θεός σας
αγαπάει και επιτρέπει όλες αυτές τις δοκιμασίες για ένα λαμπικάρισμα
πνευματικό ολόκληρης της οικογένειας. Εάν εξετάσουμε κοσμικά τις
δοκιμασίες της οικογένειάς σου, φαίνεστε δυστυχισμένοι. Εάν όμως
τις εξετάσουμε πνευματικά, είστε ευτυχισμένοι, και στην άλλη ζωή θα σας
ζηλεύουν όσοι θεωρούνται σε τούτη την ζωή ευτυχισμένοι. Με
αυτόν τον τρόπο ασκούνται και οι γονείς σου, μια που τον αρχοντικό
τρόπο, τον πνευματικό, δεν τον γνωρίζουν ή δεν τον καταλαβαίνουν. Πάντως,
κρύβεται ένα μυστήριο στις δοκιμασίες του σπιτιού σου, αλλά και σε
ωρισμένα άλλα σπίτια, ενώ γίνεται τόση προσευχή! «Τις οίδε τα κρίματα
του Θεού;». Ο Θεός να βάλη το χέρι Του και να δώση τέρμα στις
δοκιμασίες.
-
Πριν επιτρέψη ο Θεός να έρθη μια δοκιμασία, εργάστηκε με καλό τρόπο,
αλλά δεν τον καταλάβαιναν, γι’ αυτό μετά επέτρεψε την δοκιμασία.
Βλέπετε, και όταν ένα παιδί είναι ανάποδο, στην αρχή ο πατέρας του το
παίρνει με το καλό, του κάνει τα χατίρια, αλλά, όταν εκείνο δεν αλλάζη,
τότε του φέρεται αυστηρά, για να διορθωθή. Έτσι και ο Θεός μερικές
φορές, όταν κάποιος δεν καταλαβαίνη με το καλό, του δίνει μια δοκιμασία,
για να συνέλθη. Αν δεν υπήρχε λίγος πόνος, αρρώστιες κ.λπ., θα γίνονταν
θηρία οι άνθρωποι δεν θα πλησίαζαν καθόλου στον Θεό.
Η ζωή αυτή είναι ψεύτικη και σύντομη λίγα είναι τα χρόνια της.
Και ευτυχώς που είναι λίγα, γιατί γρήγορα θα περάσουν οι πίκρες, οι
οποίες θα θεραπεύσουν τις ψυχές μας σαν τα πικροφάρμακα. Βλέπεις, οι
γιατροί, ενώ οι καημένοι οι άρρωστοι πονούν, τους δίνουν πικρό φάρμακο,
γιατί με το πικρό θα γίνουν καλά, όχι με το γλυκό. Θέλω να πω ότι και η υγεία από το πικρό βγαίνει, και η σωτηρία της ψυχής από το πικρό βγαίνει.