Μπροστὰ σὲ μιὰ ἀνεπιθύμητη ἐγκυμοσύνη

Τὸ ξάνοιγμα τῶν παιδιῶν μας στὴ ζωὴ μπορεῖ νὰ ἔχει κάποιες φορὲς στραβοπατήματα καὶ δυσκολίες, στὶς ὁποῖες ἔχουμε ἀναφερθεῖ στὰ προηγούμενα: ἐλεύθερες ἐπικοινωνίες, σύναψη δεσμῶν ποὺ δὲν προχωροῦν, σχέσεις πρόωρες καὶ παροδικές, ποὺ τελικὰ μπορεῖ νὰ ἀφήσουν πληγωμένες τὶς ψυχὲς μ’ ἕνα βαθὺ αἴσθημα ἀποτυχίας καὶ ἀπογοητεύσεως.
Κάποτε σ’ ὅλα αὐτὰ ἔρχεται νὰ προσ­τεθεῖ καὶ μιὰ ἀνεπιθύμητη ἐγκυμοσύνη. Τί γίνεται τότε; Δὲν τὸ περιμέναμε. Δὲν τὸ θέλαμε. Δὲν μποροῦμε νὰ τὸ σηκώσουμε. Λοιπόν; Τί θὰ κάνουμε; Ἡ εὐθύνη εἶναι τεράστια καὶ δυσανάλογη πρὸς τὶς ἀντοχές μας. Τὸ πρόβλημα φαίνεται ἄλυτο. Ἡ ἀνακοίνωση τοῦ γεγονότος στοὺς συγγενεῖς ἀδύνατη. Βρισκόμαστε σὲ ἀδιέξοδο. Καὶ ἡ λύση φαίνεται πὼς εἶναι μία καὶ μοναδική: Διακοπὴ κυήσεως. Κανεὶς δὲν θὰ πάρει εἴδηση. Κανένα φορτίο δὲν θὰ ἔχουμε νὰ σηκώσουμε στὴ συνέχεια. Ὅλα θὰ τελειώσουν ἥσυχα. Ἕνα λάθος ἦταν. Θὰ συνεχίσουμε τὴ ζωή μας ἥσυχοι χωρὶς τὶς συνέπειές του.
Ἔτσι σκέπτονται συνήθως οἱ νέοι, γιατὶ αὐτὴ εἶναι ἡ νοοτροπία τοῦ κόσμου σήμερα.
Ἀλλὰ δὲν εἶναι ἔτσι.

«Κανεὶς δὲν θὰ πάρει εἴδηση». Θὰ τὸ γνωρίζει ὅμως ὁ Θεός.
«Κανένα φορτίο δὲν θὰ σηκώσουμε στὴ συνέχεια». Τὴν εὐθύνη γιὰ τὴν ­ἀφαίρεση μιᾶς ζωῆς ποιὸς θὰ τὴ σηκώσει; Τὴ βαρύ­τατη ἁμαρτία μας ποιὸς θὰ τὴν ξεπληρώσει;
«Ὅλα θὰ τελειώσουν ἥσυχα». Ναί, ὅλοι μπορεῖ νὰ εἶναι ἥσυχοι ἐκτὸς ἀπὸ τὴ συν­είδησή μας. Καὶ ποιὸς μπορεῖ νὰ τὴν ἀκούει συνέχεια νὰ διαμαρτύρεται; Ποιὸς μπορεῖ νὰ ἀντέξει τοὺς δριμύτατους ­ἐλέγχους της, τὰ ἀνελέητα κτυπήματά της;
Τὸ πράγμα δὲν εἶναι τόσο ἁπλὸ ὅσο νομίζουμε.
Πῶς θὰ σταθοῦν οἱ γονεῖς μπροστὰ σ’ αὐτὸ τὸ μεγάλο πρόβλημα, ποὺ ἔγινε δυσ­τυχῶς συχνὸ στὶς μέρες μας;
Εἶναι βασικὸ νὰ ποῦμε πρῶτα ὅτι οἱ γονεῖς πρέπει νὰ ἐξασφαλίζουν καλὴ σχέση καὶ ἐπικοινωνία μὲ τὰ παιδιά. Ἀπὸ τὶς μικρὲς ἡλικίες τους νὰ κερδίζουν τὴν ἐμπιστοσύνη τους, ὥστε νὰ τοὺς δίνουν τὴν ἄνεση νὰ ἀνακοινώνουν τὶς δυσκολίες τους, νὰ λένε τὶς ἀπορίες τους, νὰ ὁμολογοῦν τὰ σφάλματά τους, νὰ ζητοῦν βοήθεια καὶ καθοδήγηση. Ὅταν ὑπάρχει ἀληθινὴ ἀγάπη, κατανόηση πρὸς τὰ παιδιὰ καὶ ψύχραιμη καὶ συνετὴ ἀντιμετώπιση τῶν προβλημάτων τους, τότε εἶναι ­εὔκολο, καὶ ὅταν ἡ ἡλικία τους ­προχωρεῖ, νὰ καταφεύγουν στὶς δύσκολες περιστάσεις στοὺς γονεῖς μὲ ἐμπιστοσύνη στὴ γνώμη τους καὶ μ’ ἕνα βαθὺ αἴσθημα ἀσφάλειας.
Ἂν λοιπὸν ἡ κόρη ἀνακοινώσει στοὺς γονεῖς μιὰ ἀνεπιθύμητη ἐγκυμοσύνη ἢ ὁ γυιὸς πεῖ ὅτι ἔγινε ὁ αἴτιος, οἱ γονεῖς ἂς τοὺς ἀκούσουν συγκρατημένοι. Τὸ μέγεθος τῆς ἐκτροπῆς εἶναι φυσικὸ νὰ τοὺς θλίψει καὶ νὰ τοὺς ἀνασταστώσει. Ἀλλὰ ἡ ἀναστάτωση δὲν ὠφελεῖ. Πρέπει νὰ κρατήσουν ψυχραιμία καὶ νηφαλιότητα, γιὰ νὰ εἶναι πιὸ οὐσιαστικὴ καὶ ἀποτελεσματικὴ ἡ βοήθειά τους.
Τὸ παιδί, ἐφόσον ἀνακοινώνει τὸ πρόβλημα, ἔκανε ἤδη ἕνα βῆμα θετικό. Θὰ μποροῦσε νὰ μὴν πεῖ τίποτε καὶ νὰ δώσει «λύση» χωρὶς νὰ πάρει κανεὶς εἴδηση. Τὸ ὅτι τὸ λέει, σημαίνει ὅτι παλεύει μέσα του καὶ ζητεῖ βοήθεια.
Καὶ στὴν παρούσα φάση δὲν πρέπει νὰ τὸ ἐπιτιμήσουμε, ἀλλὰ νὰ τὸ στηρίξουμε. Νὰ μὴν ἐρεθίσουμε τὴν πληγή, ἀλλὰ νὰ τὴν ἐπουλώσουμε. Ὥστε νὰ διορθωθεῖ, ὅσο γίνεται, τὸ κακὸ καὶ νὰ μὴ γίνει μεγαλύτερο. Ἂν τὸ παιδί μας εἶναι ἀναστατωμένο καὶ προβληματισμένο μπροστὰ στὴν κατάσταση ποὺ ἔχει νὰ ἀντιμετωπίσει, νὰ συστήσουμε νὰ μὴ βιασθεῖ νὰ ἐνεργήσει, διότι μπορεῖ νὰ κάνει ἕνα μεγαλύτερο λάθος. Νὰ τοῦ ποῦμε ὅτι, μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ, ὅλα τὰ λάθη μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπισθοῦν μὲ τρόπους ποὺ εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποσοβήσουν μεγαλύτερα δεινὰ καὶ νὰ ἀνακουφίσουν καὶ εἰρηνεύσουν τὴν ψυχή μας. Ἂν πάλι φαίνεται ἀποφασισμένο νὰ προχωρήσει σὲ ἔκτρωση, τότε ἡ παρέμβασή μας πρέπει νὰ εἶναι πιὸ ἀποφασιστικὴ καὶ δυναμική.
Καὶ στὶς δύο περιπτώσεις νὰ μιλήσουμε γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τὴν εὐθύνη μας ἀπέναν­τί Του. Ἂν τὰ παιδιά μας φαίνονται ἀδιάφορα ὡς πρὸς τὴν πίστη, σὲ τέτοιες περιπτώσεις μπορεῖ νὰ μαλακώσουν καὶ νὰ σκεφθοῦν πιὸ πνευματικά.
Ἂν πάλι εἶναι κοντὰ στὸ Θεό, ἀλλὰ ἔκαναν τὸ λάθος, μποροῦν πιὸ εὔκολα νὰ τὸ διορθώσουν.
Οὕτως ἢ ἄλλως τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ ὅλα τὰ καλύπτει, ἡ εἰλικρινὴς μετάνοια ὅλα τὰ διορθώνει. Στὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως μποροῦν νὰ πάρουν ἄφεση οἱ μετανοημένες ψυχὲς καὶ νὰ ἠρεμήσουν. Ἐκεῖ μποροῦν ἀπὸ τὸν συνετὸ Πνευματικὸ νὰ βροῦν τὴ σωστὴ καθοδήγηση καὶ γιὰ τὸ μεγάλο αὐτὸ καὶ δύσκολο πρόβλημα ποὺ τὶς ταλαιπωρεῖ.
Ὁπωσδήποτε ἡ καλύτερη λύση θὰ ἦ­­ταν ὁ γάμος, ἐφόσον βέβαια ὑπάρχουν οἱ ἀ­­παραίτητες προϋποθέσεις. Αὐτὸ θὰ μπο­ροῦσε νὰ εἰρηνεύσει τὶς ψυχὲς τῶν νέων ποὺ ἔκαναν τὸ λάθος, νὰ ­ἐξασφαλίσει δὲ καὶ στὸ παιδὶ ποὺ θὰ γεννηθεῖ τὶς κατάλληλες συνθῆκες γιὰ τὴ σωστὴ καὶ φυσιολογικὴ ἀνάπτυξή του.
Ἂν ὅμως αὐτὸ δὲν εἶναι δυνατόν, μὲ κανέναν τρόπο δὲν θὰ δεχθοῦμε τὴν ἔκτρωση. Ἀντίθετα, θὰ συστήσουμε τὴν ἀπόφαση, ποὺ θέλει ἡρωισμό, νὰ κρατηθεῖ τὸ παιδὶ καὶ νὰ γεννηθεῖ φυσιολογικά, ὅποιες καὶ ἂν εἶναι οἱ συνέπειες. Δὲν εἶναι ἄνθρωπος τὸ κυοφορούμενο; Δὲν εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ;
Δὲν ἔχει ἀθάνατη ψυχή; Δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ δεῖ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου, ὅπως τὸ βλέπουμε ὅλοι μας; Δὲν εἶναι μιὰ ὕπαρξη μὲ αἰώνια προοπτική; Πῶς λοιπὸν αὐτὸ τὸ ἀθῶο καὶ ἀνυπεράσπιστο πλάσμα τοῦ Θεοῦ θὰ τὸ ἐξοντώσουμε; Ὄχι!
Μὲ κανέναν τρόπο δὲν πρέπει νὰ προσ­θέσουμε στὴν ἁμαρτία μιᾶς παράνομης σχέσεως καὶ τὴν ἁμαρτία ἑνὸς χωρὶς οἶκτο φό­νου.
Θὰ στηρίξουν οἱ γονεῖς τὸ παιδί τους. Θὰ βοηθήσουν στὴ συντήρηση τῆς κόρης ποὺ παρασύρθηκε καὶ τοῦ παιδιοῦ της. Θὰ βοηθήσουν στὸ νὰ σηκώσει ἕνα σταυρὸ ποὺ μπορεῖ νὰ μείνει σ’ ὅλη της τὴ ζωὴ καὶ νὰ ἀπαιτεῖ ἰσόβια αὐταπάρνηση. Θὰ ὑποδείξουν τὴν ὁδὸ τοῦ καθήκοντος, ὅσο καὶ ἂν αὐτὸ εἶναι βαρύ, μὲ τὴν πεποίθηση ὅτι ἡ ὁδὸς αὐτὴ μπορεῖ νὰ γίνει τελικὰ ὁδὸς καθάρσεως καὶ ἐξαγιασμοῦ.
Καὶ ἂν εἶναι ὁ γυιὸς ποὺ ἔκανε τὸ λάθος, παρόμοια λόγια νὰ τοῦ ποῦν. Νὰ κάνει ὅ,τι μπορεῖ γιὰ νὰ μείνει στὴ ζωὴ τὸ παιδί του.
Ἡ ζωὴ πρέπει νὰ νικήσει· ὄχι ὁ θάνατος. Ὁ Χριστός, ἡ αἰώνια ζωή· ὄχι ὁ διάβολος καὶ ὁ αἰώνιος θάνατος.

Πηγή: Ο Σωτήρ