Η πραότητα, ως χαρακτηριστικό, είναι προϊόν της ενέργειας
του Αγίου Πνεύματος. Πηγή και ρίζα της είναι η ταπείνωση. Είναι και αυτή ένα
θείο γνώρισμα, αφού ο «ταπεινός τη καρδία» Κύριός μας είναι ταυτόχρονα και
πράος, αφού προβάλλει περισσότερο την πραότητα από την ταπείνωση. Το σώμα
είναι η ταπείνωση και η σκιά του σώματος η πραότητα. Ποτέ δεν ακούστηκε
ταπεινός να είναι οργίλος ή οργίλος να είναι ταπεινός.
Αν ερευνήσουμε την πανσωστική πρόνοια του Θεού για τα
κτίσματά του, και ειδικά για τον άνθρωπο, θα διαπιστώσουμε ότι ο πρακτικός
τρόπος που επικοινωνεί ο Θεός με αυτά, είναι η απέραντη πραότητα, αυτή που
χαρακτηρίζει τη γνήσια πατρική ιδιότητα.
Δεν είναι η πραότητα του Θεού μαζί με τη θεοπρεπή ακινησία της ταπεινώσεώς του, που συνεχίζει την πατρική κηδεμονία και πρόνοια παρά το ότι εμείς αθετούμε τις εντολές, τον προκαλούμε και τον παροργίζουμε;
Η φύση και θέση της πραότητας είναι η βάση της
προσωπικότητας. Δίκαια λέγεται ότι ο Θεός «διδάξει πραείς οδούς αυτού» και
«μακάριοι οι πραείς ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην» (Ματθ.5,5). Ποιά άραγε
είναι αυτή η «γη», που ο Δημιουργός υπόσχεται, ως προίκα, σε όσους ανάστησαν
το χαρακτήρα τους; Η «γη» είναι ο τόπος των θείων επαγγελιών και ο χώρος στον
οποίο περιέχονται είναι και λέγεται «γη της επαγγελίας». Αυτές τις θείες
επαγγελίες, τις δωρεές και ευλογίες, τις ετοίμασε ο Θεός «από καταβολής
κόσμου». Εμείς τις θυσιάσαμε στο νόμο της βλακείας μας προτιμώντας την
αυτονομία και παρακοή. Αν δε η φιλανθρωπία του Θεού και Πατέρα μας δεν
αναλάμβανε την ανάπλασή μας, θα μέναμε στον αφανισμό!
Ο Θεός γνωρίζουμε ότι είναι αγάπη και «ο μένων εν τη
αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» (Α’ Ιω. 4,16). Πώς όμως κάποιος θα
μένει «εν τη αγάπη» αν απουσιάζει η πραότητα και επικρατούν τα αντίθετά της,
που είναι η οργή, το μίσος και η σκοτεινόμορφη κακία;
Όταν η πραότητα απουσιάζει από την προσωπικότητα
επικρατεί ταραχή και αβεβαιότητα και όλο το χάος της περιεκτικής διαστροφής.
Κατάληξή τους είναι ο θάνατος και ο άδης, από τα οποία διαφύλαξέ μας Πανάγαθε
Δέσποτα για την ανέκφραστη φιλανθρωπία σου!
Πηγή: (Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού, Συζητήσεις στον
Άθωνα, Ψυχωφελή Βατοπαιδινά 13, σ. 129-132),