ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ.......!!!
Πριν περίπου 7 χρόνια λοιπόν αγαπητά μου αδέρφια, ο
γιατρός της γιαγιάς μου διέγνωσε μετάσταση του καρκίνου της από το στήθος που
είχε ήδη εγχειριστεί, στη μήτρα της... Όπως γνωρίζετε ακόμα και σήμερα αποτελεί μια πολύ
επίφοβη εγχείρηση. Έτσι άρχισαν όλα...
Με την εισαγωγή της στο νοσοκομείο είχα
αρχίσει να ζητώ από την μητερούλα μου,(έτσι αποκαλώ την Αγία παρασκευή,γιατι
έτσι την νιώθω),να βοηθήσει να γίνει καλά και να επιστρέψει στο σπίτι...Άναβα
κάθε βράδυ το καντιλάκι στο σπίτι μου και 3 κεράκια για την αγία
τριάδα,κλαίγοντας και ζητώντας να γίνει καλά.
Μετά την
εγχείρηση η γιαγιά μου δεν πήγαινε καλά...είχε αιμορραγίες και δεν ήξεραν από
που προέρχεται...ο αιματοκρίτης από 42 έπεσε σε σημείο να χρειάζεται και δύο
φιάλες την ημέρα.
Το επόμενο βράδυ από την εγχείρηση αφου η γιαγια ξύπνησε η μαμά μου με πήρε και πήγαμε στο νοσοκομείο. Ξαφνικά άρχισε να στάζει από το κρεβάτι της αίμα, εκείνη είπε στη μαμά πάρε το παιδί έξω και ξαναέλα,ήξερε ότι ήταν η μεγάλη μου αγάπη και είναι, είπε στη μητέρα μου και στη αδερφή της κοιταξ' τε κάτω.
Βλέποντας το
αίμα να ρέει τρελάθηκαν...έγινε ένας πανικός. Γιατροί νοσοκόμες κατέφθασαν και
ο γιατρός της ήρθε από το σπίτι του μέσα στην νύχτα (ας είναι καλά ο άνθρωπος).
Εμείς περιμέναμε έξω στο διάδρομο και καθώς η μητέρα μου είναι υπάλληλος του
νοσοκομείου,γνώριζε τις νοσοκόμες και μια της είπε: είναι δύσκολο να κλέισει
λέει αυτή η εγχείρηση,σήμερα πέθανε μια κυρία από το ίδιο. Εγώ τρελάθηκα
εκλαιγα και χτυπιόμουν σε όλο το διάδρομο όσο η γιαγιά μέσα λιποθύμισε από την
αιμορραγία. Αποφασίστηκε πως έπρεπε να ξαναμπεί στο χειρουργειο γιατί κάτι δεν
έκαναν καλά.
Το βράδυ
εκείνο ξημερώνοντας πρωτομαγιά,έκλαιγα συνέχεια και παρακαλούσα την αγία
παρασκευή να μου δώσει ένα σημάδι ότι θα σωθεί και της έλεγα...ένα δάκρυ ή κάτι
στον ύπνο μου κάτι για να ησυχάσω, με πήρε ο ύπνος καθώς έκλαιγα.
Το πρωί
πηγαίνοντας να φιλήσω την αγία παρασκευή πάνω από το κεφάλι μου στον τοίχο είχα
την εικόνα της, είδα ένα δάκρυ και ναι είτε το πιστεύετε είτε όχι μου έδειξε
αυτό που ζήτησα... Έτρεξα στη μαμα μου και της έδειξα και στην αρχή δεν πιστεψε
αλλά μετά τρελάθηκε από την χαρά της. Το ίδιο πρωί στο νοσοκομείο πριν μπεί στο
χειρουργείο η γιαγια είδε με ανοιχτά τα μάτια όπως λέει τη σκιά του πατέρα της
στο παράθυρο του δωματίου της, την κοίταξε λέει την κοίταξε, την κοίταξε και
μετά έφυγε. Ο πατέρας της ήταν νεκρός χρόνια πριν...η μαμά της γιαγιας μου της
είπε πως: ο μπαμπάς σου σε πόνεσε στεναχωρήθηκε και ήρθε σου έδωσε τα χρόνια
του.
Μετά την
εγχείρηση η γιαγιά μου έγινε καλά και δοξάζω το θεό κάθε ημέρα που περνά και
επίσης αγαπάω την αγία Παρασκευή μου κάθε μέρα και περισσότερο. Ελπίζω να
καταλαβαίνετε έτσι όπως τα έγραψα,για τι πραγμα ακριβώς σας μιλάω και να είστε
σίγουροι πως έψαξα να δω μήπως έσταζε από κάπου και φάνηκε σε εμένα σαν
δάκρυ...όχι όμως τιποτα ακόμα και σήμερα που σας μιλώ στο σημείο που δάκρυσε
στην εικόνα της,φαίνεται μια ρωγμή και δεν είναι από σεισμό ή από πινέλο
ζωγραφικής,αλλά από μεγαλοψυχία της μητερούλας μου.
Αυτό είναι
ένα από τα όσα έχουν συμβεί στη ζωή μου. Όλα μπορούν να αλλάξουν στη ζωή
μου,όμως η θρησκεία μου υπάρχει βαθιά μέσα στην καρδία μου και τώρα
καταλαβαίνετε το γιατι.
Με αγάπη
προς εσάς και βοήθεια ώστε να έρθετε πιο κοντά με την πίστη σας αδέρφια μου....
Πηγή: Αγιορείτικο
Βήμα