Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος
....
Όσο και να προσπαθεί ο άνθρωπος να δείχνει αρμόζουσα
συμπεριφορά και όσο κι αν θέλει να καλύψει κάποια ιδιαίτερα ψυχικά του σημεία,
θα έρθει κάποια στιγμή που με την ίδια του τη συμπεριφορά θα αποκαλύψει ο ίδιος
το πραγματικό επίπεδο στο οποίο βρίσκεται.
Η Ευαγγελική Περικοπή της Ε' Κυριακής των Νηστειών, στα
πρόσωπα των μαθητών, πρωτίστως των υιών Ζεβεδαίου, αυτή ακριβώς την αλήθεια
διακηρύσσει.
Η ομάδα των δώδεκα, δεν αντιλαμβάνεται την σημασία των λόγων του Κυρίου. Ενώ ο Ιησούς τους προετοιμάζει για τα μεγάλα γεγονότα του Πάθους, ενώ τους κάνει λόγο για το προαιώνιο σχέδιο του Θεού υπέρ της λυτρώσεως και Σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, οι ίδιοι κινούνται μέσα στα στενά επίπεδα του κόσμου τούτου και μάλιστα στην πιο αρνητική του έκφραση που είναι η δίψα για εξουσία. Το αίτημα μάλιστα των δύο αυταδέλφων Ιακώβου και Ιωάννου, βρίσκεται τόσο έξω από τα επιτρεπτά όρια, ώστε ο ίδιος ο Διδάσκαλος τους εμποδίζει να συνεχίζουν και τους επαναφέρει με το “ούκ οίδατε τι αιτείσθε”.
Και επειδή και πάλι οι απλοϊκοί Μαθητές και οι υιοί του
Ζεβεδαίου δεν κατόρθωσαν ν' αντιληφθούν ποιος τελικώς είναι ο σκοπός τού να
είναι κανείς “συνέκδημος του Ιησού”, στην συνέχεια ο Υιός της Παρθένου, μέσω
της ερωτήσεως περί του ποτηρίου και του Βαπτίσματος, δηλ. του εκουσίου Του
Πάθους, τους προλέγει και αυτά που θα συμβούν, δηλ. τους κόπους και τα μαρτύρια
που θα δεχθούν και θα κλείσουν την μοναδική Αποστολική τους Ζωή.