Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

Συνάντηση Ἑλληνισμοῦ- Χριστιανισμοῦ

 

Τὰ γυρίσματα τῆς σειρᾶς πραγματοποιήθηκαν στὴν Ἑλλάδα, τὴν Τουρκία (Καππαδοκία καὶ Ἀντιόχεια), τὴν Ἰταλία, τὴ Γαλλία, τὴ Σκωτία, τὸ Ἰσραήλ, τὴν Αἴγυπτο, τὴ Συρία.
Δεῖτε σήμερα: "Συνάντηση Ἑλληνισμοῦ - Χριστιανισμοῦ"

Ὅ,τι θεὸς ἢ μὴ θεὸς ἢ τὸ μέσον
τί εἶναι θεός, τί μὴ θεὸς καὶ τί εἶναι ἀνάμεσά τους;
Εὐριπίδης, Βάκχες

Μετὰ τὴν καταδίωξη ἀπὸ τὸ ἰουδαϊκὸ ἱερατεῖο καὶ τοὺς διωγμοὺς ἀπὸ τὴν ρωμαϊκὴ ἐξουσία, ἡ Ἐκκλησία πορεύεται τὸ δρόμο της στὸ νέο πολιτικὸ καὶ κοινωνικὸ περιβάλλον τῆς ἐποχῆς μετὰ τὸν Μεγάλο Κωνσταντῖνο. Στὸ πεδίο αὐτὸ συναντᾶται μὲ τὸν ἑλληνικὸ πολιτισμὸ καὶ τὴν ἀρχαία θρησκεία, ἔτσι ὅπως ἔχει διαμορφωθεῖ καὶ ἐξαπλωθεῖ στὸν ἑλληνορωμαϊκὸ κόσμο τοῦ 4ου αἰώνα.
Κοινὸς τόπος συνάντησης εἶναι ἡ ἑλληνικὴ γλώσσα, ὡς Κοινὴ γλώσσα τῶν λαῶν τῆς Μεσογείου καὶ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἀπὸ τὴν Ἐποχὴ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Οἱ Μεγάλοι Πατέρες τῆς ἐποχῆς ἀξιοποιοῦν τὶς φιλοσοφικὲς ἔννοιες τῶν Ἑλλήνων στοχαστῶν, χωρὶς νὰ προσλαμβάνουν τὸ θρησκευτικὸ ὑπόβαθρο τῆς φιλοσοφίας τους.
Οἱ ἀρχαιολάτρες φιλόσοφοι καὶ οἱ στοχαστές, ἀπ' τὴν ἄλλη, ἀντιμετωπίζουν μὲ περιφρόνηση τὴ νέα πίστη, ἡ ὁποία ὡστόσο ὁλοένα καὶ περισσότερο κερδίζει ἔδαφος ὄχι μόνο ἀνάμεσα στοὺς ἁπλοὺς ἀνθρώπους ἀλλὰ καὶ στοὺς μορφωμένους καὶ εὐγενεῖς της ἐποχῆς.
Στὴν Ἀθήνα, τὴν πόλη τῶν φιλοσόφων, συναντῶνται ὡς φοιτητὲς δύο ἐμβληματικὲς μορφὲς αὐτῆς τῆς περιόδου, ὁ Ἑλληνολάτρης πρίγκιπας καὶ μετέπειτα αὐτοκράτορας Ἰουλιανὸς καὶ ὁ Βασίλειος, ἀργότερα ἐπίσκοπος Καισαρείας καὶ μέγας θεολόγος, μαζὶ μὲ τὸν ἀδερφικό του φίλο Γρηγόριο Θεολόγο.
Ὁ Βασίλειος, μαζὶ μὲ τὸν Γρηγόριο τὸν Θεολόγο, θὰ ἀντιταχθεῖ στὴν προσπάθεια τοῦ Ἰουλιανοῦ νὰ ἐπαναφέρει τὴν παλιὰ θρησκεία, ὡς μέσο γιὰ τὴν ἀνανέωση τῆς ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας.
Ἡ πραγματικότητα θὰ ἀποδείξει ὅτι οἱ ἐποχὲς εἶχαν ἀλλάξει καὶ ὁ σύντομος βίος τοῦ Ἰουλιανοῦ θὰ ἀφήσει τὴν προσπάθειά του γιὰ ἐπαναφορὰ τῆς ἀρχαίας θρησκείας μετέωρη.
Ἡ Ἱστορία θὰ δικαιώσει τὸν Μέγα Βασίλειο, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν περίφημη ἐπιστολὴ τοῦ ΠΡOΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ, διαχωρίζει τὴν ἑλληνικὴ παιδεία ἀπὸ τὴν ἀρχαία θρησκεία, ἀνοίγοντας τὸν δρόμο γιὰ τὴν πολὺ γόνιμη συνάντηση Χριστιανισμοῦ-Ἑλληνισμοῦ.

Ὅσοι στὰ συγγράμματα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων δὲν ἀναζητοῦν μονάχα τὴν ἡδύτητα καὶ τὴν χάρη τοῦ λόγου μποροῦν νὰ ἀποκομίσουν καὶ κάποια ὠφέλεια γιὰ τὴν ψυχή. Καὶ ὅπως κόβοντας τὸ τριαντάφυλλο, ἀποφεύγουμε τὰ ἀγκάθια τῆς τριανταφυλλιᾶς, ἔτσι καὶ ἀπὸ τὰ κείμενα αὐτὰ θὰ πάρουμε ὅ,τι εἶναι χρήσιμο καὶ θὰ προφυλάξουμε τὸν ἑαυτό μας ἀπὸ ὅ,τι εἶναι ἐπιζήμιο.

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ἐπιστολὴ πρὸς νέους, Μέγας Βασίλειος

Παραγωγή:Ἑλληνικὴ
Σκηνοθέτης: Μαρία Χατζημιχάλη-Παπαλιοὺ