- Ἔριξες φάρμακο γιὰ τὶς κάμπιες;
- Ἔριξα, Γέροντα.
- Τόσες καλόγριες οὔτε μιὰ κάμπια δὲν μπορεῖτε νὰ
σκοτώσετε! Στὴν Κατοχή, ὅταν εἶχε πέσει ἀκρίδα, εἶχαν βγάλει ἐδῶ στὴν Χαλκιδικὴ
τὴν Ἁγία Ζώνη ἀπὸ τὴν Μονὴ Βατοπεδίου καὶ ἡ ἀκρίδα ἔπεφτε σύννεφα-σύννεφα στὴν
θάλασσα. Στὴν Ἤπειρο, θυμᾶμαι, ἦταν σὰν τὸ χιόνι. Κάναμε ὅλοι προσωπικὴ ἐργασία·
μὲ τὰ σεντόνια τὴν μαζεύαμε καὶ μετὰ τὴν πετούσαμε. Ἦταν καὶ ἡ πείνα..., μὴν τὰ
ρωτᾶς! Τὰ σιτάρια εἶχαν ξαναδώσει, ἀλλὰ εἶχαν σακατευθεῖ.
Οἱ ἀκρίδες,
οἱ πόλεμοι, ἡ ἀνομβρία, οἱ ἀρρώστιες εἶναι μάστιγα. Ὄχι ὅτι ὁ Θεὸς θέλει νὰ
παιδαγωγήσει ἔτσι τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ εἶναι συνέπεια τῆς ἀπομακρύνσεως τοῦ ἀνθρώπου
ἀπὸ τὸν Θεό. Ὅλα αὐτὰ συμβαίνουν, γιατί ξεφεύγει ὁ ἄνθρωπος
ἀπὸ τὸν Θεό. Ἔρχεται
ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ θυμηθεῖ ὁ ἄνθρωπος τὸν Θεὸ καὶ νὰ ζητήσει βοήθεια. Δὲν
εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς τὰ κανονίζει ἔτσι καὶ βγάζει μιὰ διαταγὴ νὰ ἔρθει κάποια
συμφορὰ στὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ ὁ Θεὸς βλέπει
μέχρι ποῦ θὰ φθάσει ἡ κακία τῶν ἀνθρώπων καὶ ὅτι δὲν θὰ ἀλλάξουν, καὶ γι' αὐτὸ ἐπιτρέπει
νὰ συμβεῖ μιὰ συμφορά, γιὰ νὰ
συνετισθοῦν. Ὄχι ὅτι
τὰ κανόνισε ἔτσι ὁ Θεός.
Στὸν Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ (Ι. Ναυὴ ἰγ' 1-2 καὶ Κρίτ. γ' 1-4) εἶχε πεῖ ὁ Θεὸς νὰ μὴν ἐξαφανίσουν μιὰ φυλή, τοὺς Φιλισταίους, γιατί αὐτὴ θὰ ἦταν μάστιγα γιὰ τοὺς Ἑβραίους, ὅταν θὰ ξεχνοῦσαν τὸν Θεό. Ὅταν λοιπὸν οἱ Ἑβραῖοι ἀπομακρύνονταν ἀπὸ τὸν Θεό, εἶχε δικαιώματα ὁ διάβολος καὶ ἔβαζέ τα «ξαδέρφια» του, τοὺς Φιλισταίους, καὶ ὁρμοῦσαν στοὺς Ἑβραίους. Ἔπαιρναν τὰ παιδιὰ τῶν Ἑβραίων καὶ τὰ χτυποῦσαν πάνω στὴν πέτρα, γιὰ νὰ τὰ σκοτώσουν. Κάποτε ὅμως ποὺ οἱ ἐχθροὶ ἦρθαν, χωρὶς νὰ φταῖνε οἱ Ἰσραηλίτες, πολέμησε γι' αὐτοὺς ὁ Θεός. Ἔριξε χαλάζι σὰν πέτρες (Ι. Ναυὴ ἰ' 11.) καὶ τοὺς ἐξόντωσε, γιατί τότε οἱ Ἰσραηλίτες δικαιοῦνταν τὴ θεία ἐπέμβαση.
Πόσες
ὑποσχέσεις εἶχε δώσει ὁ Θεὸς γιὰ τὸν Ναὸ τοῦ Σολομῶντος, καὶ ὅμως πόσες φορὲς
κάηκε, ρήμαξε. Ὅταν ξέφευγε ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραήλ, οἱ Προφῆτες φώναζαν-φώναζαν οἱ Ἰσραηλίτες
τίποτε! Ἀνέπαυαν τὸν λογισμό τους: «Ἀφοῦ, ὅταν ἔκτισε ὁ Σολομῶν
τὸν Ναό, ἔδωσε τόσες εὐλογίες ὁ Θεὸς καὶ εἶπε ὅτι ἀπὸ ἐδῶ θὰ εὐλογοῦνται καὶ θὰ
ἁγιάζονται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι (Γ΄ Βασ. θ' 1-9), ἄρα θὰ μείνουν ὅλα αὐτά, καὶ τὰ
τείχη μας καὶ ὁ Ναός μας. Τέτοια ὑπόσχεση ἔδωσε ὁ Θεός»! Ὃ Θεὸς ἔδωσε τέτοια ὑπόσχεση, ἀλλὰ ἐφόσον καὶ οἱ Ἰσραηλίτες θὰ ζοῦσαν
σωστά. Εἶχε δώσει Χάρη στὸν Ναὸ τοῦ Σολομῶντος, ἀλλά, ὅταν οἱ Ἰσραηλίτες δὲν
τηροῦσαν τὶς ἐντολές, ἐπέτρεπε καὶ καιγόταν ἢ καταστρεφόταν ὁ Ναὸς καί, ὅταν
μετανοοῦσαν, πάλι τὸν ἔχτιζαν. Ὅταν λ.χ. ξέφυγαν ἐπὶ βασιλέως Σεδεκίου, ἔρχεται
ὁ Ναβουχοδονόσορ, βάζει φωτιὰ στὸν Ναὸ τοῦ Σολομῶντος, γκρεμίζει καὶ τὰ τείχη,
τοὺς δένει καὶ τοὺς πηγαίνει στὴ Βαβυλώνα αἰχμάλωτους (Δ΄ Βασ. κδ' κ.ε.). Φυσικά, πῆγαν
καὶ αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔφταιγαν ἀλλὰ αὐτοὶ εἶχαν καθαρὸ μισθό. Οἱ ἄλλοι ποὺ ἔφταιγαν
πολύ, ξόφλησαν. Ὅσοι ἔφταιγαν λίγο καὶ ταλαιπωρήθηκαν, εἶχαν καὶ λιγάκι μισθό. Ὅταν ἕνας
γίνεται αἰτία νὰ ἔρθει ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ταλαιπωρηθοῦν καὶ ἄλλοι ποὺ δὲν ἔφταιγαν,
ἀκόμη καὶ μισθὸ νὰ ἔχουν, αὐτὸ εἶναι ἐγκληματικό, γιατί οἱ ἄλλοι θὰ κληρονομοῦσαν
τὴν Οὐράνια Βασιλεία χωρὶς νὰ βασανισθοῦν, ἐνῶ τώρα βασανίζονται.
Πρέπει νὰ ξέρουμε ὅτι οἱ πιστοὶ ποῦ τηροῦν τὶς ἐντολὲς
τοῦ Θεοῦ δέχονται τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ, καὶ ὁ Θεὸς -πῶς νὰ πεῖ κανείς;- εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ τοὺς βοηθάει μέσα σ'
αὐτὰ τὰ δύσκολα χρόνια. Στὴν Ἀμερικὴ εἶχα ἀκούσει πὼς παρουσιάσθηκε μιὰ νέα
ἀρρώστια (ὁ Γέροντας ἐννοεῖ τὸ ἔιτζ), εἰπώθηκε τὸν Νοέμβριο τοῦ 1984. Πολλοὶ ποὺ ζοῦν μιὰ ἀφύσικη, ἁμαρτωλὴ ζωή,
μολύνονται ἀπὸ αὐτὴν καὶ πεθαίνουν. Τώρα ἔμαθα ὅτι παρουσιάσθηκε καὶ ἐδῶ αὐτὴ
ἡ ἀρρώστια. Βλέπετε, δὲν καταστρέφει ὁ
Θεὸς τοὺς ἀνθρώπους· μόνοι τους ἐξαφανίζουν τὸ σόι τους καὶ καταστρέφονται.
Δὲν εἶναι δηλαδὴ ὅτι τοὺς τιμωρεῖ ὁ Θεός, ἀλλὰ τὴν τιμωρία τὴ δημιουργοῦν μόνοι
τους μὲ τὴν ἁμαρτωλὴ ζωή τους. Καὶ βλέπει κανεὶς νὰ ἐξαφανίζονται ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι
ποὺ δὲν ἔχει νόημα ἡ ζωή τους.
- Γέροντα, γιατί δὲν βρίσκεται τὸ φάρμακο τοῦ καρκίνου;
Δὲν ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς ἢ οἱ ἄνθρωποι δὲν ἐπικαλοῦνται τὴ θεία βοήθεια;
- Τὸ κακὸ εἶναι ὅτι
καὶ νὰ βρεθεῖ τὸ φάρμακο γιὰ τὸν καρκίνο, θὰ βγεῖ ἄλλη ἀρρώστια. Ἦταν ἡ
φυματίωση· βρῆκαν τὸ φάρμακο γιὰ τὴ φυματίωση, παρουσιάσθηκε τώρα αὐτή. Καὶ ἂν
βοηθήσει σ' αὐτή, θὰ βγεῖ ἄλλη ἀρρώστια. Οἱ
ἴδιοι οἱ ἄνθρωποι θὰ γίνουν αἰτία νὰ παρουσιασθεῖ κάποια ἄλλη μετά, καὶ δὲν ἔχει
τελειωμό!
Πηγή: (Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Ἅ': Μὲ πόνο καὶ
ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο, ἔκδ. Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ
Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης 1998, σ. 112-116.), ἡ Ἀγάπη
πάντα ἐλπίζει
