Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Ο ΘΕΟΣ ἐπιπλήττει, καὶ ὁ Θεὸς χαροποιεῖ…
Μία σκέψις μετανοίας ἀμέσως μετριάζει τὸν θυμὸ τοῦ Θεοῦ,
διότι ὁ θυμὸς τοῦ Θεοῦ κατὰ τῶν ἀνθρώπων δὲν ὁμοιάζει μὲ τὸν θυμὸ ἑνὸς ἔχθρου, ἄλλα
μᾶλλον ἑνὸς πατέρα πρὸς τὰ παιδιά του.
Ὁ θυμὸς Τοῦ εἶναι στιγμιαῖος καὶ τὸ ἐλεὸς Τοῦ χωρὶς
τέλος. Ἂν μετανοῆς τὸ ἑσπέρας, θὰ χαρῆς
τὸ πρωΐ. Πολλοὶ ἄνθρωποι Τὸν γνωρίζουν καὶ στὸν θυμό Του καὶ στὸ ἐλεός Του.
Ὢ ἀδελφοί μου, ἂν οἱ ἄνθρωποι Τὸν ἔγνωριζαν σταθερὰ καὶ
Τὸν ἐλάμβαναν ὓπ’ ὄψιν τους ὡς τὸν Ποιητὴ τοῦ ἄγαθου, δὲν θὰ Τὸν ἠξεραν ὡς Ἐπιτιμητὴ
καὶ Κριτή.
Ὅμως, ὑπάρχουν τόσο ἀγνώμονες καὶ ἀπερίσκεπτοι ἄνθρωποι,
οἱ ὅποιοι πότε δὲν σκέπτονται τὸν Θεόν, ὅταν δίδη καὶ ἐλεῆ, παρὰ μονον ὅταν ἄρχιζη
νὰ τοὺς τιμωρὴ καὶ νὰ τοὺς ἔπιπληττη, μὲ ἀσθένεια, θάνατο στὴν οἰκογένεια, ἀποτυχία
καὶ ἐντροπὴ ἐνώπιόν των ἀνθρώπων, ἢ μὲ ἄλλες ραβδιες καὶ ξυλιές, μὲ τὶς ὁποῖες
κτυπᾶ τὸν κοιμισμένο, ὑπενθυμίζει τὸν ἀγνώμονα, τροχίζει τὰ ἀμβλυμένα μυαλὰ καὶ
φέρει στὴν μνήμη τοῦ καθενὸς καὶ ὅλων, ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Δημιουργὸς καὶ
Κύριος, ὁ Δότης καὶ Κριτής.
«Τὸ ἑσπέρας αὐλισθήσεται κλαυθμὸς καὶ εἰς τὸ πρωΐ ἀγαλλίασις».
Αὖτοι οἱ λόγοι σημαίνουν, ἔπι πλέον, ὅτι ἡ νύκτα εἶναι
γιὰ δάκρυα καὶ προσευχές, γιὰ μετάνοια καὶ περισυλλογή.
Ἡ νύκτα εἶναι Ἰδιαιτέρως γιὰ μετάνοια καὶ δὲν ὑπάρχει ἄληθινη
μετάνοια χωρὶς δάκρυα.
Τὴν νύκτα ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ ἄνεμποδιστα νὰ ἔξεταση τὶς
σκέψεις του, τὰ λόγια του, τὶς πράξεις του, καὶ νὰ μετανοῆ γι’ αὖτα ποὺ ἔπραξε ἔναντιόν
του Νόμου τοῦ Θεοῦ.
Ἂν ὁ ἄνθρωπος κλαίη μὲ μετάνοια τὴν νύκτα, θὰ χαρῆ τὴν ἡμέρα,
θὰ χαρῆ σὰν νεογέννητος, σὰν λυτρωμένος, σὰν ἔλευθερος ἄπό το βάρος τῆς ἁμαρτίας.
Ἂν ὁ ἄνθρωπος ξοδεύη τὴν νύκτα στὴν ἁμαρτία καὶ στὶς ἀνόητες
διασκεδάσεις, ἡ ἡμέρα θὰ τὸν εὔρη μὲ λύπη καὶ θρῆνο.
Ὢ Κύριε ‘Ἰησοῦ, Σωτήρα καὶ Διδάσκαλέ μας, ἐπίπληξέ μας, ἂλλ’
ὅμως συγχώρεσέ μας· τιμώρησέ μας, ἂλλ’ ὅμως σῶσε μας! Σοὶ πρέπει δόξα καὶ αἶνος
εἰς αἴωνας. Ἀμήν.
Ἁγίου Νικολάου
Βελιμίροβιτς , ἐπισκόπου Ἀχρίδος ( †5/3/1956)
