Ἐγὼ εἶμαι αἰώνιος

Ἅγιος Πορφύριος

Ἡ μετάβαση στὴν ἄλλη ζωὴ γίνεται ὅπως ἀνοίγεις μιὰ πόρτα καὶ βρίσκεσαι σὲ διπλανὸ χῶρο, ὅπως περνάεις μιὰ γέφυρα καὶ πάεις ἀπέναντι. Κανονικὰ δὲν πρέπει νὰ λέμε "ἄλλη ζωή".

Μία εἶναι ἡ ζωή, κι ἂν ζοῦμε κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐδῶ στὴ γῆ, θὰ μᾶς φανερώσει πὼς θὰ εἴμαστε μετὰ θάνατον. Ἀκοῦστε τί μᾶς λέει ὁ μαθητὴς τῆς ἀγάπης, ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης: "Ἀγαπητοί, τώρα εἴμεθα τέκνα τοῦ Θεοῦ, ἀλλ' ἀκόμη δὲν ἔχει φανερωθῆ τί θὰ εἴμεθα στὸ μέλλον. Γνωρίζομεν ὅμως ὅτι ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῆ μὲ ὅλην αὐτοῦ τὴν δόξαν, θὰ γίνωμεν καὶ ἠμεῖς ὅμοιοι μὲ αὐτὸν κατὰ τὴν δόξαν, διότι θὰ τὸν ἴδωμεν ὅπως εἶναι εἰς ὅλην του τὴν θείαν δόξαν, ἡ ὁποία θὰ εἶναι καὶ ἰδικὴ μᾶς δόξα". (Ἃ' Ἰω. 3,2).

Εἶναι ἀπερίγραπτό το τί θὰ μᾶς ἀποκαλυφθεῖ στὴ ζωὴ μετὰ τὸ θάνατο. Εἶναι αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: "...ἐκεῖνα ποὺ ἔχει ἑτοιμάσει ὁ Θεὸς ἀπὸ καταβολῆς κόσμου διὰ τοὺς ἀγαπώντας αὐτὸν εἶναι τέτοια, τὰ ὁποῖα μάτι δὲν εἶδε ποτὲ καὶ αὐτὶ δὲν ἔχει ἀκούσει καὶ ἀνθρώπινος νοῦς δὲν ἔχει φαντασθῆ". (Ἃ' Κορ. 2,9).

Κάποτε εἶχα πεθάνει γιὰ λίγο. Εἶχα πάει στὸν ἄλλο κόσμο. Εἶδα τὶς ὀμορφιὲς ποὺ ὑπάρχουν ἐκεῖ. Δὲν ἤθελα νὰ φύγω. Στενοχωρέθηκα ποὺ γύρισα πίσω. Ἐκεῖ ἦταν ὅλα φωτεινά, χαρὰ ἀπερίγραπτη. Παράδεισος!

"Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,

θανάτω θάνατον πατήσας

καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασιν,

ζωὴν χαρισάμενος".

Μοῦ εἶπε μιὰ μέρα ὁ Ἀπόστολος:

- Γέροντα, βρίσκεσαι σὲ τέτοια ἡλικία (85 ἐτῶν) καὶ κάνεις ἀκόμη σχέδια γιὰ τὸ μοναστήρι;

Τοῦ ἀπήντησα:

- Ἐγὼ εἶμαι αἰώνιος. Καὶ ὅλοι ἔτσι πρέπει νὰ νιώθομε, νὰ ἐργαζόμαστε ὡς ἀθάνατοι καὶ νὰ ζοῦμε ὡς ἑτοιμοθάνατοι.

Ἑπομένως, μποροῦμε νὰ φυτεύομε, νὰ κτίζομε, νὰ προσφέρομε, χωρὶς νὰ σκεπτόμεθα ἂν θὰ προλάβομε ν' ἀπολαύσομε οἱ ἴδιοι.

Πηγή: Βίος καὶ Λόγοι Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. σὲλ 583, Ἀγάπη ἐν Χριστῷ