Τό λαδάκι στά νηστικά παιδιά της ἤ στό Εἰκονοστάσι;

Ἦταν παραμονή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, 24 Μαρτίου τοῦ 1942, καί ἤμασταν στή Δράμα, στήν ἰδιαιτέρα μου πατρίδα. Ἡ ξένη κατοχή ἦταν Βουλγάρικη. Οἱ στερήσεις, οἱ ἀρρώστιες καί ἡ πείνα εἶχαν πάρει τρο­μακτικές διαστάσεις καί ὁ θάνατος θέριζε κάθε μέρα μικρούς καί με­γάλους καί ἰδιαιτέρως τά παιδιά.

Μεταξύ των συγγενῶν μου εἶχα καί μιά μακρινή θεία, χήρα μέ πέντε παιδιά. Τόν ἄνδρα τῆς τόν εἶχαν σκοτώσει οἱ κατακτητές πρίν ἀπό ἕξι μῆνες στίς σφαγές στίς 29 Σεπτεμβρίου τοῦ 1941. Ἀπό τρό­φιμα τῆς εἶχαν ἀπομείνει ἕνα δάχτυλο ἐλαιόλαδο καί μιά "χούφτα" κα­λαμποκάλευρο.

Ἐκεῖνο λοιπόν τό ἀπόγευμα, σκέφτηκε ὅτι αὔριο, τοῦ Εὐαγγε­λισμοῦ, εἶχε ἔστω καί κάτι λίγο γιά τροφή στά παιδιά: ἑκατό δράμια ἀλευράκι κι ἕνα δάχτυλο λαδάκι.

Ξαφνικά τα μάτια τῆς ἔπεσαν πάνω στό σβησμένο καντήλι, πού ἦταν κρεμασμένο μπροστά στό εἰκονοστάσι καί τότε μπῆκε στό δί­λημμα: Τό λαδάκι στά νηστικά παιδιά της ἤ στό εἰκονοστάσι μέ τήν εἰκόνα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ;

Ἀποφασιστικά ὅμως ἔκανε τόν Σταυρό της καί εἶπε στήν Παναγία: "Παναγία μου! Ἐγώ θά Σοῦ ἀνάψω τό καντήλι, γιατί ἡ μέρα πού ξημε­ρώνει εἶναι πολύ μεγάλη γιά τήν πίστη μας, ἀλλά καί Σύ ὅμως ἀνάλαβε νά μοῦ Θρέψεις τά παιδιά".

Πῆρε τό λιγοστό λαδάκι καί μ' αὐτό ἄναψε τό καντήλι τῆς Πανα­γίας. Τό ἱλαρό του φῶς φώτισε τό φτωχικό σπίτι καί ἡ καρδιά τῆς γέμι­σε ἀπό γαλήνη. Αὐτό τούς συνόδευσε στή βραδινή τους προσευχή καί στόν ὕπνο τούς ὅλο ἐκεῖνο τό ἀξέχαστο βράδυ.

Τήν ἄλλη μέρα, μετά τή Θεία Λειτουργία, ἡ θεία μου ἄνοιξε τό ντου­λάπι, γιά νά πάρει τό λιγοστό ἀλεύρι, καί ἔμεινε ἄφωνη. Τί βλέπει; Τό "λαδερό" γεμάτο λάδι μέχρι πάνω, καί δυό σακοῦλες γεμάτες ἀλεύρι καί μακαρόνια!!!

Σταυροκοπήθηκε ἡ γυναίκα πολλές φορές, δοξάζοντας καί εὐχαρι­στώντας τόν Θεό καί τήν Παναγία γιά τό μεγάλο Θαῦμα, ἀλλά δέν εἶπε σέ κανένα τίποτα. Γιά δυό χρόνια οὔτε τό λάδι ἄδειαζε ἀπό τό μπουκάλι, οὔτε καί τό ἀλεύρι "σώθηκε" ποτέ, παρά τήν καθημερινή τους χρήση γιά ἕξι στό­ματα, γιά ἀνταλλαγή μέ ἄλλα τρόφιμα καί γιά κρυφή ἐλεημοσύνη. Ἀλλά καί τό καντήλι παρέμεινε ἀπό τότε μέρα - νύχτα ἀναμμένο, μαρτυ­ρώντας μέ τό ἄσβεστο φῶς τοῦ τή ζωντανή πίστη αὐτῆς τῆς εὐλο­γημένης γυναίκας.

Ἀπό τό βιβλίο "Ἐμπειρίες κατά τήν Θεία Λειτουργία" τοῦ Πρ. Στέφανου Ἀναγνωστόπουλου.

 

Πηγή: Ἁγιορείτικο Βῆμα