Ἢ κατάρα τῶν γονέων πιάνει πολὺ

Μέ πόνο καί ἀγάπη στό σύγχρονο ἄνθρωπο

(Τά κείμενα πού δημοσιεύουμε εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο ἔργο, πού ἐξέδωκε τό Ἱερό Ἡσυχαστήριο "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ" ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, πρός τό ὁποῖο ἐκφράζουμε τίς θερμές μας εὐχαριστίες)

-     Νὰ ξέρετε, ἡ κατάρα τῶν γονέων πιάνει πολύ• ἀκόμη καὶ ἡ ἀγανάκτησή τους. Καὶ νὰ μὴν τὸ καταρασθῆ ὁ γο­νιὸς τὸ παιδί, ἀλλά μόνο νὰ ἀγανακτήση μαζί του, τὸ παιδὶ δὲν βλέπει ἄσπρη μέρα• ἡ ζωὴ του εἶναι ὅλο βάσανα. Τα­λαιπωρεῖται πολὺ σ' αὐτὴν τὴν ζωή. Φυσικά, στὴν ἄλλη ζωὴ ξελαφρώνει, γιατί ξοφλάει ἐδῶ μερικά. Γίνεται αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ: «Τρώει τὴν κόλαση», λιγοστεύει δηλαδὴ τὴν κόλαση μὲ τὶς ταλαιπωρίες ἐδῶ, σ' αὐτὴν τὴν ζωή. Γιατί ἡ ταλαιπωρία σ' αὐτὴν τὴν ζωὴ τρώει τὴν κό­λαση. Δηλαδή, ὅταν λειτουργοῦν οἱ πνευματικοὶ νόμοι, ἀφαιρεῖται λίγο ἀπὸ τὴν κόλαση, ἀπὸ τὰ βάσανα.

-     Ἀλλὰ καὶ οἱ γονεῖς ποὺ στέλνουν τὰ παιδιά τους στὸν «ἔξω ἀπ' ἐδῶ», τὰ τάζουν στὸν διάβολο καὶ ἔχει δικαιώ­ματα μετὰ ὁ διάβολος. «Μοῦ τὄταξες», σοῦ λέει. Ἦταν ἕνα ἀνδρόγυνο στὰ Φάρασα. Αὐτοὶ εἶχαν ἕνα παιδάκι ποὺ ἔκλαιγε, καὶ ὁ πατέρας συνέχεια τὸ ἔστελνε στὸν «ἔξω ἀπ' ἐδῶ». Καὶ νά, τί ἔγινε. Ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς καί, ὅταν τὸ ἔστελνε στὸν «ἔξω ἀπ' ἐδῶ», ἐξαφανιζόταν τὸ παιδὶ ἀπὸ τὴν κούνια. Ἡ φουκαριάρα ἡ μάνα πήγαινε μετὰ στὸν Χατζεφεντῆ. «Χατζεφεντῆ, νἄχω τὴν εὐχή σου, τὸ παιδὶ τὸ πῆραν οἱ δαίμονες». Πήγαινε ὁ Χατζεφεντῆς, διάβαζε εὐχὲς στὴν κούνια, ἐπέστρεφε τὸ παιδί. Αὐτὴ ἡ δουλειὰ γινόταν συνέχεια. Ἡ καημένη ἔλεγε: «Χατζεφεντῆ, νἄχω τὴν εὐχή σου, ποῦ θὰ πάη αὐτό;» «Ἐγώ δὲν κουράζομαι νὰ ἔρχωμαι, τῆς ἔλεγε, ἐσὺ κουράζεσαι νὰ ἔρχεσαι νὰ μὲ φωνάζης; Θὰ κουρασθῆ ὁ διάβολος καὶ θὰ σοῦ τὸ ἀφήση». Ἀπὸ τότε δὲν ἐξαφανιζόταν τὸ παιδί. Ὅταν μεγά­λωσε μετά, τὸ ἔλεγαν «ὑπόδειγμα τοῦ διαβόλου». Ἀνα­κάτευε ὅλο τὸ χωριό• ἄνω-κάτω τοὺς ἔκανε. Τί τραβοῦσε ὁ πατέρας μου! Πήγαινε στὸν ἕναν καὶ ἔλεγε: «Ὁ τάδε εἶπε αὐτὸ γιὰ σένα». Πήγαινε καὶ στὸν ἄλλο, ἔλεγε τά ἴδια. Μετὰ πιάνονταν ὁ ἕνας μὲ τὸν ἄλλον, χτυπιόνταν. Ὅταν τὸ καταλάβαιναν, πήγαιναν σ' αὐτὸν νὰ τὸν πιάσουν, νὰ τὸν λιντσάρουν. Αὐτὸς τοὺς κατάφερνε ὅμως νὰ τοῦ ζητᾶνε καὶ συγγνώμη! Τόσο διαβολεμένος ἦταν! Ὑπό­δειγμα τοῦ διαβόλου! Οἰκονόμησε ὁ Θεὸς νὰ δοῦν καὶ στὴν συνέχεια οἱ ἄλλοι τὸ ἀποτέλεσμα, γιὰ νὰ βάλουν μυαλό, νὰ φρενάρουν τὸν ἑαυτό τους καὶ νὰ εἶναι πολὺ προσεκτικοί. Τώρα αὐτὸν πῶς θὰ τὸν κρίνη ὁ Θεός, εἶναι ἄλλο θέμα. Φυσικά, ἔχει πολλὰ ἐλαφρυντικά.

Ἡ μεγαλύτερη περιουσία γιὰ τὸν κόσμο εἶναι ἡ εὐχὴ τῶν γονέων. Ὅπως καὶ στὴν μοναχικὴ ζωὴ ἡ μεγαλύτε­ρη εὐλογία εἶναι νὰ πάρης τὴν εὐχὴ τοῦ Γέροντά σου. Γι' αὐτὸ λένε: «Νὰ πάρης τὴν εὐχὴ τῶν γονέων». Μιὰ μάνα, θυμᾶμαι, εἶχε τέσσερα παιδιὰ καὶ ἔκλαιγε ἡ καημένη: «Θὰ πεθάνω μὲ τὸν καημό, μοῦ ἔλεγε• δὲν παντρεύτηκε κανέ­να παιδί. Κάνε προσευχή». Χήρα γυναίκα ἐκείνη, ὀρφανὰ αὐτά, τοὺς πόνεσα. Κάνω προσευχή, κάνω προσευχή, τί­ποτε. Λέω• «κάτι συμβαίνει ἐδῶ». «Μᾶς ἔχουν κάνει μά­για», ἔλεγαν τὰ παιδιά. «Δὲν εἶναι μάγια• φαίνεται αὐτό, ὅταν εἶναι ἀπὸ μάγια. Μήπως σᾶς καταριόταν ἡ μάνα σας;» τὰ ρωτάω. «Ναί, Πάτερ, μοῦ λένε• ἡ μητέρα μας, ὅταν ἤμασταν μικρά, ἐπειδὴ ἤμασταν πολὺ ζωηρά, μᾶς ἔλεγε συνέχεια ἀπὸ τὸ πρωὶ μέχρι τὸ βράδυ: Κούτσου­ρα νὰ μείνετε, κούτσουρα νὰ μείνετε». «Πᾶτε νὰ τραντά­ξετε τὴν μάνα σας, τὰ λέω, καὶ νὰ τῆς πῆτε νὰ μετανοήση, νὰ ἐξομολογηθῆ καὶ ἀπὸ 'δῶ καὶ πέρα νὰ σᾶς δίνη εὐχὲς συνέχεια». Μέσα σὲ ἑνάμισι χρόνο παντρεύτηκαν καὶ τὰ τέσσερα. Ἐκείνη ἡ καημένη ἦταν χήρα γυναίκα, ἦταν, φαίνεται, καὶ στενόκαρδη, καὶ ἐκεῖνα ζωηρά, τὴν ἔσκαγαν, καὶ ἔτσι τὰ καταριόταν.

-     Ἂν οἱ γονεῖς καταρασθοῦν τὰ παιδιὰ καὶ μετὰ πε­θάνουν, πῶς θὰ ἀπαλλαγοῦν τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὴν κατάρα;

-     Ἂν ψάξουν τὰ παιδιὰ στὸν ἑαυτό τους, θὰ βροῦν ὅτι, γιὰ νὰ τὰ καταρασθοῦν οἱ γονεῖς τους, φαίνεται θὰ ἦταν παλαβὰ καὶ θὰ τοὺς βασάνιζαν. Ὁπότε, ἂν συναισθαν­θοῦν τὸ σφάλμα τους καὶ μετανοήσουν εἰλικρινὰ καὶ ἐξομολογηθοῦν, τακτοποιοῦνται. Καὶ ἂν τὰ παιδιὰ κάνουν πνευματικὴ προκοπή, θὰ βοηθηθοῦν καὶ οἱ γονεῖς.

-     Γέροντα, καὶ ἐμένα, ὅταν ἔφευγα γιὰ τὸ Μοναστήρι, οἱ γονεῖς μου μὲ καταριόνταν.

-     Αὐτὲς εἶναι οἱ μόνες κατάρες ποὺ γίνονται εὐχή.

Πηγή: http://osotir.org