Το κανδηλάκι

Έναν δόκιμο μοναχό, για να προοδεύσει πνευματικά, τον έστειλαν στη Σκήτη. Αυτός προσευχόταν πολύ, κατόπιν ευλογίας, στον κανόνα προσευχής των μοναχών, πρόσθετε τους Χαιρετιμούς, καθίσματα ψαλμών και άλλες προσευχές.

Στο χωριό, δίπλα στη σκήτη, ζούσε ένας χωρικός που λεγόταν Ιωάννης. Είχε πολλά μικρά παιδιά. Για να ταΐσει την οικογένεια δούλευε σκληρά απ’ το πρωί ως το βράδυ, και δύο φορές τη βδομάδα, εφοδίαζε και τη Σκήτη με τρόφιμα.

Λίγες φορές το χρόνο –στην Πανήγυρη, το Πάσχα και τα Χριστούγεννα- επιτρεπόταν στους πιστούς να επισκεφτούν τη Σκήτη. Τότε ερχόταν εδώ και ο Πνευματικός της μονής μας, τον οποίο ο Ιωάννης τον ευλαβούνταν ιδιαίτερα, λόγω της θαυματουργικής θεραπείας της κόρης του.